- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
هرگل که به چمن بیشتر می دهد صفا
گلچین روزگار امانش نمی دهد
نیمه شب صدای رسیدن پیامک از تلفن همراه بلند شدچه ضجه ای می زد ! سراسیمه برای مشاهده متن دکمه را فشار دادم تا پیامک را بخوانم کلمات چقدر سنگین شده اند انگار پتک بر سندان می کوبند و از فشار پتک پیامک چشمهایم را می بندم و به روزهای دور سفر می کنم کمی در زمین فوتبال و کمی دیگر در کوچه و لحظه ای در خیابان های اهواز خود را با او تصور می کنم و دوباره چشم باز می نمایم و می خوانم و با ارسال کننده تماس می گیرم آری درست است غزل را خواند و با ماهور غزلش گریه می کنم می دانم غزل رفتن است و باید تنها بمانم تا صبح که به همه بگویم فرزند باصفای شوشتر که با لبخند به پیشوازت می آمد و سلام می داد این بار عمیق خداحافظی کرد و رفت .
حسین زراعتکار را می گویم که مهربان بود و سرشار از محبت . آنجایی که غمی می دید قلم را بدست می گرفت و گریه می کرد و دردها را می نوشت.
حال امروز باید از درد نبودنش بنویسم ،او که با نشریه بهار سبز مرهمی بر دلهای شکسته همشهریان می گذاشت و با همسر وفادارش زبان گویای شوشتریها شده بودند در نیمه شبی تاریک جای در بیابان گشودند و آرمیدند و از ما جدا شدند .
حسین زراعتکار روزنامه نگار شجاع شوشتر و همسرش خانم زهره افتخاری فرهنگی خوش قلب و مهربان این دیار دار فانی را وداع گفتند تا خلائی بزرگ را در عرصه اطلاع رسانی و انتقال مفاهیم فرهنگی و شناخت دردهای اجتماعی همراه با ارائه راهکار برای حل معضلات و مشکلات عمومی بوجود آید .
زین پس بار فقدانشان چون کوه بر دوش مردم و اهالی شوشترسنگینی خواهد کرد. آنان رفتندو به رسالت خویش عمل کردند و ما ماندیم تا رسالتمان را بدانیم و در شب نمانیم چون حسین که با شب همراه نشد تا آرام دست همسرش را بگیرد و در ملکوت اعلی ماوا گزیند .
فقط می توان گفت خیلی سخت است تا باور کنیم که او رفته!
هم اکنون از نبود او چه دلهایی که صدای شکستن شان شنیده می شود و چه کاسه چشمانی که از اشک لبریز می شوند و بر گونه فرو می ریزند و چه دستانی که بر پیشانی ها کوبیده می شوند و چه کمرهایی که خم می گردند همراه با ندایی که می گوید حسین زراعتکار و همسرش رفتند .
باید باور کرد که هم اکنون بهار سبزما پر از برگهای زرد پاییزشده است و چمنزارش صفایی ندارد مبادا به بی صفایی عادت بکنیم مبادا که فراموش کنیم ...
این ضایعه اسفناک را به جامعه مطبوعاتی ،خبرنگاران ،ورزشکاران و مردم شریف شوشتر تسلیت می گویم و برای آن عزیزان سفرکرده غفران و جهت بازماندگان صبر و شکیبایی مسئلت دارم و از خداوند بزرگ شفا و سلامتی برای فرزند مجروحش خواهانم که:
زیراین آسمان مینایی
چاره ای نیست جز شکیبایی .
خدایشان بیامرزد
