نقدی بر هتاکی روزنامه بهار

 یوسف مندنی زاده الهی : به بهانه چاپ مطلب اخیر در یکی از روزنامه های سراسری که متاسفانه بسیار نابجا و نسنجیده با معتقدات شیعیان عزیز بوده که باعث شبهه افکنی در میان عاشقان امیرالمومنین علی (ع) و ائمه طاهرین سلام اله علیه اجمعین گردیده، مطلبی کوتاه ارائه می شود امید که مقبول حضرت حق واقع شود. در حدیث شریفی از حضرت ختمی مرتبت آمده پیامبر اکرم (ص) خطاب به امیرالمومنین (ص) فرمودند: یا علی انا و انت ابوای هذه، الامه و حقنا علیهم اعظم من حق ابوی ولادتهم، "مناقب آل ابی طالب شهر آشوب ج 2 و از منابع عزیزان اهل سنت ابن قاسم در الراغب و القندوزی الحنفی منابیع المواه ج 4 صفحه 369" این حدیث شریف به اذعان علماء بزرگ شیعه و برادران اهل سنت عزیز علاوه بر دهها حدیث و فضیلت که در خصوص امیرالمونین امام علی و اهل بیت آمده است که مجال ذکر آنها نیست.برای توضیح بیشتر سوالی مطرح می کنیم که آیا حق ابوت و پدری بر فرزندان و خانواده خود چیست؟ مگر در آموزه های مذهبی ما کسی بیشتر از پدر ولایت و برتری به خانواده و اهلش را دارد ، اساسا چرا به پدر یا پدر بزرگ لفظ ولی و سرپرست اطلاق می شود، آن هم ولایت قهری و تکوینی نه ولایت انتخابی، ولایت پدر بر فرزندان و اهلش قهری و قطعی و اصل و ثابت است و نیاز به تصویب و تائید ندارد.
حالا که تا حدودی بحث روشن شد آیا امام معصوم که سلام خدواند و ملائکه و جمیع مردمان از اولین تا آخرین بر آن ذوات مقدس و انوار الهی باشد بر اساس حرف صریح پیامبر خطاب به یگانه امیر مومنین حیدر کرار بعد از پیامبر ایشان پدر و ولی و وظیفه خلیفه و امام و رهبری بر مردمان جهان را دارد ، همانطور که پدر حقش بر فرزند قهری و قطعی است همانطور بلکه خیلی بیشتر بفرموده حضرت پیامبر (ص) و بالاتر و اولی تر بر مردمان حق دارد چون خدا و رسولش فرموده اند در سوره مائده آیه مربوط به ولایت، خداوند جل اسمه می فرماید: إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤتُونَ الزَّكاةَ وَ هُم راكِعُونَ» (المائده – 55) بنا بر تفاسیر معتبر و مشهور شیعه و برادران عزیز سنی چه در تفسیر طبری و چه در المنصور سیوطی خطاب آیه به امام امیر المومنین حضرت علی حیدر کرار است که ولی شما خدا و رسولش و آن مومنانی هستند که در حال رکوع نماز، صدقه و زکات پرداخت می کنند. این آیه در اعظم فضائل حیدر کرار آمده و دلیل بر ولایت و خلیفه و رهبر ایشان و اولاد طاهرینشان بعد از پیامبر اکرم می باشد. اما آنچه مطرح شده در یکی از روزنامه ها همان بحث تکراری دخالت دین در سیاست است که بزرگان و تئوری پردازان دین و مذهب ما بارها فرموده اند سیاست ما عین دیانت ماست و هر دو مکمل و در طول هم هستند نه در تعامل و تضاد با هم و عقل سلیم همین مطلب را می پذیرد. سوال دومی که مطرح می شود که وهابیت فاسد و باطل آن را مطرح کرد، چرا از ائمه طاهرین ما فقط حضرت امیر و امام حسن (ع) حکومت ظاهری داشته اند و باقی ائمه علیهم السلام به حکومت ظاهری نرسیده اند.
