شوشان - دکتر فاضل خمیسی:
فلسفه ی زندگی از دیدگاه اشخاص و مکتب ها ، متعدد و حتی بعضاً ناهمگن است، اما همگی به «حقیقت مرگ»اذعان دارند، حقیقتی مبتنی بر واقعیت و غیرقابل انکار!
گفته میشود قلب انسان سالی در حدود ۳۸ میلیون بار می تپد و کافیست در این ملیون ها تپش، که نااراده منتظر آنیم ، قلبمان برای یکبار نتپـد ،آنگاه دیگر ما نیستیم!
همه ی غم ها ، شادیها، غصه ها و آرزوها ، تمناها و برنامه هایمان با نیامدن «تپشی»
به یکباره مثل قلبمان متوقف و چه بسا محو میشوند، انگار زندگی برای مُردن طراحی شده است.
دیروز برای خاکسپاری یکی از همسایگان قدیمی به قبرستان رفته بودم ، بخاطر ماه رمضان و کرونا عده ای قلیل آمده بودند ، بیشترشان همسایه و همبازیهای فوتبال در حدود ۴۰ سال پیش!
ای کاش بعضی ها را نمیدیم و کماکان آن هیکل تنومند ورزشی و شادابشان در ذهنم میماند، دوستان خوشتیپ و باوقاری که در نوجوانی آرزو داشتم مثل آنها باشم، بدرستی که غبار عمر نه تنها موها را سفید بلکه جسم و روح را مچاله میکند، تازه ! در حین احوالپرسی آنها به من میگفتند که چقدر پیر شدی!!
شاید آنها درست میگفتند و من این «مچالگی» را فقط از بیرون میدیدم و فکر نمیکردم به خودمم هم سرایت کرده است.