شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۱۹۶۵۲
تعداد نظرات: ۱۴ نظر
تاریخ انتشار: ۲۴ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۷:۴۰
محمد مالی

هنوز کودکی خردسال بود که آرزویی بزرگ در سَر داشت. آروزیی برای «استاندار» شدن! و راستی که در این سالیان درازی که از بارش برف طبیعت بر او رفته است هیچ گاه از سقف این آرزو عبور نکرد تا زخم محرومیّت و یتیمی و تنهاییِ کودک درونِ این آبادانیِ متعصّب، همواره با وصال به این آرزو آرام گیرد و التیام یابد. 

او یک تئوری خدشه ناپذیر دارد؛ «چاهی خوب است که آبش بجوشد». و او در این سال ها در عرصه «عمل» و «شدن»، به خوبی جوشش و غلیانی را گفته بود، نشان داده است.

مقتدایی هر چه بوده، بر هر سیاق و مکتبی که رفته؛ «خودِ خودش» بوده و این در گستره ستبر سیاست ایرانی، که بر یک گفتمان ماندن، نماینده یک هویّت و بافت فکری بودن و از یک روایت تاویل کردن؛ برای کنش گران و سیاست پویان، امر مصطلح و راهِ آشنایی نیست، نشانۀ ظهور سیاستمداری تازه است.

او از «منوچهر سالیا» آموخت، پیستون چپ باید تیز و بُر باشد. نه خانه حریف مامن همیشگی اوست و نه زمینِ خودی جایی مناسب برای ماندگاری. او از سالیای فقید بارها شنید؛ بهترین دفاع حمله استً.
او از روحانی مجاهد فی سبیل الله «جمی» آموخت؛ جز به مردم نباید تکیه کرد. توصیه پذیر نباشد. عمقِ زندگی را دریابد و کیفی بزید. در سطح نچرخد و با تَشَر مدعیان نلرزد.
مقتدایی همین است. به سختی و صعوبت، آغوشِ اندیشه بر یقین می گشاید و چون گشود از چشمۀ این اجتهاد شخصی، ملات لازم و کافی برای سنگر خدمت بر می گیراند که او استانداری است «آتش به اختیار».

این روزها دیگر اما چندین ماه از جلوس مقتدایی بر اریکه سازۀ ذوذنقه ای شکل استان می گذرد و آرام آرام روی خوشِ سیاسیون و زبان شیرینِ اقتصادیون به زخم طعنه و کنایه و دسیسه و این اواخر چالش زایی و تنش آفزینی گشوده می شود. 

این خودی ستیزی تاریخی البته «عجیب» نیست. این که تلاش پیدا و پنهانی برای ناموفق جلوه دادن مدیری بومی صورت گیرد و ائتلافی نانوشته از میان همه جناح ها و قومیّت ها برای حصول این هدف سامان یابد باز هم البته «عجیب» نیست. این که تعاریف غلو آمیز و مدایح عجیب ناگهان در روزگاری که حافظه شفاهی کوتاه مدت، وجود خارجی ندارد، جای خود را به نقدهای خاله زنکی و سطحی در شبکه های اجتماعی دهد باز هم البته «عجیب» نیست. «عجیب» نوع واکنش این روزهای کارکتر اصلی ماجراست.

گویی هر چه بر شدت نقدها افزوده می شود، هر چه آتش کنایه ها و تخریب ها دامنه گسترده تری می یابد، هر چه تیغ شایعات تیزتر و پیکان حملات مستقیم تر، او را نشانه می گیرند بر عزم جزم و حجم تلاش وی اضافه شده و «عبدالحسن» بدون توجه به فرم، محتوا و خواستگاه نقدها به پیش می راند که این امّا تفاوتی است که او پیش از این ها گفته بود با ورژن نخستین استاندریش پیدا نموده است.

و این تفاوت در مزیّت های نسبی او نیست! که مقتدایی ورژن دو؛ شوخ تر، متعصب تر، منعطف تر در برابر مردم، محکم تر در مقابل نمایندگان، خاکی تر و در یک کلام خوزستانی تر نیز شده است. تفاوت آن جایی است که می توانیم گفت؛ مقتدایی را گامی به پیش رانده است. او دیگر سیاه و سفید نمی بیند. صفر و صد نیست.

خاکستری بودن، میانه حال شدن، رویه اعتدالی و منش عقلانی اخیری که استاندار مقتدایی اختیار کرده است همان تمایزات محتوایی او در گام سوم تجربه ای است که در مقام استاندار عرضه داشته است.

