دیروز در کنار هم، امروز در مقابل هم

 نتایج انتخابات دور دوم در خوزستان یک پیام آشکار داشت و آن میل شدید مردم این استان به تغییرات اساسی می باشد!

اینکه رای مردم خوزستان حتی بالاتر از رای زادگاه رییس منتخب ملت و سرزمین های ترک نشین کشور، به مسعود پزشکیان بود؛ تاکید بر آن دارد که این رای بیش از آنکه یک رای جناحی حزبی سیاسی و یا حتی ستادی باشد،نشان از نارضایتی مردم یک استان از وضعیت موجود بوده و امیدشان به تغییرات اساسی در وضعیت اقتصادی اجتماعی و رفاهی شان است!

این درحالی ست؛ بعد از پایان انتخابات و با گذشت تنها چند روز از پیروزی و دستاورد ارزشمند و صرفا مردمی ؛ شاهد صحنه ها و رخدادهایی هستیم که نشان می دهد در برایند کلی، این اتفاقات ممکن است نتایج دلخواه مردم خوزستان را به بار نیاورد.

 گذشته  از پیدا و پنهان تشکیل و علم کردن کمپین های حمایتی و یا تخریب برخی چهر های استانی با عناوین، ((نه به بازگشت فلان مدیر ‌و یا آری به وزیر شدن فلان چهره)) اختلافات و انشقاق های شدیدی بین برخی ستادهای انتخاباتی مسعود پزشکیان در این استان در حال رخداد بوده که می تواند تهدید بزرگی برای آینده خوزستان باشد.
 
تردیدی نیست هر تغییر مثبت و تحول آفرینی در خوزستان در مرحله اول به انتصابات مدیران کارامد شجاع پاکدست و مستقل نیاز دارد.

اما این روزها در خطه خوزستان دیده می شود افرادی که تا دیروز و قبل از انتخابات سرنوشت ساز، دوش به دوش هم برای رسیدن به یک هدف واحد، آنهم بالا بردن مشارکت مردم و انعطاف و جلب توجه تصمیم گیرندگان به مردم و منابع استان تلاش می کردند، در گروهها و صفوف متفاوت به شدت در حال لابی نمودن با پایتخت تصمیم گیری ها، برای معرفی مدیران مورد نظر خود جهت اشغال پست های مدیریتی در خوزستان هستند.

طبیعی است، مدیرانی که اینگونه ستادی وار و با لابی های شدید و سهم طلبانه بر کرسی مدیریت های استان می نشیند، قطعا چنان وامدار لیدرهای سیاسی خواهند بود که جایی برای تفکر خدمت به مردم و استان زجر دیده خوزستان در مخیله شان باقی نخواهد ماند.

قطعا اگر این رویه به این شکل از سوی بزرگان ستادهای انتخاباتی مسعود پزشکیان ادامه پیدا بکند، هیچ امیدی به آبادانی تغییر و پیشرفت خوزستان و خوزستانی نخواهد ماند.

هر چند پدیده‌ی ستادسالاری در یکی دو دهه‌ی اخیر، نقش غیر قابل انکاری در عزل و نصب‌های مسئولین دولتی داشته که همین موضوع باعث ناکارآمدی دولت‌ها بوده و انتظار می‌رود رییس منتخب دولت چهاردهم، این سنت غلط را برچیند.

چرا که ادامه روند کش‌وقوس‌های فی‌مابین طیف‌های اصلاح‌طلب و ستادهای متعدد و پر عناوین کاندیدای پیروز که هرکدام سعی در پررنگ‌تر کردن نقش خود از هر طریقی،  در این موفقیت دارند تا بلکه سهم بیشتری از مناصب دولتی را به خود اختصاص دهند؛ می تواند زنگ خطری برای ادامه ناکارآمدی های دولت های پیشین در دولت نو خواهد بود!