شوشان ـ قاسم امیری:
خبرگزاری فارس با اشاره به واحدهای توربین گازی MGT-70 که کپی سخت افزار زیمنس آلمان است نوشت:«روسیه قطعات ایرانی را جایگزین زیمنس آلمانی کرد.»
در تیرماه ۱۳۹۶ و پس از حدود ۵ سال پروژه مهمی در مپنا به بهره برداری رسید و در پروژه نیروگاهی رمیله عراق و پس از تایید مشاور آلمانی کارفرمای عراقی ، نصب و راه اندازی شد.
من در یکی از بزرگترین صنایع کشور کار می کنم. بسیاری از سیستم ها و دستگاههای زیمنس با فراوانی بالا همچنان در کشور ما کاربرد دارند. اگر در هر کدام از حوزه های تکنولوژی و فناوری های ارزش آفرین به اندازه یک هزارم صنعت هسته ای سرمایه گذاری می شد تاکنون در بسیاری از صنایع ، حرف های بزرگ برای گفتن داشتیم. در حوزه های برق و ابزاردقیق،سیستم های کنترل، کاتالیستها ، تجهیزات دوار ، و هر صنعت دیگری می توانستیم طوری حرکت کنیم که به مفهوم واقعی استقلال برسیم. و حتی دیگر به نفت هم نیازی نداشتیم.اما متاسفانه ما بیشتر عاشق شعار دادن بودیم و دلالان از فهم فنی پایین مدیران و مسئولان ما هم تا توانستند سوء استفاده کردند. نخبگان به گوشه ای خزانده شدند و بی سوادان حاکم گشتند.
در حدود یک سال اخیر که رهبری نظام در سخنرانی سال نو به تولیدات دانش بنیان اشاره کردند (و اشاره بسیار ضروری هم بوده است) برداشت این حقیر رشد قارچ گونه شرکت های دانش بنیان در سال ۱۴۰۱ بوده است. بروید یک تحقیقی بکنید ببینید چند شرکت دانش بنیان در طول همین چند ماه ثبت شده است. شرکت هایی که فقط می شود روی آنها شرکت های سامسونتی اطلاق کرد و حتی یک محل برای شرکت ندارند تا برسد به تولیدات دانش بنیانی. متاسفانه سیل هجوم این شرکت ها به سمت صنایع هم زیاد شده و یک فضای ابری توهمی هم گاهی ایجاد می کنند که تا مدتها مدیران و تصمیم گیران را گیج و سرگردان می کند. حالا فرض کنید مدیری هم کم تجربه و کم سواد باشد و تمام رزومه اش چیزی جز عنوان مدیر جهادی هم نباشد.
یقینا راه استقلال کشور از طریق تحقیق و توسعه و پژوهش می گذرد که متاسفانه در کشور ما در ردیف بودجه ای حتی از فلان حوزه و نهاد فرهنگی هم کمتر است. ما نه معنی اقتصاد را می فهمیم و نه معنی اقتصاد مقاومتی را که اگر می فهمیدیم ردیف بودجه شرکت های دانش بنیانمان و ردیف پروژه های پژوهشی ، تحقیق و توسعه مان از یک صدم ردیف بودجه برخی نهادهای بدون خروجی هم کمتر نبود !!!
بروید از برخی مدیران جهادی صنایع بزرگ کشور بپرسید اگر معنی R&D را می دانستند و اگر چنین واحدی داشتند آن وقت امیدوار به توسعه و پیشرفت شوید.
تحقیق و توسعه امروز باید برای بیست سال دیگر حتی بیشتر برنامه ریزی کند که اساسا مدیران ما و مسئولان سیاسی ما حاضر به این نمی شوند. آنها می خواهند در دوره مسئولیت خودشان رشد درختان کارپوس را ببینند و یا مردم وقتی صبح زود از خواب بیدار شدند بطور ناگهانی نخل های برآمده در بلوار را ببینند و به شهردار وقت و شورای شهر دست مریزاد بگویند. حالا اگر تا چند سال دیگر هم از بین رفتند مهم نیست.
وقتی در این مملکت برای تملق جرم انگاری شد، وقتی در این مملکت شایسته گزینی و شایسته سالاری نهادینه شد، وقتی در این مملکت نخبگان و صاحب نظران مجبور به مهاجرت نشدند و نفرات برتر کنکور بلافاصله پس از فارغ التحصیلی یا در حین تحصیل جذب دانشگاهها و شرکت های معتبر بین المللی نشدند، وقتی شیادان نتوانستند لباس زرباف خود را به پادشاه قالب کنند، وقتی فریب مستعان را نخوردیم، وقتی در سطوح روابط خارجه «کارت» نبودیم، می توانیم امیدوار باشیم که ظرف چند سال در ردیف ۱۰ کشور قدرتمند دنیا باشیم. آن موقع می توانیم ادعا کنیم ما می توانیم وگرنه با یک گل و دو گل هرگز بهار نخواهد شد .