- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر حسن دادخواه :
پیشینه «دین» داری و «سیاست» ورزی، با نام و اصطلاحات گوناگون، به درازای پیشینه مدنیت انسان ها بر روی کره خاکی بازمی گردد. از نخستین اطلاعات پراکنده از ردیابی اثر انسان تا برقراری زیست جمعی آن و تا وضع کردن قوانین برای تعیین وظایف و حقوق فرد و جمع در جامعه، ردپای خداباوری از یک سو و برقراری نظم و «شهر» وندی، از سوی دیگر در اندیشه های عموم بشر و متفکران نخستین قرون زیست مکتوب انسان ها، همواره مطرح بوده است. تاریخ اندیشه های دینی و سیاسی، پا به پای هم و با فراز و نشیب هایی، به جلو آمده است و به رغم آرا و نظرات متباین و متضاد در این حوزه، کسی نتوانسته اصل موضوع دین باوری و کوشش انسان ها برای زیست جمعی را رد و نفی کند.
با این همه، نوع ارتباط میان دینداری و سیاست ورزی همواره مورد مناقشه بوده است. دین به مثابه مجموعه آموزه هایی که متضمن اخلاق و معنویت و تقویت آخرت گرایی در انسان های باورمند است، چشم انسان ها را به سوی آسمان خیره می کند و بر ادامه حیات او در شرایط و وضعیت غیرمادی تاکید دارد در حالی که سیاست ورزی، متضمن و متصدی، اداره زندگانی این جهانی و دنیای مادی انسان هاست و چشم او را به زمین و اکنون، خیره می کند.
گر چه جدا سازی حوزه های عملیاتی و اندیشه های مرتبط با هر دو نهاد دین و سیاست، کار آسانی نیست و تاریخ بشری جلوه ها و صحنه ها و برهه هایی درخشان و تاریک از پیوند هر دو را در سینه و مدارک مکتوب، گردآورده است و تجربه ها اندوخته ولی با این وجود حتی در مدرن ترین و تازه ترین دیدگاه ها و نظریات خردورزانه بشری، سایه تبیین و تدوین نوع ارتباط میان این دو نهاد، همچنان سنگینی می کند.
اما و اما، در صحنه سیاسی ورزی عملی و میدانی و دستاویزی به مفاهیم و ارزش های دینداری برای توجیه رفتار سیاست ورزان و قانع نمودن مردم، ارتباط میان دین و سیاست جلوه و چهره دیگری به خود می گیرد.
چنانچه سیاست ورزان و سیاست مداران نتوانند یا نخواهند با سازوکارهای متناسب با حوزه های سیاسی و حکمرانی مدرن، رفتارهای خود را در قبال محروم کردن مردم از حقوق قانونی و طبیعی آنان توجیه کنند و بجای اتخاذ سازوکارهای مرسوم و متداول زمینی، باورها و ارزش های دینی و اعتقادی مردم را دستاویز توجیهات نادرست و ناقص خویش قرار دهند، بی گمان شکست و آسیب در این میان، نصیب دینداری و باورهای دینی بلکه اصل معنویت گرایی خواهد شد.
باز کردن پای خدا با هر نام و نشان و طرح بهشت و دوزخ اخروی در فرایند توجیه و اقناع مردم و پاسخ به نارضایتی آنان، نه تنها به اقناع منطقی و عقلانی شهروندان نمی انجامد بلکه پایه های ایمانی و باورهای دینی ایشان را سست می گرداند.
با همه پیوند و ارتباط میان دو حوزه دین باوری و سیاست ورزی، آنچه که بطور قطعی می توان گفت این است که ورود به حوزه حکمرانی و اداره امور دنیایی مردم در جهان پیچیده امروز، مانند هر یک از مشاغل و حرفه های دیگر در جامعه، نیازمند مهارت و دانش و تجربه است و صرف تسلط نظری بر آموزه های تئوریک دینداری و یا داشتن قلب و
نیت سلیم، نمی توان به توفیقاتی در صحنه و کارزار حکمرانی دست یافت.
ارجاع دادن مردم به آخرت درخشان یا تاریک و بهره جستن از یاری های خداوندی بدون شناخت واقعی از شرایط زیست مردم کوچه و بازار، وسیله مطمئن و کارسازی برای به صلاح رساندن امور مادی مردم نیست!