پس اطلاق کلمه امام و رهبری بر اهل بیت آن هم حاکم مطلق و شخص اول جامعه اسلامی و حاکم بر کلیه مقدرات عالم هستی آیا این مطلب صحیح است؟ آیا امام هم رهبر مذهبی و هم رهبر سیاسی و اجتماعی با وجود عدم حکومت ظاهری، آنچه متاسفانه جامعه امروزی و حتی گذشته گان ما را فرا گرفته بعضا سستی در اعتقادات و قشری گری و ظاهر بینی است و شاید همین تفکر غلط بین برخی علماء و اندیشمندان و روشنفکران ما باشد که نمود و تظاهر آن در جامعه و در بین خانواده ها تبدیل به ظاهربینی و مد و امثال آن شده است که بارها از این نقطه ضرر کرده ایم ولی باز هم با توجه به قضاوت های ظاهرگرایانه و نه توجه به ایمان و رفتار و گفتار عینی و حقیقی افراد جامعه سیاسی و مدیریتی ما با اعتماد به همین افرادی که دارای اندیشه و اعتقادات مرصوصی نبوده و نیستند و صاحب مناصب اجتماعی و مدیریتی شده و باعث ضربه زدن به اعتقادات مردم عزیز شده اند، چرا کسانی که مبانی فکر و اعتقادی فقه و کلام اسلامی و شیعه را به طریق صحیح ندانسته و باور نداشته دچار انحراف خواهند شد و فقط دیر یا زود دارد. مثال آن همین افراد بریده از انقلاب و متواری به کشورهای غربی هستند که از انقلاب و مبارزات و اعتقادات سی، چهل ساله خود بریده و به کفار و دشمنان پناهنده، شدند و کسانی باید جوابگوی مردم باشند که بدون دقت و توجه و باسطحی نگری و ظاهربینی و با حمایت خود آنها را به پست و مقام رسانده و می رسانند. اگر ایمان آنها به خداوند متعال و رسول اکرم و ائمه طاهرین و حکومت آنها و باور به روز قیامت محکم بود هرگز در مقابل کفر سر تعظیم فرود نمی آوردند و بر پیمان خود با امام راحل (ره) خمینی کبیر و مقام معظم رهبری عزیز و شهیدان شاهد خیانت نمی کردند ، هرگز. بعد از این مختصر باید گفت اینکه ائمه معصومین حکومت ظاهری نداشته اند آیا باز هم رهبر و امام جامعه در همه سطوح و جهات هستند یا فقط امام و رهبر دینی و مذهبی مردم هستند، جواب به این شبهه بسیار روشن است چرا که همانطور که پدر بر جان و مال و ناموس فرزندان خود ولایت و محرمین و اولویت دارد به گفته پیامبر اکرم امام علی و اولاد اطهارش هم بر جان و مال و ناموس امت که فرزندان امام معصوم قلمداد می شوند اولویت و برتری و رهبری و ریاست دارد، حال آیا کسی که تا این حد بر جامعه ولایت قهری و نصبی و اعطایی از سوی خداوند قادر متعال دارد آیا حکومتش تحت شعاع ظاهر امر قرار می گیرد. اگر اعتقاد داریم که حق ، حق است و همیشه حق یکی است پس باید باور داشته باشیم بنا بر قول پیامبر اکرم علی مع الحق و الحق معی علی، امیرالمومنین علی (ع) و اولاد طاهرینش با حق هستند و حق با آنهاست و این حدیث را بزرگان شیعه و برادران عزیز اهل سنت نیز صریح و صحیح می دانند.
