شوشان ـ فاضل خمیسی :انگار که آسمان امانت های خود را پس
می گیرد و زمین آن موعودنامه ی خوشبختی نیست!
وقتی پدر فلسطینی نام فرزندش را روی پا و دست کودکش می نویسد تا پس از بمباران قابل شناسایی باشد: « دیگر زمین جای قشنگی نیست»!
صحنه های جنگ «غزه» آخرالزمانی نیست، اتمام شعارهای دروغین انسانیت است.
سلاخی کودکان و زنان به بهانه ی «انتقام» و حمایت سردمداران حکومت های دموکراسی در واقع ِ نشان دهنده ی ابطال تمامی نظریه و گفتمانهای فانتزی آزادی و حقوق بشر و امثالهم است ! در زمین هنوز «قانون جنگل» حاکم است، و گرگهای خون آشام و کفتارهای پلید فقط رخت تغییر داده و اینبار خوش لباس تر و با مهارت بیشتر به خون آشامی ادامه میدهند.
وقتی دختر بچه ی غزه ای با سر وصورت خونین بر جنازه ی مادرش نوحه می سراید و آنطرفتر شاهد جان کَندن برادرش باشد ،
«دیگر زمین جای قشنگی نیست»!
شاید وقت آن رسیده که حقیقت را دریابیم،
خاتمیت پیامبران بمنظور آن نبود که بشر به آن حد متعالی رسید که دیگر نیازی به پیامبر ندارد بلـکه خداوند از هدایت انسان مأیوس شد و او را به حال خود «وا» نهاد!
وقتی لرزش غیرقابل کنترل آن کودک خارج شده از زیر آوار، وجدانهای خواب آلود را نلرزاند، زمین باید از چرخش بایستد و تکلیف خود را با به ظاهر زندگان، روشن سازد..