شايد بتوان سال 92 را فصلي پر رونق در اجراي كنسرت هاي موزيك پاپ ايران بر شمرد اين رونق تا حدي چشمگير بود كه گردش مالي اجراي اين كنسرت ها توانست حتي صنعت اكران سينماي كشور را پشت سر بگذارد. بطور مثال طي سال گذشته در تهران بعنوان پايتخت سياسي ، اجتماعي و فرهنگي كشور كه معمولاً بزرگترين رويدادهاي فرهنگي و هنري كشور در آن اتفاق مي افتند و بعد از اندك زماني به تمامي شهرهاي كشور سرايت مي نمايد حدود پانصد كنسرت در پنج سالن بزرگ پايتخت (برج ميلاد، نمايشگاه بين المللی، برج آزادی، اريکه ايرانيان و تالار وحدت) برگزار گرديد در حالي كه در تالارها و سالن هاي خرد و كلان ديگر هم تعداد زيادي كنسرت موسيقي پاپ برگزار گرديد كه بدليل نبود آمار واقعي از بيان آنها در اين نوشتار خودداري مي شود.بطور مثال سيروان خسروي حدود 28 كنسرت برگزار نمود كه با استقبال خوب مردم تهران همراه بود. صاحب نظران گردش مالي اجراي كنسرت هاي سال گذشته را حدود 2 برابر كل صنعت سينماي كشور برآورده نموده اند كه رقم قابل توجهي است و نشان از علاقه مردم به اين نوع از موسيقي هنري در كشور دارد. در تهران اجراي اين كنسرت ها طبق روال قانوني بعد از اخذ مجوز هاي لازم و با تبليغات گسترده انجام مي گيرد و معمولا مورد خاص و برجسته اي در روال برگزاري آنها بروز نمي نمياد كه قابل ذكر باشد .
اما در ديگر استان ها و شهرهاي كشور ( خصوصا مناطق گرم و نيمه گرم و معتدل ) اجراي كنسرت ها معمولاً در چند ماه پاياني سال و ايام نوروز انجام مي گيرد كه البته در اين ايام كوتاه نيز با استقبال پر شور و پر تعداد شهروندان مواجه مي گردند، ادعاي گفتار ما بروز ترافيك هاي شديد در حوالي محل هاي برگزاري، اظهار نظر كارشناسان موسيقي كشور و مستندات و فيلم هاي پخش شده در محيط مجازي است كه حكايت از استقابل خوب و شاد مردم خونگرم ايران زمين است .
در اين اجراها معمولاً كليه بليط ها عليرغم قيمت نسبتاً بالاي آنها فروخته مي شوند و ظرفيت خالي بندرت ديده مي شود. بدون شك اجراي اين كنسرت ها طي مراحل قانوني بوده و برگزار كنندگان بعد از اخذ مجوز هاي لازم و تبليغات طي ظوابط مشخصي كنسرت ها را در محل هاي مشخص بر گزار مي نمايند و بندرت اتفاق مي افتد كه كار يا برنامه اي بدون هماهنگي و نظارت دستگاههاي ذيربط در حين اجراي كنسرت ها انجام گيرد و معمولاً رعايت همه جوانب امر بعمل مي آيد زيرا در در استان ها معمولا حساسيت هاي بيشتر و ويژه اي حتي نسبت به تهران بعنوان پايتخت كشور وجود دارد و معمولاً مراحل اخذ مجوزها بسيار سخت تر است و در تهران مراحل اخذ مجوز و اجراها معمولاً با بروكسراسي كمتري همراه است.
هدف اين نوشتار اين نيست كه در باب سالن هاي نامناسب اجراي كنسرت ها ، ترافيك هاي ايجاد شده ، اثرات اجتماعي و فرهنگي اين كنسرت ها و تاثير آنها بر روح و روان جامعه بحث نمايد كه البته در آينده و سر حوصله بايد به آنها پرداخته شود بلكه موضوع اصلي نوشتار اين است كه چرا در پايتخت كشور كه بازتاب رويدادهاي آن ملي و كشوري و حتي جهاني است اجراي چنين كنسرت هايي براحتي و با بروز كمترين مشكلات بعد از طي مراحل قانوني و بروكراسي هاي تعريف شده انجام مي گيرد و حتي بسرعت تحت پوشش مطبوعات و رسانه هاي كشور قرار مي گيرد ولي در استان ها عليرغم اخذ مجوز هاي لازم حساسيت هاي زيادي در خصوص اجراي كنسرت ها وجود دارد با علم به اينكه مردم زيادي استقبال نموده اند و بايد نظر همگي شهروندان مد نظر و محترم باشد.
