کـافـر

شوشان ـ فاضل خمیسی :

در دوره ی دبیرستان در درس بینش اسلامی دبیر سالخورده ای داشتیم که به جای اینکه کتاب مربوطه را تدریس کند، غالباً برای ما ، قصه و آنهم از خاطراتش تعریف می کرد.
خطابِ آن بزرگوار به بچه هایی که حوصله شان از خاطرات تکراریش سر می رفت و در کلاس شیطنت می کردند، «کافر» بود!
 حرف نزن کافر،
 بشین کافر،
 از کلاس برو بیرون کافر....
  آنقدر این واژه در کلاس و توسط آن دبیر تکرار می شد که «کافر» نام کوچک اغلب بچه های کلاس شده بود.
  سال تحصیلی تمام شد و اغلب «کافرها» بدون اینکه صفحه ای از کتاب را خوانده باشند با نمره ی قبولی از سد کتاب بینش اسلامی آن سال گذشتند، البته
دبیرِ جاافتاده ی ما از همان جلسه اول گفته بود نگران نمره نباشیم و الحق و الانصاف نیز به وعده ی خود عمل کرد!
    ...غروب امروز به طمع اجر و‌ثواب اول ماه رجب ،برای نماز به مسجد محل رفتم،
 بعد از نماز یکی از بچه های قدیمی را در حیاط مسجد دیدم ، هنوز سلام و علیکمان تمام نشده بود که ایشان با تلفیقی از شوخی و طعنه گفت:« نمیدونستم اصلاح طلبان نماز هم میخونند!»
 به جز خداحافظی پاسخی نداشتم.
 در مسیر بازگشت نمیدانم چرا یهویی یاد آن دبیر مرحوم برایم زنده شد، او هم وقتی از بیسوادیش کلافه می شدیم به ما
می گفت: «کافر»!