- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- مسئولیت اجتماعی شرکتها؛ فرصتی برای توسعه پایدار استان خوزستان
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۲ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۵:۳۹
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان ـ از مژده روا :
می‌گویند:چراغی که به خانه رواست،به مسجد حرام است؛اما گویی سال‌هاست این چراغ از خانه‌ای به‌نام خوزستان دریغ شده و به خانه‌های دور و نزدیک دیگر سو روانه شده است.استانی که در دل خود خروارها نفت و گاز،کارون خروشان،آفتاب سوزان و مرزهای استراتژیک را جای داده،امروز درگیر معضلاتی است که با هیچ‌یک از مواهب طبیعی‌اش هم‌خوانی ندارد.
خوزستان،سرزمین طلای سیاه،در اوج گرمای تابستان و در میانه‌ی گرد و غبار نفس‌گیر،همچنان با خاموشی‌های مکرر دست‌و‌پنجه نرم میکند.این خاموشی‌ها تنها خاموشی برق نیست،بلکه نماد خاموشی توجه ملی،خاموشی عدالت توسعه و خاموشی برنامه‌ریزی هدفمند در این خطه است. چطور ممکن است استانی که قلب تپنده انرژی کشور است،در تأمین برق پایدار خود دچار ناترازی باشد؟چگونه نیروگاه‌هایی که می‌توانند در همین مرز و بوم ساخته شوند،در کیلومترها آن‌سوتر بنا می‌شوند و دود و آلایندگی‌اش به خوزستان بازمی‌گردد اما روشنی و سرمایش‌اش به دیگر استان‌ها؟
این ناترازی نه‌تنها فنی،بلکه توسعه‌نیافته،اجتماعی و حتی اخلاقی‌ست.مردمانی که سال‌هاست بار اقتصاد کشور را بر دوش می‌کشند،چرا باید با هر نسیم غباری، با هر افزایش دمایی و با هر نیاز مصرفی،در معرض قطع انرژی باشند؟
واقعیت این است که استان خوزستان نه تنها از لحاظ اقلیمی،بلکه از منظر جغرافیای انسانی و اقتصادی نیز نیازمند توجه خاص و برنامه‌ریزی متوازن است.
مرزهای خوزستان نه صرفاً محل عبور کالا یا نگهبانی از امنیت ملی،بلکه فرصتی برای توسعه انرژی‌های بومی و پاک هستند.ما نیازمند سرمایه‌گذاری پایدار و عدالت‌محور در مرزهای‌مان هستیم؛نیروگاه‌هایی که نه‌تنها نیاز محلی را تأمین کنند بلکه بتوانند در بلندمدت به شبکه ملی نیز خدمت برسانند.در کنار آن،ارتقای زیرساخت‌های انتقال،بهینه‌سازی مصرف و ایجاد صنایع پایین‌دستی در منطقه،ضرورتی است انکارناپذیر.
اگر نگاه به خوزستان،نگاهی ملی باشد،آن‌گاه راه‌حل‌ها نیز ملی خواهند بود،نه بخشی. اگر باور داشته باشیم که آینده کشور از دل همین نقاط مرزی و غبارآلود عبور میکند،آن‌گاه خاموشی‌ها به خاطره تبدیل می‌شوند، نه به هراس هر روزه.
باشد که در سایه عقلانیت و توجه به ظرفیت‌های بی‌بدیل این استان،تابستانی روشن‌تر،زمستانی گرم‌تر و آیند‌ه‌ای امیدبخش‌تر برای مردم خوزستان رقم بخورد.
می‌گویند:چراغی که به خانه رواست،به مسجد حرام است؛اما گویی سال‌هاست این چراغ از خانه‌ای به‌نام خوزستان دریغ شده و به خانه‌های دور و نزدیک دیگر سو روانه شده است.استانی که در دل خود خروارها نفت و گاز،کارون خروشان،آفتاب سوزان و مرزهای استراتژیک را جای داده،امروز درگیر معضلاتی است که با هیچ‌یک از مواهب طبیعی‌اش هم‌خوانی ندارد.
خوزستان،سرزمین طلای سیاه،در اوج گرمای تابستان و در میانه‌ی گرد و غبار نفس‌گیر،همچنان با خاموشی‌های مکرر دست‌و‌پنجه نرم میکند.این خاموشی‌ها تنها خاموشی برق نیست،بلکه نماد خاموشی توجه ملی،خاموشی عدالت توسعه و خاموشی برنامه‌ریزی هدفمند در این خطه است. چطور ممکن است استانی که قلب تپنده انرژی کشور است،در تأمین برق پایدار خود دچار ناترازی باشد؟چگونه نیروگاه‌هایی که می‌توانند در همین مرز و بوم ساخته شوند،در کیلومترها آن‌سوتر بنا می‌شوند و دود و آلایندگی‌اش به خوزستان بازمی‌گردد اما روشنی و سرمایش‌اش به دیگر استان‌ها؟
این ناترازی نه‌تنها فنی،بلکه توسعه‌نیافته،اجتماعی و حتی اخلاقی‌ست.مردمانی که سال‌هاست بار اقتصاد کشور را بر دوش می‌کشند،چرا باید با هر نسیم غباری، با هر افزایش دمایی و با هر نیاز مصرفی،در معرض قطع انرژی باشند؟
واقعیت این است که استان خوزستان نه تنها از لحاظ اقلیمی،بلکه از منظر جغرافیای انسانی و اقتصادی نیز نیازمند توجه خاص و برنامه‌ریزی متوازن است.
مرزهای خوزستان نه صرفاً محل عبور کالا یا نگهبانی از امنیت ملی،بلکه فرصتی برای توسعه انرژی‌های بومی و پاک هستند.ما نیازمند سرمایه‌گذاری پایدار و عدالت‌محور در مرزهای‌مان هستیم؛نیروگاه‌هایی که نه‌تنها نیاز محلی را تأمین کنند بلکه بتوانند در بلندمدت به شبکه ملی نیز خدمت برسانند.در کنار آن،ارتقای زیرساخت‌های انتقال،بهینه‌سازی مصرف و ایجاد صنایع پایین‌دستی در منطقه،ضرورتی است انکارناپذیر.
اگر نگاه به خوزستان،نگاهی ملی باشد،آن‌گاه راه‌حل‌ها نیز ملی خواهند بود،نه بخشی. اگر باور داشته باشیم که آینده کشور از دل همین نقاط مرزی و غبارآلود عبور میکند،آن‌گاه خاموشی‌ها به خاطره تبدیل می‌شوند، نه به هراس هر روزه.
باشد که در سایه عقلانیت و توجه به ظرفیت‌های بی‌بدیل این استان،تابستانی روشن‌تر،زمستانی گرم‌تر و آیند‌ه‌ای امیدبخش‌تر برای مردم خوزستان رقم بخورد.
