- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۱:۵۹
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر فاضل خمیسی :
با خود کلنجار رفتم که بنویسم یا نه!
تصمیمم را گرفتم فقط به این دلیل که او اهل فضای مجازی نیست و اصلاً این مطلب را نمیخواند و نمیخواهم غمی بر غمهایش بیافزایم...
چهره اش آنقدر مردانه بود که ناخودآگاه به او اعتماد میکردی، پا به سن و بنا به
گفته ی خودش و شناختی قدیمی که از او داشتم روزگاری برو و بیایی داشت
سبیل هایش آنقدر پرپشت و متراکم بودند که با شانه ی کوچکی شانه اشان میکرد غرور مردانه اش باعث شده بود که در سخت ترین شرایط میگفت : خدایا شُکر!
چند وقتی میدیم با موتورسیکلتی به
مغازه های اطراف سر میزند، وقتی رد میشد دستی تکان میداد..
تا امروز عصر...
پیاده و تکیده با پوشه ی سبز رنگی زیر بغل! داشت لنگ لنگان رد میشد ، حواسش به هیچکس نبود ! ناخودآگاه صدایش کردم ، مثل گذشته با محبت و لبخندی پاسخم داد و در کنار هم نشستیم .. از خیلی چیزها پرسیدم و به شوخی از سبیلش تعریف کردم ..
صدایش غمی مردانه پیدا کرد و سفره ی دلش را باز شد:
بخاطر عائله ی سنگینی که داشت و بخاطر اهمالش در بیمه نمودن خود و نداشتن درآمد ، چند وقتی بصورت قسطی موتورسیکلتی را به مبلغ ۲۵ میلیون تومان خریده و بصورت پیک موتوری برای
مغازه ها کار میکرد، هنوز ۲۰ روزی از خرید موتور و کارش نگذشته که دو روز پیش وقتی داشت ، بسته ای را تحویل مغازه داری میداد ، از خدا بیخبری موتورش را به سرعت باد به سرقت برده! و پوشه ی سبز هم محتویات شکایتش بود...
داشت از این میگفت که حتی برای ثبت شکایتش مجبور به قرض کردن شده است...
زیر چشمی میدیم که مرتب دستش را به سبیلهایش میکشد ، با خود گفتم : در این وضعیت هم مواظب سبیلش است تا اینکه چشمان پر از اشکش را دیدم که مثل جوی بر سبیلش جاریست و او داشت آنها را پاک میکرد ... مجالی برای دلداری نداشتم ، فقط وقتی داشت میرفت بهم گفت:
ترا خدا، نگو من گریه کردم، اما خودت میدانی زندگی سخته...
