هرگز برای ما بازنشستگان کشوری و لشکری از حق و حقوق قانونی‌ محروم شده، عیب نیست بگوییم و شکوه نماییم که؛ قادر به تامین معاش‌مان نیستیم. قادر به تهیه جهیزیه برای دخترانمان نیستیم. قادر به پرداخت هزینه‌های سر به فلک کشیده‌ی دارو و درمان و بستری و جراحی و دندانپزشکی خود و اهل و عیالمان نیستم. قادر به فراهم نمودن ازدواج پسرانمان نیستیم. قادر به ....نیستیم. آری، هرگز برای ما عیب نبوده و نخواهد بود. امّا برای شما که فرمانده اموراجرایی کشور هستید، وجود این مشکلات و معضلات که سالهاست با نان و جانمان عجین گشته، حتماً و قطعاً عیب است!

و نه تنها برای جنابعالی، بلکه برای آن کسیکه روزگاری نچندان دور دلش بحال یخچالهای خالی ما به رحم آمده بود، امّا تنها دلخوشی ما یعنی؛ لایحه‌ی متناسب‌سازی را که نتیجه‌ی تصویبش پر شدن همان یخچالهای خالی می‌گشت، وصول نکرده پس فرستاد، عیبی بس بزرگ است! و همچنین برای وزارت تعاون که متولی اصلی معیشت ماست و خصوصاً برای رئیس سازمان برنامه و بودجه‌ی کشور، که متاسفانه گویا نسبت ما و ایشان مانند؛ همان ضرب‌المثل جن و بسم‌الله شده، در حالیکه برای همه مادری دلسوز و غمخوار بوده، امّا برای ما نامادری تندخو و لجوج است و به محضی که بر صندلی صدارت نشست، به سرعت تمام همه‌ی درهای گفتگو را به روی ما بست. امّا همه بدانید که این نیز بگذرد. چنانچه برای رئیس دولت و رئیس مجلس قبلی و پیش از آنان نیز گذشت!

و امّا تلنگر محکم؛ ابن عبّاس می‌گوید: در ذى‌قار(یکی از استانهای جنوبی عراق)، بر امير مؤمنان علی عليه السلام در آمدم كه مشغول وصله كردن كفش خويش بود. به من فرمود: «اين كفش چند مى ارزد؟» گفتم: ارزشى ندارد! فرمود: «به خدا سوگند، كه اين كفش در نزد من محبوب‌تر از فرمانروايى بر شماست، مگر آنكه حقّى را به پای دارم يا باطلى را از ميان بردارم». نهج‌البلاغه خطبه‌ی ۳۳

با این درس عبرت تاریخی و در حال و روز ما بازنشستگان، حق و باطلی را که امام علی علیه‌السلام از آن بعنوان فلسفه‌ی حکومت کوتاهش نام می‌برد، در کجاها می‌توان یافت؟! به وحدانیت خدا قسم که همانا یکی از مصادیق این حقّ؛ احیای حق و حقوق ما بازنشستگان بر اساس قانونی است که خودتان نوشته‌اید و یکی از مصداقهای باطل نیز بی‌عدالتی و تبعیضی است که در ماده‌ی 30 قانون برنامه‌ی ششم بر حل آن تصریح، تاکید و تکلیف شده است و هیچ شکی نیست که مولای متقیان علی بن ابیطالب علیه‌السلام چنانچه نعوذباالله اساس حکومت خویش را بر مبنای برپای داشتن حق و به زانو درآوردن باطل نگذاشته و بر سیره‌ی رسول خدا صلوات‌الله عمل نمی‌نمود، هرگز فرق مبارکش در مسجد کوفه شکافته نمی‌گشت و حکومتش نیز چندین برابر آن پنج سال می‌بود. امّا او عمل به تکلیف الهی برایش باارزش‌تر از ادامه‌ی فرمانروایی بود!

این مطلب هشتاد و پنجم است که امروز دوشنبه 1401/6/21 آنرا برای 150 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی که ناظر بر اجرای مطلوب و کامل قانون هستند، ارسال نمودم.

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

نظرات بینندگان

غیر قابل انتشار: ۰

انتشار یافته: ۱

عبدالکریم مویسات

۲۱:۲۱ - ۱۴۰۱/۰۶/۲۲

پاسخ

گوهری کز صدف کون ومکان بیرون است طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد
استاد بهوندی عزیز 《جانا سخن از زبان ما می گویی》
درود بر شما ؛ مخاطبین سخن شما سالهاست که سر درون برف کرده اند. حیف از قلم شیوای فرهیخته های عزیزی چون شما...

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه