- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- مسئولیت اجتماعی شرکتها؛ فرصتی برای توسعه پایدار استان خوزستان
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۲۱ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۲۰:۵۶
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ حمزه جهانگیری : وقتی نفس‌کشیدن حتی در خانه‌ی خود هم به چالشی روزانه تبدیل می‌شود، باید دانست که بحران فراتر از یک موضوع زیست‌محیطی‌ست؛ این دیگر یک بحران زندگی و زیستن است. خوزستان سال‌هاست زیر غبار ریزگردها دفن شده است . پدیده‌ای که در نگاه اول طبیعی به‌نظر می‌رسد .اما در ریشه های خود حاصل بی‌توجهی، سوءمدیریت و غفلت منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای‌ست. دو منشأ، یک فاجعه
شوشان ـ حمزه جهانگیری :
وقتی نفس‌کشیدن حتی در خانه‌ی خود هم به چالشی روزانه تبدیل می‌شود، باید دانست که بحران فراتر از یک موضوع زیست‌محیطی‌ست؛ این دیگر یک بحران زندگی و زیستن است.
خوزستان سال‌هاست زیر غبار ریزگردها دفن شده است .
پدیده‌ای که در نگاه اول طبیعی به‌نظر می‌رسد .اما در ریشه های خود حاصل بی‌توجهی، سوءمدیریت و غفلت منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای‌ست.
دو منشأ، یک فاجعه
پدیده‌ی ریزگردها در خوزستان دو منبع عمده دارد:
الف . منشأ خارجی:
بخش بزرگی از ریزگردها از بیابان‌های عراق، سوریه، عربستان و کشورها ی منطقه سرچشمه می‌گیرند.
جنگ، خشکسالی، نابودی پوشش گیاهی و از بین رفتن تالاب‌ها در این کشورها باعث شکل‌گیری کانون‌های فعال گردوغبار شده‌اند.
تغییر اقلیم و افزایش دمای منطقه نیز این روند را تشدید کرده است. فقدان همکاری‌های زیست‌محیطی منطقه‌ای، این کانون‌ها را به تهدیدی فرامرزی برای ایران، به‌ویژه خوزستان تبدیل کرده‌اند.
ب. منشأ داخلی:
اما نمی‌توان تمام تقصیر را به گردن همسایگان انداخت. تخریب تالاب‌های داخلی مانند هورالعظیم و شادگان، کاهش حقابه‌ی رودخانه‌ها، سدسازی بی‌رویه و طرح‌های انتقال آب به مناطق مرکزی کشور، زمینه‌ی داخلی گردوغبار را نیز فراهم کرده‌اند.
خشکیدن بخش‌های وسیعی از خاک خوزستان، تبدیل اراضی کشاورزی به بیابان و بی‌توجهی به احیای منابع آبی، همگی در تشدید این فاجعه مؤثرند.
اثرات و پیامدها
ریزگردها تنها آسمان را تیره نمی‌کنند، بلکه جان انسان‌ها را نیز تهدید می‌کنند. افزایش چشمگیر بیماری‌های تنفسی، قلبی، آسم، آلرژی و حتی مرگ‌ومیر، به‌ویژه در میان سالمندان و کودکان از پیامدهای مستقیم این بحران است. مدارس تعطیل می‌شوند، ادرات از کار باز می ایستند ،پروازها لغو می‌شوند و زندگی عادی مردم مختل می‌شود.
اما آنچه خطرناک‌تر است، عادی‌سازی بحران است؛ اینکه ریزگردها به بخشی از روزمرگی تبدیل شده‌اند و صدای اعتراض‌ها در لابه‌لای آمار و اخبار محو می‌شود.
راهکارها: از شعار تا عمل
برخی راهکارهای کلان و عملیاتی برای مقابله با ریزگردها عبارت‌اند از:
الف. دیپلماسی زیست‌محیطی فعال:
ایران باید از طریق مذاکرات منطقه‌ای، فشار بر سازمان‌های بین‌المللی و قراردادهای چندجانبه ،کشورهای همسایه را به احیای پوشش گیاهی و مقابله با بیابان‌زایی متعهد کند.
ب. احیای تالاب‌ها و حقابه‌ها:
برگرداندن حقابه‌ی تالاب‌هایی مانند هورالعظیم و شادگان، اولویتی حیاتی است. بدون آب و مرطوب کردن زمین هیچ طرح مقابله‌ای مؤثر نخواهد بود.
ج. نه به انتقال بی‌رویه آب:
توقف پروژه‌های انتقال آب از خوزستان به مناطق مرکزی باید به‌عنوان یک اقدام فوری و استراتژیک در نظر گرفته شود. این طرح‌ها خوزستان را خشک کرده و منجر به بیابان‌زایی شده‌اند.
د. تثبیت خاک و کاشت پوشش گیاهی بومی:
پروژه‌های نهال‌کاری، مالچ‌پاشی (ترجیحاً با مواد زیستی و غیرشیمیایی)، و احیای مراتع باید در مناطق بیابانی داخلی توسعه پیدا کند.
و . آموزش، اطلاع‌رسانی و مشارکت مردمی:
مردم باید در جریان ابعاد بحران قرار گیرند و در طرح‌های مقابله‌ای مشارکت داشته باشند. آگاهی، اولین گام مقاومت در برابر بی تفاوتی ست.
نتیجه گیری
ریزگردها نه با فیلترهای صنعتی و ماسک‌های موقتی، که با مدیریت پایدار منابع، اراده‌ی سیاسی و تغییر رویکرد توسعه‌ای مهار می‌شوند.
