بررسی یهود در آیه ٧ سوره جمعه
شوشان - سید عبدالمجید علوی:
وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ
ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اعمال پلیدی ﻛﻪ داشتهﺍﻧﺪ، ﻫﺮﮔﺰ ﺁﺭﻭﺯی ﻣﺮﮒ ﻧﻤﻰﻛﻨﻨﺪ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ احوال ﺳﺘﻤﻜﺎﺭﺍﻥ ﺩﺍﻧﺎتراﺳﺖ.
این آیه کذب بودن ادعاهای یهود را بهصراحت بیان میکند. همان ادعایی که میگویند ما دوستان و دوستداران خداییم (موضوع آیه قبل)، این آیه آینه تمام نمای یهود است، عین همین آیه در سوره بقره، با همین کلمات و عبارات آمده است تا اهمیت خصوصیت یهود را برای مؤمنان بیان کند. «وَلَن يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ»
(بقره٩٥) همین ادعایشان باعث میشود که هر چه بیشتر طغیان کنند و از عواقب آن نهراسند. سرای آخرت و بهشت برین را ملک طلق خود بدانند و بگویند دیگران هرگز به آنجا راه نخواهند یافت.
«وَقَالُوا لَن يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَن كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ» ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻫﺮﮔﺰ ﻛﺴﻲ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻤﻰﺷﻮﺩ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻳﻬﻮﺩﻱ ﻳﺎ ﻧﺼﺮﺍﻧﻲ ﺑﺎﺷﺪ. (بقره١١١)
و اینکه گناهکارانشان فقط چند روزی در جهنم توقف داشته، پساز تنبیه و پاک شدن به بهشت وارد خواهند شد. «وَقَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَةً» ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﺁﺗﺶ [ﺩﻭﺯﺥ] ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻤﻰﺭﺳﺪ. (بقره٨٠)
با این همه ادعاهای بزرگ، حاضر نیستند آرزوی مرگ کنند تا به بهشت برین و مقام قرب پروردگار خود برسند.
این بدان علت است که میدانند ادعایشان پوچ و توخالی است و از عملکرد خود در طغیانگری و ظلم گستری آگاهند.
«بَلِ الْإِنسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ
ﺑﻠﻜﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺿﻊ ﺧﻮد آگاهی دارد.(قيامة١٤)
وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ از این بخش آیه میتوان نتیجه گرفت که یهود معتقدند خداوند بر آنها تسلطی ندارند و از اعمال آنها آگاه نیست. «وَقَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ یهود گفتند ﺩﺳﺖ [ﻗﺪﺭﺕ] ﺧﺪﺍ بسته است.
(مائده٦٤) بدیهی است کسی که خداوند را در امور دنیا دستبسته بداند، خود را مبسوطالید و صاحب قدرت بشمار میآورد و این عین تکبر است. تکبر در مقابل خدا قطعاً شرک است. قرآن کریم ظلم را مترادف با شرک میداند.
لقمان حکیم به فرزند خود میگوید: «وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ ﻭ [ﻳﺎﺩ ﻛﻦ] ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻟﻘﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﻣﻰﻛﺮﺩ، ﮔﻔﺖ: ایﭘﺴﺮﻢ! ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺷﺮﻙ ﻧﻮﺭﺯ، ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺷﺮﻙ ﺳﺘﻤﻰ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. (لقمان١٣)