- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر غلامرضا جعفری :
آشنایی داریم شاغل در سازه و زمین نفتی. روزی او را مشوش دیدم و از حالش پرسیدم، گفت مشکلی در محل کار دارد که روانش را تلخ کرده، اینکه بر اساس سال و سابقه و تحصیل و ... به او سمتی قرار است محول شود و در او اشتیاقی به داشتن مسئولیت واحدی،جایی و چیزی از این دست نیست!
به علامت تعجب پیشین لطفا توجه فرمایید که بر اساس رویه معمول سازمانها، یعنی آن چه دیده و لمس کرده‌ایم چشم‌هایم از پشت عینک می‌خواستند بیرون بپرند که این چقدر بطران* است، جنابش ناراحت است و نمی‌داند برخی آدمها در این اداره و آن سازمان تا نزدیک قتل کسی! لحاف سوزی می‌کنند مبادا کسی به سمتی برسد. نمی‌داند طرف عضو شورا می‌شود تا بساط فروش پست و منصب پهن کند، به دور از چشم حسود! در جایی که فروشنده و خریدار به همراه ابلیسی لابی‌گر مزایده را رسمی می‌کنند و بهای هر واحد اعلام می‌شود: مدیریت فلان جا را بخواهی این‌طور و این‌قدر، معاونت بخواهی با تخفیف آشنایی می‌شود فلان‌قدر، اگر به قیمت همکار یا به قیمت عمده فروش بخواهی فقط چند عدد مسئولیت جزء باقی مانده و ... القصه به عهد و طریقه قجری صندلی امارت می‌فروشند و حالا جناب بطران ما ناراحت است که می‌خواهند به نامش "حکم مسئولیت" بزنند.
این آشنای ما نمی‌دانست برخی از مردم با همین حکم مسئولیت حتی به خواستگاری می‌روند، و گاهی برای تجدیدفراش منطقی‌ترین و محکم‌ترین سند همین حکم مطلاست! راستش می‌خواستم دستش را بگیرم و بیاورم در وسط معرکه و چند عدد لابی‌گر و دلال حرفه‌ای نشانش دهم که چیزی گفت عین آب سرد و یخ در برابر آتش گلوله قاتل! چیزی گفت که باید به اموات طراحش هزاری رحمت فرستاد! فرایندی بخردانه که هنوز هم در رگ و پی شرکت‌ها و سازمان‌های نفتی نفس می‌کشد و حضور دارد. پروسه‌ای که باعث شده حرص و آز آدمها در جهت رسیدن به منصب به شکلی عجیب و غریب مدیریت شود! منصب و پست و سمت، همان هیولایی که در دیگر سازمانها آدم می‌درد و می‌خورد.
خلاصه اینکه فرایند مذکور هرچند خردمندانه اما در ماهیت ساده بود، این‌چنین که در شرکت‌ها و سازمان‌های موصوف رسیدن به مناصب اجرایی و البته نه منصب‌های مختص ژن‌های ممتاز! صرفه و صلاح اقتصادی ندارد. القصه اینکه آشنای ما می‌گفت اگر این منصب را بگیرم فوقش ده درصد به حقوقم افزوده می‌شود حال آنکه مسئولیتم و فضای کارم به شدت دشوار و سنگین‌تر خواهد شد، از این رو به "نفعم نیست" مسئولیتی بگیرم.
صرفه و صلاح جدای از ظاهر اقتصادی اما در حوزه اجتماعی نیز موثر است. در واقع هزینه-فایده رسیدن به منصب و مسئولیت در این سازمان روح طمع‌کاری را در جان آدمی به شورش نمی‌کشد، شورشی که آدمها برای مهارش دست به دامان لابی‌گران حرفه‌ای و هزاری هزینه دیگر می‌شوند تا با رسیدن به پستی و منصبی بی‌ربط در فضای تهی فشل بودن گم شوند!
در سپهر سیاسی و مناصب سیاسی باز قصه همین است و حتی بدتر! اگر ساختار سازمان‌های سیاسی شفاف می‌شد و روح طمع کاری فرصت جولان نمی‌یافت؛ اگر رسیدن به منصب شورا و نمایندگی مجلس و... به منفعت‌های فردی و باندی و ابلیس آز میدان نمی‌داد، اگر حوزه قانونگذاری در ایران آمیخته با ابهام و مولد هزاری فرصت‌های سیاه و آن‌چنانی نمی‌شد! به یقین فضا و سپهر سیاسی این اندازه دچار ناهمگونی نبود؛ تا آنجا که در دوره‌ای شاهد حضو نامزدی برای شورا بودم، کسی که صرفا به دلیل بیکاری به صحنه آمده و امیدوار بود با رسیدن به صحن شورا هزینه تمام سالها بیکاری را دو قبضه بگیرد!
القصه آن آدم بطران و دل‌خوش همان آشنای نفتی، به زور سازمان و گریدش مسئول شد اما در اولین فرصت به دنبال بازنشستگی رفت! بماند که حتی همین قصه بازنشستگی در سایر سازمانها حکایت تلخی دارد!
بطران : کلمه‌ای عربی که در میان مردم عرب اهوازی به شخص بی‌خیال و خونسرد و اندکی نیز بی تفاوت اشاره دارد.
