- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۵:۵۰
پیامبر اکرم (ص):مسافرت كنيد تا تندرست مانيد و روزى داده شويد .
امام حسین(ع): از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است...
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - روح اله بهشتی فرد: رئیس محترم جمهور اولین سفر استانی خود را به پاس مقاومت و پایداری مردم خوزستان در دوران دفاع مقدس خوزستان انتخاب کرد.و با حضور خود و هیئت دولت در اهواز به این مهم جامه ی عمل پوشاند و ما هم از حسن ظن وی سپاسگذاریم.
ولی در سه روزی که دکتر روحانی در خوزستان بود از سوی مردم متدین و انقلابی دزفول زمزمه هایی از گلایه مندی این مردم از رئیس جمهور به گوش میرسید. چرا که انتظار می رفت اگر خود نتواند به دزفول سفر کند حداقل یک یا دو وزیر ایشان برای سرکشی و دیدار با مردم دزفول حضور یابند ولی هرگز اینچنین نشد.
وزرای ایشان یا در اهواز با مردم دیدار کردند یا در شهرهای دیگر استان حضور یافتند، هر چه فکر کردم که چرا برنامه به اینصورت برگزار شد و دزفول در کجای آن قرار داشت کمتر به نتیجه می رسیدم، با خود اندیشیدم شاید دکتر روحانی و یا برنامه ریزان دفتر وی نمی دانند دزفول بعد از اهواز بزرگترین شهر خوزستان است، و یا نمی داند پایتخت مقاومت ایران اسلامی کجاست؟، سوال: جناب آقای دکتر علاقه نداشتید که ببینید جای 180موشکی که در دزفول اصابت شده از ویرانی نجات یافته یا نه!؟، نخواستید مطلع شوید2600 لاله پرپر دزفول در کجا آرمیده اند؟، یا اینکه لااقل نخواستید ببینید ساختمانها و کارخانجات نیمه تمام دولتهای گذشته در چه حالی هستند؟، یا نمی خواستید توجه کنید که جوانان بیکار دزفولی چگونه وقت خود را می گذرانند؟
هرچند مجال مناسبی نبود، با یک دقیقه صحبت آنهم از طریق ویدئو کنفرانس فقط میشود یک سلام و احوالپرسی کرد و بس، البته با یک شهر 50 هزار نفری و دزفول 500 هزار نفری همان برخورد صورت گرفت! یعنی مساوات و نه عدالت!
پاسخها هم مطلوب نبود و جای تامل داشت!؛آقای دکتر صحبت شما را که جوانان دزفولی را تشویق نمودید که بجای کارگران محترم افغان به چاه کندن و عملگی مشغول شوند نشنیده گرفته و ناشی از خستگی سفر می پنداریم!، که خطاب کردید: "در خصوص اشتغال در دزفول باید گفت باید کارآفرینان وارد عمل شوند. در اشتغال اول باید فرهنگ کار در مردم زنده شود و هیچ کسی کار را ننگ نداند. کار و هر شغلی که برای توسعه کشور باشد افتخار است. بخشی از اشتغال ما در اختیار برادران ما از کشور همسایه افغانستان است و بالای 100 هزار نفر در کارهای ساختمانی متخصص شده اند. ابتدا باید کار را به افتخاری بزرگ تبدیل کنیم و بخشی از معضل باید از این طریق رفع شود".
*جناب آقای دکتر روحانی عزیز احساس میکنم یا دزفول را خوب نمیشناسید و یامشاوران بدرستی شما را یاری نکرده اند.
می خواهم به عقب برگردم نه خیلی دور، چون دانستم که شیخ اعظم را خوب میشناسید! از گروه چریکی منصورون شروع میکنم که شهید صفاتی دزفولی و شهید سبحانی برپا کردند و خروجی آن رشید، رضایی، شمخانی، آوایی و.. شد و ارادت بسیاری من نسل سومی و دیگر مردم دزفول و بعضا خوزستان به ان افتخار می کنند، لشکرخط شکن حضرت ولیعصر(عج) که یادتان هست شاکله آن را از آغاز تا پایان جنگ فرزندان همین دزفول تشکیل می دادند، آیت الله قاضی امام جمعه فقید شهرمان را که حتما می شناسید که می گفت : "خاک پای شما بسیجیان توتیای چشمان من است".
*رود دز را همه می شناسند زلال است همچون آینه ولی چند صباحیست حال خوشی ندارد، سرچشمه اش را به قمرود می برند و مقداری را برای طرح غدیر،و در ادامه مسیر، فاضلاب و جلبکها امانش را بریده همین روزهاست که جانش را تسلیم کند!، پل 1700 ساله باستانی دزفول و آسیابهای مجاور ان هنوز چشم براه ملاتی هستند که سستی وجودش را مرهمی باشد.
شهر آجری جهان که دکتر" نعیما " کتابش را به رشته تحریر درآورده فرسوده تر از آن شده که بتوان با صدقه ای که میراث می پردازد حتی نام محله های آن را حفظ کرد که در آینده افسانه ای بیش از آن نخواهد ماند.
مدارس و مراکز درمانی ما را که خیرین ساخته اند از این حیث دولت هیچ ادعایی ندارد ولی برای تحصیل محصلین و درمان بیماران، قطعا دولت باید هزینه کند، پس از سالها تلاش توسط فرزندانمان دانشگاه پزشکی داریم خدارا شکر ولی ظرفیت خدمات یک و نیم میلیون نفری را ندارد، و این را لطفا در نظر داشته باشید!
