چرا خوزستانی‌ها در کابینه دولت نادیده گرفته می‌شوند؟

شوشان ـ سید زین‌العابدین موسوی :

خوزستان، این کندوی عسل اقتصادی ایران، سال‌هاست که زنبورهای کارگرش برای رفاه اقصی نقاط کشور تلاش می‌کنند. اما چرا دولت‌ها در سطح کابینه‌ها کمتر به اساتید فن خوزستانی توجه می‌کنند؟ آیا نفت و خوزستان، این دو کلمه آشنا و اقتصادی، نباید بیشتر مورد توجه قرار گیرند؟

فولاد، نیشکر، گندم، منابع شیلاتی، خرما، انواع محصولات پتروشیمی، گاز و… همه با کار یدی خوزستانی‌ها و مدیریت‌های میانی فرزندان خوزستان حاصل می‌شوند. اما مدیریت‌های در سطح وزارت و سازمان‌ها به دست پایتخت‌نشینان و از ما بهتران سایر استان‌ها سپرده می‌شود که با درآمدهای حاصله به رتق و فتق جغرافیای خود می‌پردازند.

آیا خوزستان نقص مدیران ملی دارد که باید به لطف تهران‌نشینان برطرف شود؟ توجه داشته باشیم که عمده بودجه کشور مبتنی بر تولید نفت و سایر منابع و مجاهدت کارکنان آنها در دماهای غیر قابل تحمل و غیر متعارف در خوزستان است که به بار می‌نشیند.

انتظار می‌رود که با برنامه‌ریزی بهتر و مطالبه استانی در استفاده از نیروهای متخصص و دلسوز، در دولت چهاردهم به نیروی انسانی توانمند خوزستان توجه بیشتری شود. چگونه است که خوزستانی‌ها در صنایع و مناصب دیگر استان‌ها سهمی ندارند اما همه استان‌ها در صنایع خوزستان تصمیم‌گیرنده‌اند؟

از نگاه منطقه‌ای، هیچگاه خوزستان قهرمان با مردان با تجربه‌اش که در بخش نفت و سایر صنایع و کشاورزی و آب استخوان خرد کرده‌اند، مورد ارزیابی و اعتماد دولت‌ها قرار نگرفته‌اند. در برنامه‌ریزی‌های جدید نباید اجازه داد این رویه اشتباه تکرار شود.

این نوشتار نه به عنوان سهم‌خواهی خوزستانی‌ ها، بلکه از بیم تصمیمات جدیدی است که پس از آرام کردن نیروهای نخبه و متخصص در خوزستان و ترساندن آنها از مارک سهم‌خواهی، مناصب ملی و منطقه‌ای را با برنامه‌ریزی بی‌سر و صدا به پایتخت‌نشینان و استان‌های همجوار واگذار می‌کنند. جالب اینکه نام سهم را نیز بر آن نمی‌نهند.

می‌گویید نه؟ بنشینید و تماشا کنید.