از تعاريف اوليه خطوط اتوبوسراني بعنوان مهم ترين سيستم هاي حمل و نقل عمومي شهرهاي جهان مي توان به لزوم سريع و در دسترس بودن آنها اشاره نمود كه متاسفانه در شهر اهواز بدلايلي چند چنين امكاني فراهم نيست . اين موضوع سبب گرديده تا متوسط سرعت حركت ناوگان در خطوط پايين و از استانداردهاي جهاني فاصله زيادي داشته باشد . بطور مثال اگر شما بخواهيد از شرق اهواز به غرب يا شمال به جنوب و بالعكس سفري داشته باشيد بايد ضمن سوار شدن به دو اتوبوس قدري نيز پياده روي نماييد تا به مقصد برسيد .
چنانچه متوسط زمان مسيرها 35 دقيقه باشد با احتساب زمان پياده روي حدود 90 دقيقه زمان شما فقط در مسير رفت يا برگشت سپري مي شود كه در مجموع 180 دقيقه خواهد شد كه زمان معقولي نيست .اين فرضيات در صورتي است كه سر ايستگاه ها زمان انتظار بالاي 5 دقيقه نباشد ولي در شهر اهواز زمان هاي انتظار معمولا بين 15 الي 25 دقيقه متغيير است .
پس مي توان گفت ويژگي سريع و در دسترس بودن كه مهم ترين اصل در سيستم هاي حمل و نقل عمومي است در شهر اهواز محقق نمي گردد و بدليل ناكارامدي آن نمي توان انتظار داشت با توجه به شرايط اقليمي خاص شهر اهواز مردم بنحو مطلوبي از اين سيستم استقبال نمايند . در سيستم عبور و مرور شهر اهواز و برنامه هاي مهندسي ترافيك متاسفانه مسير هاي ويژه حركت اتوبوس يا اولويت هاي ديگري در نظر گرفته نشده و اتوبوسها مانند ديگر خودروهاي شخصي در معابر عمومي تردد مي نمايند و مستلزم گذراندن زمان هاي زيادي در ترافيك معابر مي باشند. نمونه آن در بلوار شهيد فهميده،خيابان آزادگان جنوبي قابل رويت است و تنها در خيابان امام شرقي خط ويژه حركت اتوبوس راه اندازي شده بود كه بدلايل نا معلومي حذف گرديد و اكنون خط سير ويژه قابل توجهي براي اتوبوس ها موجود نيست.
قابل ذكر است در كلانشهر هاي تبريز و شيراز با وسعت هاي عرضي كمتر نسبت به شهر اهواز هر كدام داراي حدود هزار دستگاه اتوبوس فعال مي باشند اما در كلانشهر اهوازكه تعداد اتوبوس هاي فعال آن تقريبا يك سوم آنان است ساختار خطوط هم داراي مشكلات زيادي است كه بايد جهت ترميم و اصلاح آنان برنامه ريزي و اقدام عاجل بعمل آيد.با تشكر
ا