تا زمانی‌که نگاه به خوزستان صرفاً نگاه به منابع نفت ، گاز و آب باشداین استان همچنان میان دود مشعل‌ها و گردِ بادها خفه خواهد شد. وقت آن است که خوزستان را نه فقط منبع که خانه‌ای زنده و سزاوار زندگی ببینیم.
وقتی نفس‌کشیدن حتی در خانه‌ی خود هم به چالشی روزانه تبدیل می‌شود، باید دانست که بحران فراتر از یک موضوع زیست‌محیطی‌ست؛ این دیگر یک بحران زندگی و زیستن است.
خوزستان سال‌هاست زیر غبار ریزگردها دفن شده است .
پدیده‌ای که در نگاه اول طبیعی به‌نظر می‌رسد .اما در ریشه های خود حاصل بی‌توجهی، سوءمدیریت و غفلت منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای‌ست.
دو منشأ، یک فاجعه
پدیده‌ی ریزگردها در خوزستان دو منبع عمده دارد:
الف . منشأ خارجی:
بخش بزرگی از ریزگردها از بیابان‌های عراق، سوریه، عربستان و کشورها ی منطقه سرچشمه می‌گیرند.
جنگ، خشکسالی، نابودی پوشش گیاهی و از بین رفتن تالاب‌ها در این کشورها باعث شکل‌گیری کانون‌های فعال گردوغبار شده‌اند.
تغییر اقلیم و افزایش دمای منطقه نیز این روند را تشدید کرده است. فقدان همکاری‌های زیست‌محیطی منطقه‌ای، این کانون‌ها را به تهدیدی فرامرزی برای ایران، به‌ویژه خوزستان تبدیل کرده‌اند.
ب. منشأ داخلی:
اما نمی‌توان تمام تقصیر را به گردن همسایگان انداخت. تخریب تالاب‌های داخلی مانند هورالعظیم و شادگان، کاهش حقابه‌ی رودخانه‌ها، سدسازی بی‌رویه و طرح‌های انتقال آب به مناطق مرکزی کشور، زمینه‌ی داخلی گردوغبار را نیز فراهم کرده‌اند.
خشکیدن بخش‌های وسیعی از خاک خوزستان، تبدیل اراضی کشاورزی به بیابان و بی‌توجهی به احیای منابع آبی، همگی در تشدید این فاجعه مؤثرند.
اثرات و پیامدها
ریزگردها تنها آسمان را تیره نمی‌کنند، بلکه جان انسان‌ها را نیز تهدید می‌کنند. افزایش چشمگیر بیماری‌های تنفسی، قلبی، آسم، آلرژی و حتی مرگ‌ومیر، به‌ویژه در میان سالمندان و کودکان از پیامدهای مستقیم این بحران است. مدارس تعطیل می‌شوند، ادرات از کار باز می ایستند ،پروازها لغو می‌شوند و زندگی عادی مردم مختل می‌شود.
اما آنچه خطرناک‌تر است، عادی‌سازی بحران است؛ اینکه ریزگردها به بخشی از روزمرگی تبدیل شده‌اند و صدای اعتراض‌ها در لابه‌لای آمار و اخبار محو می‌شود.
راهکارها: از شعار تا عمل
برخی راهکارهای کلان و عملیاتی برای مقابله با ریزگردها عبارت‌اند از:
الف. دیپلماسی زیست‌محیطی فعال:
ایران باید از طریق مذاکرات منطقه‌ای، فشار بر سازمان‌های بین‌المللی و قراردادهای چندجانبه ،کشورهای همسایه را به احیای پوشش گیاهی و مقابله با بیابان‌زایی متعهد کند.
ب. احیای تالاب‌ها و حقابه‌ها:
برگرداندن حقابه‌ی تالاب‌هایی مانند هورالعظیم و شادگان، اولویتی حیاتی است. بدون آب و مرطوب کردن زمین هیچ طرح مقابله‌ای مؤثر نخواهد بود.
ج. نه به انتقال بی‌رویه آب:
توقف پروژه‌های انتقال آب از خوزستان به مناطق مرکزی باید به‌عنوان یک اقدام فوری و استراتژیک در نظر گرفته شود. این طرح‌ها خوزستان را خشک کرده و منجر به بیابان‌زایی شده‌اند.
د. تثبیت خاک و کاشت پوشش گیاهی بومی:
پروژه‌های نهال‌کاری، مالچ‌پاشی (ترجیحاً با مواد زیستی و غیرشیمیایی)، و احیای مراتع باید در مناطق بیابانی داخلی توسعه پیدا کند.
و . آموزش، اطلاع‌رسانی و مشارکت مردمی:
مردم باید در جریان ابعاد بحران قرار گیرند و در طرح‌های مقابله‌ای مشارکت داشته باشند. آگاهی، اولین گام مقاومت در برابر بی تفاوتی ست.
نتیجه گیری
ریزگردها نه با فیلترهای صنعتی و ماسک‌های موقتی، که با مدیریت پایدار منابع، اراده‌ی سیاسی و تغییر رویکرد توسعه‌ای مهار می‌شوند.
تا زمانی‌که نگاه به خوزستان صرفاً نگاه به منابع نفت ، گاز و آب باشداین استان همچنان میان دود مشعل‌ها و گردِ بادها خفه خواهد شد. وقت آن است که خوزستان را نه فقط منبع که خانه‌ای زنده و سزاوار زندگی ببینیم.
