امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
يك شاعر و روزنامهنگار تصريح كرد: شاعران و سبکها و موجهای ناپایداری که بعد از تولد در همان دوران کودکی دار فانی را وداع کردند نه تنها هیچ گونه تاثیری نداشتند که در دوران ترکتازی خود زبان شعر را به بیراهه بردند.
حبيبالله بهرامي در گفتوگو با خبرنگار ايسنا بيان كرد: خوشبختانه نه تنها آثار نامانایشان مورد استقبال شاعران و دوستداران شعر و اهل فن قرار نگرفت که بر اثر بیمحلی به این موجهای من درآوردی و نیز شعرهایی که هیچ پشتوانه مردمی نداشتند راه به ناکجاآباد بردند به گونهای که امروزه نه اثری از آنها است و نه کسی آن شعرها را زمزمه میکند و نه یادی از موجهایی میکند که حتي جویی را به دنبال خود نداشتند.
اين شاعر تصريح كرد: به جز نیما که شعر نو را پدید آورد و به عنوان پدر شعر نو شناخته میشود و شاملویی که شعر سپید را به وجود آورد که هنوز هم چون آب روان جاری است شاعر دیگری نتوانست مثمر ثمر باشد. نیما و شاملو و کمی هم اخوان زندگی روزمره مردم و مسایل و مشکلات آنان و نیز زشتیها و زیباییها را اندشمندانه و با زبانی ساده اما خیالانگیز به تصور کشیدند.
بهرامي يادآور شد: برخی شاعران نه تنها ذرهای برای تکامل و ارتقای زبان تاثیر نداشتند و مفید نبودند که با آوردن زبان ترجمه، این مهمان ناخوانده، و ورود به خانه زبان پارسی، که فردوسی توسی بزرگترین شاعر ایران زمین برای حفظ و حراست از آن 30 سال رنج برد، سعی در چسب و وصله کردن به زبان فارسی و ابداع واژهها، کلامها و شیوههای غیرمعمول و خلاف عرف اجتماعی کردند که خوشبختانه نه تنها راه به جایی نبردند که خود نیز محصول ذهن غیرخلاق خود را در خلوت قبول نداشتند و در حقیقت دریافتند که بادکاران به جز درو کردن توفان خار و خاشاک چیزی عایدشان نخواهد شد.
او اظهار داشت: البته آنانی که به دنبال به اصطلاح مکتبهای من درآوردی و ایجاد ساختارهای زبانی و زمانی بیگانه و مجهول رفتند فقط عرض خود بردند و زحمتی هم برای دیگران نتوانستند ایجاد کنند چراکه پشتوانه اقیانوس زبان فارسی آن چنان وسیع و جاری است که با انداختن چند سنگواژه در این اقیانوس آب گل نمیشود.
اين شاعر تاكيد كرد: بار معنایی واژهها امروزه نسبت به زمانهای گذشته گستردهتر شده و مورد استفاده بیشتری قرار گرفته است ولی این به هنر شاعر بستگی دارد که چه گونه با کمترین واژهها بیشترین بار معنایی را ایجاد و به پرواز درآورد.