به جرات مي توان گفت اگر هزينه تهيه بليط ها اندكي ارزان تر بود با استقبال هاي بي نظير و ركورد شكن همراه بود زيرا طي سال گذشته چنين موضوعي را در روز موسوم به سلام سينما شاهد بوديم كه عليرغم هزينه فوق العاده پايين خريد بليط سينما در روز اعلام شده بدليل رايگان بودن اكران ها استقابل بي نظيري بعمل آمد بطوري كه مسيرهاي منتهي به سينماها با ترافيك سنگين همراه بود و پليس مي تواند گواهي دهد و نگارنده در اين زمينه مطالبي نگاشته است كه سابقه در جرايد موجود است.
لذا با بررسي اجمالي و نظر سنجي عمومي از شهروندان براحتي مي توان نظر مثبت آنان را نسبت به برگزاري چنين رويداهايي جويا شد ، قطعات اجراي موسيقي پاپ باعث تلطيف روحيه مردم گشته و خاطرات خوب و فرح بخشي را در اذعان عمومي ثبت و ظبط مي نمايد (خصوصاً در روزگار نا ملايم امروز كه اقشار كثيري از مردم درگير انواع مشكلات ريز و درشت زندگاني مي باشند) و در نهايت مي توان آثار آن را در اخلاق عمومي و خصوصي فرد مشاهده نمود، تاثير موسيقي بر روح و روان افراد بر هيچ كس پوشيده نيست زيرا اثري غير قابل انكار دارد و در دنياي مدرن امروز در درمان بسياري از بيماري ها از آن بهره گيري مي شود ، بي حكمت نيست كه بسياري از بزرگان و نخبگان ايران زمين حتي كساني كه در علوم ديني و عرفاني صاحب سبك و نظر بوده اند با علم موسيقي و اوزان شعر آشنايي كامل داشته اند و گاها صاحب نظر بوده اند .
اگر در شهري مانند تهران بعنوان پايتخت سياسي و فرهنگي چنين كنسرت هايي بعد از اخذ مجوز هاي لازم و هماهنگي با دستگاهها براحتي برگزار مي گردد چرا نبايد در ديگر استان ها و شهرها اين امكان وجود داشته باشد كه برگزاري كنسرت ها براحتي صورت گيرد و معمولاً بروكراسي برگزاري ها سخت و محدود تر است و گاهاً افراي بعنوان قانون ابراز نظر نموده و يا مانع مي شوند ؟ و اگر مجوز ها اخذ گرديد و نظارت هاي لازم صورت پذيرفت ديگر چه دليلي دارد عده اي نسبت به برگزاري اين كنسرت ها و محتواي آنها به هر دليل معترض باشند يا از اجراي آنها ممانعت بعمل آورند و تلاش نمايند نظر خود را به كل جامعه تحميل نموده يا اينكه بعد از اجراي كنسرت ها خط و نشان بكشند كه در شهر و ديار خود منبعد اجازه برگزاري چنين كنسرت هايي را نخواهيم داد حتي اگر مجوزها صادر گردد و اگر تكرار شود چنين و چنان برخوردهايي خواهد شد.
بر اساس اصول قانون اساسي و قوانين وضع شده رسمي كشور متوليان امور فرهنگي و هنري كشور مشخص بوده و آنها هستند كه بايد با توجه به اصول تعريف شده در قانون مجوز ها و اجراها را هدايت و نظارت نمايند و اگر مشكلي بود پاسخگو باشند ، اگر چنين نباشد و هر جمع و گروهي بخواهد اعمال نظر نموده و خودسرانه اقدام نمايد كه روح قوانين و مسئوليت دستگاههاي مربوطه زير سوال خواهد رفت و به نفع مصالح عمومي كشور نيست، در سال 93 كه موسوم به فرهنگ مي باشد بايد متوليان امور فرهنگي و هنري كشور در اين خصوص تصميم گيري قاطع و شفاف سازي نمايند ، بطور مثال نباشد كه سرمايه گذار يا تهيه كننده اي بعد از اخذ مجوز هاي لازم فيلمي را بسازد اما در هنگام اكران فيلم از پرده سينما به زير كشيده شود يا اسپانسر كنسرتي را برنامه ريزي و بليط فروشي نمايد ولي افرادي مانع اجرا شوند كه كار اخلاقي و پسنديده اي نخواهد بود زيرا اگر به هر دليلي به صلاح نبود بايد دستگاه مربوطه و مرجع صدور مجوز ها مانع مي شد نه افراد و گروههاي خاص .