شوشان - داود مدرسی یان :
یَزْله یا هُوسه نوعی شعر حماسی رایج در جنوب ایران، بالأخص در خوزستان (عمدتاً عشایر عرب) است که بعضاً همراه با کوباندن پا بر زمین (معمولاً بصورت جمعی) اجرا میشود.
قدمت و منشأ هوسه، ريشه در اعماق تاريخ دارد و عمرى به درازى عمر شعر دارد. هوسه به هنگام مواجه و رويارويي با شدائد و سختى هاى روزگار ، به منظور ارتقاء عزم و اراده و به هنگام رويارويي با دشمن در ميان نبرد به منظور بالا بردن اعتماد بنفس و تضعيف روحيه دشمن و همچنين به هنگام پيروزى بر شدائد و سختي هاى روزگار و يا پيروزى بر دشمن خوانده مى شود. آن چنان حماسى، قهرمانانه و شورانگيز است كه به قول بزرگ ترهاى ما، هر انسان آزادهای را غيرتى كرده، او را از جا میکَنَد. خطاکاران و محافظهکاران میترسند و میلرزند اما اهل مبارزه و جهاد شوق می کنند.
برخى هوسه ها آن چنان شيوا، حماسى، پر معنى و قوى هستند و يزله كنندگان آن چنان موزون و با شور و شوق يزله مى كنند كه موى بدن انسان سیخ مى شود و اشك شوق در چشمان حلقه مىزند.
هوسه یکی از عشیرههای مناطق آبادان را ببینید. حداقل ۱۲ نفر از اهالی این منطقه در متروپل جان خود را از دست دادهاند.
پیام این حماسهها را دریابید.