![](/files/fa/news/1393/2/26/7970_130.jpg)
معلم شهید محمد جواد باهنر جمله زیبایی را در زمان تاسیس نهاد امورتربیتی بیان فرمودند تا ضرورت ایجاد و تقویت این نهاد را به مسئولین گوشزد نماید فرمودند:مدارس تعطیل می شوند اما تربیت تعطیل نمی شود.
از چمله فعالیتهای این نهاد برنامه ریزی به منظور پر کردن اوقات فراغت دانش آموزان است که هرچه اززمان آن شهید بزرگوار دورتر می شویم پرداختن به این امر نیز دور تر و کمرنگتر می گردد! و اوقات فراغت را در برنامه ریزی تحصیلی یا فوق برنامه می نامند و یا ذیل برنامه ! و هرگزبه درون برنامه قرار دادن آن نیندیشیده اند! در سال تحصیلی کمتر به این امر پرداخته می شود ولی با تعطیلی مدارس و فرار سیدن تابستان این مبحث میان مسئولین و مردم به شدت باز می شود
و در این برهه زمانی همایشهای متعدد بدون اعلام خروجی برگزار و بخشنامه ها ی رنگارنگ اداری بدون پشتوانه و تخصیص اعتبار و نیروی انسانی و هدایت به جلب کمکهای مردمی برای این فعالیت از یک سو صادر می شود ! و دلهره و دست در جیب کردنهای مداوم خانواده ها علیرغم مشکلات و نگرانی والدین از کمین کردن خطرات فشارآسیبهای اجتماعی بر فرزندان از سوی دیگر مبحث پرباریا غنی نمودن اوقات فراغت و ضرورت برنامه ریزی را جدی و گاهی نگاه افرادی را ناخواسته اعم از سیاسیون .تجار.هنرمندان .ورزشکاران .اهل اقتصاد.و.. به سوی این مقوله به دلیل وجود مخاطبین بی شمار معطوف می سازد تا از این رهگذربنا بر شرایط و مقتضیات شغلی عایداتی فراهم گردد! اما باتوجه به فرا رسیدن فصل تابستان که نهاد رسمی مدرسه تعطیل می شود نحوه تعامل و مشارکت پذیری نهادهای غیر رسمی به عنوان مکمل فعالیتهای درون مدرسه بایستی مورد بررسی قرار گیرند که در ابتدا لازم است این نگرش در خصوص اوقات فراغت بعنوان امری مستمر در مسئولان و برنامه ریزان باورمندشود تا برنامه ریزی و التفات با باوری بر پیوستگی و اتصال حلقه های متعدد اجتماعی اعم از نهاد خانه،مدرسه،جامعه و الگوها و نمادها بر این امر منتج به نتایجی گردد که نوجوان و جوان بعنوان اصلی ترین عنصر بهره گیرنده، برنامه ها را بر اساس علایق و تفاوتهای فردی و تاثیر در رشد و کسب آگاهیهای علمی و مهارتی و ایجاد نشاط بپذیرد و در آنها ورود نماید .
با ورود به این عرصه می تواند دستاوردی روشن بهمراه داشته باشند و چنانچه با نگاه انقطاعی،بدون پیوند با دانسته های مدرسه ای و تفکیک گروههای همسالان بصورت مقطعی و بنا بر شرایط فصلی به آن پرداخته شود علاوه بر عدم امکان پیشرفت تحصیلی ،مخاطب مطالبات خودرا در جایی دیگر جستجو خواهد کرد که نظارت نهادهای اجتماعی بر آنها ممکن نمیگردد و بروز ناهنجاریهای اجتماعی و عدم مشارکت جویی نوجوانان از همین جا سرچشمه خواهند گرفت!نگریستن به برنامه ریزی اوقات فراغت دانش آموزان لوازم خاص و چارچوبی مطابق با فر آیند آموزشی می طلبد که در تابستان از وضوح بیشتری برخورداراست ولی نگرش کلی به امر اوقات فراغت بعنوان یک نیاز اجتماعی در زندگی انسانها بصورتی باید دنبال شود تا از این ظرفیت برای ارتقا توانمندی و به روز رسانی عموم و شناخت حقوق شهروندی چامعه بهره گرفت .
.امروزه بحث گذران اوقات فراغت مورد توجه علمای اجتماعی به ویژه جامعه شناسان قرار گرفته و شاخه جدیدی از جامعه شناسی را تحت عنوان (جامعه شناسی اوقات فراغت )بوجود آورده است. اوقات فراغت را برخی مولود پیشرفت صنعت و فن آوری می دانند و علمای اقتصاد معتقدند نهایت توجه به نحوه گذران اوقات فراغت بالا رفتن کار آیی و بازدهی نیروی کار است برخی نیز معتقدند که جامعه معاصر بسوی (تمدن فراغت)است یعنی طولانی تر شدن آن از طریق کم کردن ساعات کار و بنوعی بهره گیری از صنعت و تکنو لوژی و توجه به تولید و سرعت و شتاب که در این مقوله وارد نمودن نقش نیروی انسانی را کاهش داده است در چنین شرایطی انسان قادر خواهد بود اوقات خود را در سایه پیشرفتهای اجتماعی و اقتصادی متناسب با علاقمندی و جذابیتهای مورد نظر سپری سازد.برخی بر این باورند که در چنین دوره ای و عصری کسی که نتواند از اوقات فراغت خود استفاده کند یا نمی خواهد استفاده کند موجود عقب مانده ای بیش نیست.
همراه با کشورهای پیشرفته، کشورهای در حال توسعه نیز متوجه موضوع شده و تدبیر و برنامه ریزی را آغاز کردند.برای برنامه ریزی اوقات فراغت باید بتوان با شناخت جدی و آنالیز کردن اوقات بطور کلی به تناسب سازی برنامه با نیازها رسید تا پر کردن اوقات به شکلی پربار و غنی شود یعنی باید دانست که اکثریت هرجامعه ای زمانی از شبانه روز خود را فارغ از کار،خواب و انجام تکالیف اجباری شخصی و خانوادگی برای تجدید قوا ی لازم می گذرانند لذا این شناخت موجب می شود تا بدانیم که اوقات فراغت نه تنها از بعد جامعه شناختی و اقتصاد قابل توجه و تعمق است بلکه از نظر روان شناسی و آموزش و پرورش نیز حائز اهمیت می باشد .
بعد تربیتی موضوع در رابطه با گروههای سنی آسیب پذیر یعنی کودکان و نوجوانان که آینده کشور را ترسیم می کنند اهمیت مضاعف پیدا می کند که نیاز به تدبیر و سیاستگزاری جامع به عنوان یک امر مستمر را ضروری می سازد.بخش مهمی از این مسئولیت متوجه نهادها و سازمانها ی دولتی برای ایجاد، توسعه،تکمیل و احداث فضای مناسب ست و بخش دیگر متوجه علما،صاحب نظران و اقشار مختلف اجتماعی برای ایده پردازی و ارائه راهکار و تقویت نیروی انسانیست تا شکوفایی فراهم آید.
ثبت است در جريده عالم دوام ما
اوقات فراغت تثبيت عشق است