پنج تن از فرزندان وطن زندانی شده اند.تنها صدایی
که می رسدشیون مادری ست که در انتظار درخت
خشکیده اش است.به راستی چرا این جوانان باید تاوان
عشق به خاکشان را بدهند؟آیا آن سربازبرادر من و تو
نیست؟ مطمئن باش که هست،حتی اگر هیچ رابطه ی
خونی با هم نداشته باشیم،مگر نه اینکه مادر ما "مام
میهن ایران" یکی ست؟در این روزهاایرانیان خوشحال
نخواهندبود،حتی اگر روزهای آخر سال و نزدیک عید نوروز
باشد.شاید آن جوان زندانی می توانست آزاد باشد و در
لحظه ای که خانواده اش در حال آماده کردن سفره
هفت سین هستندکنارشان باشد یا تبریک عیدی بشنود شاید مرهمی
برای دلتنگی های او می شد
جرم او چیست؟
غیر از ایرانی بودن یا انجام وظیفه برای وطن.
بنده به عنوان فرزندی از ایران زمین به تمام سربازان وطنم
می گویم که بدانیدملت با شماست و از شما پشتیبانی
می کند.این اولین باری نیست که سربازان این آب
و خاک اسیرمی شوندولی آیا نمی تواندآخرین بار
باشد؟
شاید وقتی داریم دعای یا مقلب القلوب والابصار را در
ثانیه های تغییر سال زمزمه کنیم با تمام وجود آرزو
آن را آرزو کنیم.
ابوالفضل بابادی شوراب