کارخانه قند که جریان دهنده بخش عمده ای از زراعت چغندر قند بود، نابود شد، کارگرانش بیکار، کشاورزی ما به کشا ، ورزی تبدیل شده، شرکتهای کشاورزی که بعنوان نقطه عطف منطقه قلمداد می شدند واگذار و تجزیه شده اند، سیاستهای دولت نیز به کشاورزی این منطقه ضربه میزند، بعنوان مثال هنگام برداشت گندم و ذرت واردات این دو محصول استراتژیک به راحتی و بدون ملاحظه صورت می گیرد!
گلهای مان بخاطر نبود امکانات صدور از بین می رود، صیفی و سبزی ما را به سکه ای میبرند و به همیانی به کلانشهرها می فروشند!
خواستیم کارخانه بسازیم تولید شغل کنیم تسهیلات در پیچ آخر آن گم میشود،پس اندازهایمان در بانکها ذخیره است، آنها را به اصفهانیها و تهرانیها قرض می دهند و کارون را برای هضمش...!
صندوق حمایت توسعه بخش کشاورزی بطوریکه شایسته این مردم است حمایت نمی شود!،انبوه باغات ما که زمانی به " کالیفرنیا " تنه میزد، زغال قلیان جوانان بیکار و ویلای سودجویان می شود!
فقط خدا می داند چه تعداد جوان بیکار و خانه نشین در این شهر روزها را به امید کسب شغل به شب پیوند می زنند، همه درس خوانده ها سوپر مارکتی شده اند و یا موبایل فروش البته بازار فلافل و کلوچه هم بد نیست شکر خدا.
دیگر شهر نیست بازار خدماتی هاست من کالایی به شما میفروشم شما به دیگری همینگونه می چرخد، نه پولی از دولت مهر و عدالت رسید و نه اکنون از دولت تدبیر!
* دل به چه کسی خوش کنیم،در این شهر بزرگان بسیار وجود دارد، اصلا این شهر کوچکی ندارد، همه بزرگ هستند، ولی جایی که همه خود را بزرگ بدانند اختلافات بسیار می شود، تضارب آراء و یکدل و یکصدا نبودن برای هدف واحد آفتیست که سد پشرفت و توسعه می گردد. تغییرات برای هر فصلی از زندگی تداوم حیات است، تغییر در نظام اداری و مدیریتی نیز از این قاعده پیروی میکند، همیشه تند روی و کندروی آفت اجتماع بوده، تدبیر و میانه روی فرایند لازم امروز است تا از طوفان اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دشمن عبور کنیم ، پس جان تازه ای باید بر پیکره نظام مدیریتی دولتی دمیده شود، مردم باید تغییر را احساس کنند.
*درست است وکیلمان تلاشگر و جوان است ولی خانه ی ملت جای چانه زنی با تجربه هاست، مدیر ارشد شهرمان گر چه با تجربه است و صدیق، ولی نه پای رفتن دارد و توان ماندن، 4 سال تنهایی توان بسیاری از او گرفته !
نکته ی دیگر،نماینده دولت امید در استان هیچ دزفولی را به کمک طلب نکرد، می توانست سهم ما بیش از یک مشاور باشد!
جناب آقای رئیس جمهور گفتنی ها و درد دلها بسیار است ولی توجه داشته باشیدبه فرموده امام راحل:" این شهر دین خود را به انقلاب و اسلام ادا کرد"
سوال: آیا مسئولین دین خود را به مردم دزفول ادا کردند؟
و این سوالی است که همه مردم دزفول از شما دارند!
والسلام
خاک دزفول برای کشاورزی عالی است
مانند: پر تغال دزفول طعم و بوی پرتغال دزفول را در هیچ کجای باغات پرتغال در ایران و حتی پرتغالهای وارداتی ندیدم
اگر صندوقی از پرتغال در میوه و تر ه بار تهران پیاده کنند مردم مانند قحطی زده ها پرتغال دزفول را خریداری میکنند
به خدا قسم ما خوزستانیها قدر استان خود و نعمتهای خدا دادی آن را نمیدانیم
مسئولان خوزستانی به فکر احیائ زمین های کشاورزی خوزستان باشند
باید استانهای دیگر را به خود وابسته کنیم کما اینکه تمام استانها به استان ما وابسته اند ، اما من از نظره کشاورزی می گوییم ما در این زمینه هم میتوانیم حرفی برا ی گفتن داشته باشیم.
چرا باید باید بگذاریم استانهای کویری با آب ما کشاورزی کنند و در آمد کسب کنند در حالی که ما میتوانیم به این مهم دست یابیم؟
اگر اینگونه باشد قشر بسیاری از جوانان بیکار نمی مانند.
پس به جای فراهم کردن آب برای کشاورزی استانهای کویری ، این آب را در اختیار خوزستانیها که صاحبان اصلی آن هستن قرار دهید و آب را کیلومترها دور نکنید که مثلا اصفهانی های عزیز می خواهند به زمینهای کویری خود جان بدهند آبی که در کویر بی ارزش ریخته شود اسراف است اسراف است اسراف است ...