گسترش همکاری دولت - ملت!

در این یادداشت مقصود از « ملت»، همه شهروندان است و مقصود از « دولت»، نه فقط قوه مجریه بلکه کلیت نظام سیاسی و حاکمیتی است که هیئت دولت، نقش بیرونی و ویترین آن و در تماس روزانه با شهروندان است.
هنر و زیبایی در یک ساختار و نظام سیاسی، این است که بتواند راه‌های همکاری و همیاری شهروندان را با کارگزاران اداره کشور، متعدد و متنوع و گسترده بسازد چنانچه این همیاری و پیوند، در سراسر سال و بر پایه راهکارهای قانونی و بطور سیستماتیک ادامه داشته باشد.
نکته مهم و کلیدی در این همکاری و پیوند، رضایتمندی شهروندان و عشق و علاقه آنان به عمیق‌تر شدن این ارتباط و دو سویه بودن آن است. به این معنا که کارگزاران مسئول در اداره کشور، خویش را نیازمند شهروندان بدانند و وجود خود را و ادامه کار خود را وابسته به ارتباط با مردم و رضایتمندی آنان بدانند.
این ارتباط و همیاری دو سویه، بی گمان دو سر برد است و هر دو سوی این خط ارتباطی، سودمند و شادمان خواهند شد.
صفاتی مانند « مردمی بودن»، « در خدمت مردم بودن»، «عشق به وطن» و..... که خوشبختانه در کشور ما در فصولی از سال و برخی ایام و مناسبت‌ها، زیاد تکرار و شنیده می شود، در واقع زاده و برخاسته از پیوند ریشه ای، اصیل و عمیق و هدفمند و قانون‌مند ارتباط میان دولت و ملت است.
برقراری این پیوند، کنشی آگاهانه است یعنی شهروندان تا آگاهی لازم برای زیست شهروندی را نداشته باشند، این پیوند بوجود نخواهد آمد و گسترده و عمیق نمی شود.
«آگاهی یافتن»، حاصل و برآمده از « آموزش» است یعنی شهروندان باید به اقتضاهای زیست شهروندی و تابعیتی خویش، آشنا شوند و بیاموزند.
کمک دولت‌ها در تقویت زیر ساخت های تشکیل و پویایی احزاب، اصناف و تشکل های مستقل و پابرجا، دقیقا به همین مقصود است.
برای نمونه و به مناسبت این روزها و در آستانه یک « انتخاب»، که همزمان با سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و فرارسیدن ماه‌های خاصی از سال قمری شده است، نیک و مطلوب آن است که میوه و دستاورد فعالیت سالانه احزاب و اصناف و تشکل های سیاسی و اجتماعی را ببینیم.
حضور آگاهانه و با نشاط شهروندان در یک کنش مهم اجتماعی و سیاسی که با سرنوشت آنان می تواند وابسته شود، البته نمادی از اهتمام و توجه کارگزاران و دولت‌ها، به نقش و اهمیت احزاب است.
در واقع در چنین مناسبت‌ها، این احزاب هستند  که بایستی در یک فرایند طبیعی و عادی، مردم را به حضور با نشاط در این کنش شهروندی فرابخوانند و اهمیت این حضور را تشریح کنند و نه مجریان انتخابات که نمایندگان دولت و قوه مجریه و حاکمیت هستند و علی الاصول و به عنوان یک شخصیت حقوقی، نباید تعداد حضور مردم یا برندگان انتخاب مردم، برای آنان تفاوتی داشته باشد!
در این دعوت فراگیر، البته دست آویختن به انگیزش‌های غیر مرتبط یا با ارتباط سست با این کنش اجتماعی و سیاسی، می تواند به عنوان یک اهرم موقتی تا حدودی موثر باشد ولی پایدار نیست و به رشد اندیشه و آگاهی شهروندان هیچ کمکی نخواهد کرد.
نوع همکاری و همیاری مردم و شهروندان باید متنوع نیز باشد. همکاری در جنبه های فرهنگی، اقتصادی به اندازه همکاری سیاسی از درجه اهمیت برخوردار است.
شهروندانی که مالیات و عوارض قانونی خود را می پردازند. شهروندانی که به امکانات شهری صدمه نمی زنند. شهروندانی که قانون را محترم می شمارند و آن را رعایت می کنند. شهروندانی که به وظایف قانونی خویش در قبال جامعه و مردم به خوبی عمل می کنند. همه و همه از اقسام و نمونه های متنوع همکاری شهروندان با دولت است.