شوشان - شاهپور زندی:
پیش درآمد
واژه ها ، همیشه حرف نیستند که می توانند ابزاری قدرتمند برای تشریح آنچه وآنکه با آنان ارتباط داریم ، کمک شایسته ای بکنند.
بسیار افراد موفق در پیرامون وجود دارند که بررسی وتحلیل شخصیت آنها می تواند راهنمای پیروزی های فردی و اجتماعی و سیاسی و اجتماعی دیگر هم ، بشوند.
دو واژه ی تنبل و اهمالکار در بسیاری موارد یکسان فرض شده اند در حالی که متفاوت اند.
تنبل و تن پرور، کسی است که میل به کار و تلاش نداشته و در پی منافع مفت است.
اهمالکار کسی است که در مدیریت زمان مشکل داشته و درنگ در انجام امور را به تسریع و به هنگام امور ترجیح می دهد.
این دو ویژگی ، بخشی مهم از شخصیت افراد در زندگی شخصی و سازمانی را تشکیل داده ومی توان با ملاحظه و رصد و تناسب بین آن دو ، به تحلیل بخشی گسترده از روان شناسی افراد پرداخت.
همان شعر معروف که :
به عمل کار بر آید ، به سخندانی یا سخنرانی نیست.
در علوم سیاسی ، تکنوکرات و عملگرایی و منطقی و واقعگرایی و جسارت و ... واژگانی مناسب اند که افراد واجد این صفات ، توانسته اند خود و ملتی را سرافراز کنند.
بازخوانی تاریخ ، سرشار از افرادی است که واجد ویژگی های اهمالکار و تنبل یا منطقی و جرات ورز بوده اند.
تحلیل کاربردی
فردا افکنی یا شنبه سپاری در جامعه کنونی ما دردی است که ردش تا مدیریت کلان در سیاست و فرهنگ و کار و ورزش و ... دیده می شود.
این ویژگی ، نوعی رفتار اجتنابی است که فرد به عنوان یک راهبرد روانی برای روبرو شدن با امور روزانه و یا شبانه و یا گاهانه ی خود می گزیند ، رفتاری که فرد برای آرامش بیشتر و شاید ناخودآگاهانه در برخورد با ترس و اضطراب و کاهش تنش های ناشی از آنها پیش می گیرد.
شنبه سپاران معمولن افرادی کمالگرا ، نگران ، خیالباف ، بحران ساز ، پرخاشگر و پر کارند .
در برابر این ویژگی ها ، واقعگرا ، راحت ، منطقی ، آرامساز ، مهربان و طبیعی را بگذارید تا تاثیر ویرانگر و آبادگریٍ دوگروه را در زندگی فردی ، خانودگی ، اجتماعی ، سیاسی ، حرفه ای و اجتماعی متوجه شوید.
توجیه رفتار و انکار کارکردٍخود و فرار از پذیرش خطای کارکردی و مسئولیت اجتماعی ، همواره راهکار چنین افرادی است.
بررسی حوادث و رویدادهای ورزشی و طبیعی و سیاسی و اجتماعی و ... سالهای طولانی که تجربه کرده ایم ، نشان از ارتقا و قدرتمند شدن اهمالکاران و تنبل خانها ! در امور گوناگون و پیامد چنین رهنمودی در زندگی فردی ، شخصی ، اجتماعی و سیاسی تک تک شهروندان است .
شهروندانی که همواره برای تجربه افزایی و مطالعه ی موردیٍ تصمیم گیران و تصمیم سازان بوده اند.
تصمیم سازانی که بجای پیش بینی و پیشوازی پیامدهای تصمیمات خود ، منتظر تاثیر آن بر محیط و دیگران اند.
تصمیم گیرانی که غرق در اوهام و خیال و جهان بینی های خودساخته ، به تجارب گذشتگان و سرنوشت اکنونیان بهایی نمی پردازند.
این الگوی رفتاری در حال فراگیرشدن و پیوستی رفتاری در شخصیت بسیاری از شهروندانی شده است که همواره متاثر از تصمیمِ سازمان دهندگانِ رفتاریِ حاکم شده اند.
برای تطبیق این بحث با مصادیق فراوان آن در الگوهای فردی و مدیریتی و حاکمیتی ، بسیار می توان گفت که این قلم باور به هوشیار بودن خواننده دارد.