پس وقتی حق با اهل بیت است و بفرموده پیامبر ولایت آنها قهری و نصبی از جانب خداوند است بلکه بر مردمان اولاتر از خودشان هستند یک حکم ظاهری پادشاهی یا رئیس جمهوری یا امثال آن چه ارزشی برای این انوار مقدس و شریف دارد، ولایت آنها را و حکم رهبری مذهبی و سیاسی اجتماعی آنها از جانب حضرت حق جل و اعلی صادر شده و در عرصه سیمرغ مگسی جولان نمی دهد، چرا که عالم محضر خدا و در ید اهل بیت علیهم السلام است و به هزار و یک دلیل که مجال ذکر همه آنها نیست ائمه در عین آنکه بظاهر در خانه یا در زندان بوده اند و حکومتی ظاهری نداشته اند، هر یک از آن بزرگواران در زمان امامت خود نه تنها بر شهر و کشور خود بلکه حاکم تمام عالم و مخلوقاتش بوده اند ، به همین جهت است که می گوئیم در زمان غیبت امام زمان مهدیه فاطمه سلام الله علیهم اجمعین وجود ایشان مثل خورشید پشت ابر است و به همین جهت است که انقلاب ما تنها یک رهبر و امام دارد و آن رهبر و مقتدای اصلی ما آقا امام عصر (عج) می باشد و آن امام عزیز چون حضور دارند ولی ظهورشان بصری و عامی نیست و در غیبت کبری بسر می برند، ولی فقیه در مقام اجرای فرامین و خواست اراده آن امام همام است و فرمان ایشان خواست و اراده حضرت حجت حق می باشد انشاء الله.
لذاست که به مقام معظم رهبری، رهبر مسلمین جهان گفته می شود. چرا که ایشان نائب امام معصوم و مجری فرامین ایشان در عالم هستی یا حداقل در امت اسلامی می باشد. در این خصوص نص قرآن و کلام پیامبر اکرم و احادیث شریف بسیار می باشند که به صورت صحیح از معصومین نقل شده مگر در شب قدر چه اتفاقی می افتد که قرآن می فرماید: تنزل الملائکه و الروح آیا مگر نه معتقد هستیم که در شب قدر مقدرات هستی بر امام معصوم عرضه می شود و یا در حدیث از امیرمومنین ساقی کوثر آمده: همانا دانش تمام آن چه را که در عالم هستی رخ خواهد داد نزد من است و من در تمام اختلافات سخن آخر را می گویم و هیچ آیه ای بر پیامبر (ص) نازل نشده مگر آنکه من می دانم که برای چه موضوعی و در کجا و درباره چه کسی نازل شده است (کتاب مسلم بن قیس ج2 صفحه 713) و امثال این احادیث بسیارند که بر حاکمیت و حکومت ظاهری و باطنی و همیشگی از خدا و پیامبرانش و ائمه معصومین علیهم صلوات اله تصریح دارد، و کون و مکان و قیام و قعود هم نمی شناسد. در غیاب ظاهری آنها اصل حکومت و رهبری صادق و ساری و جاری است. هر چند برای عوام الناس به ظاهر مخفی باشد و این حق ولایت در هیچ حالی ساکت و مغفول نمی ماند. هر چند به ظاهر پدر در سفر یا زندان باشد آیا ولایت قهری آن ساقط می شود؟ لذا بنا بر حدیث شریف پیامبر اکرم و نص قرآن شریف ولایت و رهبری حق ثابت شده معصومین علیه السلام بر مردم است و اما اینکه آیا مردم قابلیت و لیاقت و پذیرش این حق و حکومت و ولایت را دارند یا خیر.
و یا اینکه چرا بظاهر ریاست و حکومت و اعمال آن حق بر هم خورد و موجب ضرر فراوان جامعه و مردمان و بخصوص امت اسلام گردید و عوامل آن اختلاف و سلب حق چه بوده و یا اینکه برخی گفته اند الحمدالله الذی قدم المفضول علی الفاضل با چنین علمایی جای تاسف و افسوس برای مردم است و همین امور باعث سلب ظاهری لطف حق به مردم و غیبت کبری امام عصر گردیده است.و در آخر باید نکته ای بگویم در بحث ولایت فقیه نیز از باب رحمت حق بر مردم و امت مسلمان در غیاب امام معصوم که عقل نیز بر صحت آن حکم می کند ولی فقیه کشفی و نصبی و ادامه همان جریان اصلی و سنت خداوند رحمان است و گفتار پیامبر اکرم است اگر هم بحث انتخاب ولایت مطرح شده در جریان انقلاب شاید از باب تطبیق امور با متقضیات زمان و واگذاری امور به مردم ولی به واسطه اعمال نظر فقها و مجتهدین گرانقدر می باشد. والله اعلم.یا علی مدد.