از نظر مسعود ضيايي زردخشويي: فضا براي همه كاريكاتوريستها باز نيست.
اين كاريكاتوريست اظهار كرد: مضمون كاريكاتورهاي موجود در مطبوعات مربوط به مسايل روزمره است و كاريكاتورهاي مطبوعاتي كاريكاتورهايي هستند كه صبح به دنيا ميآيند و شب هم ميميرند و براي اتفاقات روز تاريخ مصرف دارند.
او افزود: كاريكاتورهاي مطبوعاتي اغلب اخبار روزانه را هدف قرار ميدهند و مخاطبان آنها چون مخاطبان روزنامهها هستند اين كارتونها را دوست دارند.
وي، با بيان اين كه كاريكاتور در مطبوعات جايگاه خيلي خوبي دارد، توضيح داد: ما كارتونيستهاي بسيار خوبي داريم كه بيكار هستند چراكه مطبوعات خيلي كم كار ميپذيرند و كاريكاتورهايي هم كه در مطبوعات استفاده ميشود اغلب مربوط به گروههاي محدود هستند كه فقط براي همان روزنامه يا نشريه كار ميكنند و كسي ديگر را نيز در اين گروههای بسته راه نميدهند.
او اضافه كرد: كاريكاتوريستهاي ما از وارد شدن به گروههای بسته شدهاي كه مطبوعات تشكيل ميدهند محروم هستند. در نتيجه رشد و كيفيت در كارتونهاي مطبوعاتي ديده نميشود و كارتونيستهاي ما مجبورند فقط در جشنوارهها كارشان را ارايه دهند چراكه مطبوعات فقط با گروههای كوچك خود كار ميكنند.
ضيايي زردخشويي خاطرنشان كرد: دستمزدهايي كه به كارتونيستها داده ميشود آن دستمزدي نيست كه كارتونيست راغب باشد حتي براي مطبوعات كار انجام دهد.
وي، درباره خطراتي كه كاريكاتوريستها را تهديد ميكند اظهار كرد: خطر هميشه و براي همه حرفهها وجود دارد اما جملهاي وجود دارد كه ميگويد: "آن كه خطر نميكند در معرض خطر هيچ است" و گاهي همان هيچ خيلي خطرناكتر است تا اين كه آدم خطر نكند. در سال هزاران نفر بر اثر تصادف جان خود را از دست ميدهند اما باز مردم سوار ماشين ميشوند. در كارتون نيز خطراتي وجود دارد چراكه هنوز نگاهها، نگاههايي خاص است و حرفهاي نيست.
اين كاريكاتوريست بيان كرد: وظيفه كارتونها توليد طنزهاي نيشدار است كه از يك طرف شوخي و از طرف ديگر جدي هستند اما هستند كساني كه اين گونه به آن نگاه نميكنند و خيلي سنگين و سياسي به كاريكاتور مينگرند و اينها همه حوزههايي است كه ميتواند باعث بستن حتي يك نشريه شود.
وي ادامه داد: اما نگاه خاص و تصميمگيرنده در نهادهاي قدرت ممكن است نگاهي تخصصي به اين حوزه نباشد و باعث شود كه تبعات خيلي بدي را به دنبال داشته باشد. پس بهتر است كه يك گروه تشكيل شود و آنها درباره كاريكاتور قضاوت كنند.