خانواده از مهم ترین و اصلی ترین نهاد اجتماعی و زیربنای جوامع بشری بوده و پرداختن به این بنای مقدس، حمایت و هدایت آن همواره سبب اصلاح خانواده بزرگ انسانی می شود و غفلت از آن موجب دور شدن بشر از حیات حقیقی و سقوط به ورطه هلاکت و گمراهی می باشد. اصلاح به عنوان مکتبی انسانساز بیشترین عنایت را به تکریم و تعالی خانواده دارد و این نهاد مقدس را کانون تربیت و مهد و مودت و رحمت می شمرد و هدایت و خوشبختی جامعه را وابسته به اصلاح و تامین نیازهای مادی ، عاطفی و معنوی آن می داند.
خانه خدا بسیار مقدس است اما در روایت آمده که کانون خانواده از آن مقدس تر است و با توجه به اهمیت تشکیل خانواده است که حمایت از تشکیل، تحکیم و تعالی نهاد خانواده و پیشگیری از تزلزل و فروپاشی آن مورد تاکید و سفارشات اولیای دین قرار گرفته است. در قرآن مجید آمده است که « تناکحوا و تناسلوا» یعنی ازدواج کنید و به پرورش نسل آینده بپردازید و زمانی که برخی از مسلمانان صدر اسلام از مشکلات مالی خود در ازدیاد اولاد سخن گفتند پرودگار متعال به پیامبرش وحی فرمود که: « نحن نرزقکم» بد درستی که ما رزق آنها را تقبل شده ایم.
متاسفانه آمارهای اخیر حاکی از آنست که در سال جاری ازدواج در کشور رشدی نزولی داشته و بدتر از آن در حد طلاق افزایش یافته است. اکنون سن ازدواج دختر و پسر نسبت به دهه های قبل بسیار بالا رفته و از این بابت نگرانی دلسوزان نظام را فراهم نموده است . ازدواج و مسائل مربوط به آن موضوعی است که وقتی سرصحبت را با هر شخصی بازکنی حتما حرفی برای گفتن دارد. خلاصه اینکه ازدواج جوانان مساله ای است که دغدغه بسیاری از مردم را موجب شده است.
آنچه مسلم است وضعیت کنونی موضوع ازدواج به هیچوجه با سبک زندگی اسلامی تناسبی ندارد . دستورات قرآنی و فرمایشات معصومین علیهم السلام همه تسریع و تاکید بر ازدواج جوانان است آنهم در اولین فرصت. اکنون جوانان خود را ملتزم می دانند که حتما مدارک عالی دانشگاهی را کسب کرده و به کار رسمی دولتی مشغول و خانه مستقل داشته باشند. در چنین شرایطی سن افراد از بیست و پنج سال تجاوز می کند و این در حالی است که به طور متوسط از سنین هیجده سالگی جوانان آماده ازدواج هستند و چنانچه به تاخیر بیفتد انحرافات جنسی آنها را تهدید می کند . در مقابل دختران هم مشکل دارند . بالا رفتن سن ازدواج عوارضی برای اجتماع دارد. به گفته برخی از جامعه شناسان دختران از پانزده سالگی آماده ازدواج هستند و چنانچه تاخیری در این امر مقدس صورت گیرد بسیاری از آنان که ایمان قوی ندارند با ظاهر شدن در خیابانها و پرداختن به آرایش در انتظار خواستگارمی باشند و متاسفانه همین خیابانگردی خواسته یا ناخواسته موجب چشم چرانی و آلودگی جوانان به گناه می شود.
البته خانواده هایی که وعده خدا را با تمام وجود احساس می کنند و تسلیم فرمان او هستند در مواردی دیده شده که جوانبیست ساله خود را داماد کرده و در همان منزل مسکونی خود ساکن می سازند و این امر باعث می شود که یک عروس و دامادجوان از تجارب بزرگترها استفاده کرده و غذایی که در خانه تهیه می گردد در همگان استفاده نمایند و طبیعی است که خداوند هم به آنها برکت می دهد. نتیجه اینکه با کم کردن انتظارات و رعایت سادگی می توان همچون گذشته در یک خانه مسکونی دو و یا حتی سه زن و شوهر زندگی کرده و از عوارض گناه در امان باشند. امید است سبک زندگی اسلامی دز ازدواج سرلوحه کار دلسوزان اجتماع قرار گرفته و با کار فرهنگی و تشویق جوانان به ازدواج زمینه گسترش گناه گرفته شود.