 این تجربه اما تنها محصول دوران گذار او از سال های پایان جوانی به سال های انتهایی میان سالی نیست! می توان گفت این تجربه ناشی از دگردیسی جدی در جهان بینی یک انسان است. تجربه ای که بر او در سال های فراغت از مدیریت گذشته است، فصلِ تازه ای از زیست عملی مقتدایی در گستره جامعه خوزستانی گشوده است.

با این همه، چنان که مقتدایی حائز و واجد این تجربه تازه است مخاطبان او نیز در میدان عمل با این تغییرات مواجه شده اند و آن چه ارائه می دهند مبتنی بر تجارب پیشین است پس در آینده نزدیک ناکارآمدی دسیسه ها و تخریب هایشان را به وضوح خواهند دید.

به عنوان نمونه ماحصل شناختی که این گروه از مقتدایی داشتند این بود که وقتی خود را برابر حجم مشخصی از تخریب و تضعیف و چالش می بیند چون منفعت طلب نیست راه «استعفاء» در پیش می گیرد و بازی را به حریف می سپارد. به همین خاطر گروه رقیب تا مرز خود زنی و انتحار سیاسی پیش رفت و همه برگ های خود را در ابتدای بازی رو کرد.حال آن که مقتداییِ ورژن دو، جان سخت و صبور و آرام است. او آمده است تا استان و مردم استان را گامی به پیش راند.

و حالا تک بازیگرانه نیز عمل نمی کند. او گروهی را برگزیده تا تغییرات مدّ نظرش را در فرآیندی منطقی به مطالبه جمعی توده ها تبدیل کرده و چون همیشۀ این مرز پُر گهر پس از خواست توده ها این نخبگانِ تنبل جامعه باشند که گفتمانی با محوریت منافع بلند مدت استانی فراهم آورند و راستی که مقتدایی جز این نمی خواهد.

... شکستن طلسم طرح مقام معظم رهبری در عرصه کشاورزی، حرکت 1300 میلیارد تومانی برای احیاء پنج رودخانه کارون، استفاده از ظرفیت های منطقه آزاد اروند، پتروشیمی ها و نفت برای توسعه خوزستان و تغییر احساس نا امنی در استان؛

نشانه گذاری های جدید آقای استاندار است. در این میانه او، گروه مشاورین و مدیران مقرّبش از مشکلاتِ دارای فوریتی چون حوزه سلامت و درمان، آموزش و محیط زیست نیز غافل نبوده اند اما راه همان است که گفته شد.
مقتداییِ ورژن دو تمایلی به قهرمانی ندارد. 

خوزستان قهرمان نمی خواهد. مردمی که متحمل این همه مصیبت و محرومیت و تبعیض و کمبود و ناروایی اند خود قهرمانانی بی مثال و کم نظیرند. مردم خوزستان قهرمانند و این قهرمانی محصول صبر و آرامش و وفاداری آن هاست.

مقتدایی تنها می خواهد سَرِ طناب محرومیت استان را تکان دهد. این تکانه به طور قطع به لرزه ای چند ریشتری در مرکز مبدل خواهد شد. با این لرزه می توان به فروریختن نگاه تبعیض آمیزی که به خوزستان در پایتخت وجود دارد امیدوار بود. 

دستاوردِ مقتداییِ ورژن دو اگر برای مردم خوزستان تنها این تکانه باشد، ما را و شما را و او را حتی کافی است! آرام باشیم.
comment
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۸
انتشار یافته: ۱۴
comment
comment
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۹:۴۴ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۴
comment
1
5
comment آقا محمد یک پارگراف هم می گنجاندی که حکایت آتش به اختیار یعنی چه البته من منظور شما گرفتم. زیبابود
comment
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۹:۵۶ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۴
comment
2
5
comment مگه استان مال اصلاح طلب نماهاست فقط ؟
comment
صالح رحیمی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۱:۱۷ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۵
comment
2
2
comment خیلی خوب و قابل استفاده بود. آخه چرا مقتدایی رو اذیت می کنن. مگه مدیر لایق و بومی نیست. مگه سی سال تجربه مدیریت نداره. یادمون باشه بعد مقتدایی باید خواب مدیر بومی رو ببینیم.
comment
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۲:۳۸ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۵
comment
0
2
comment همیشه انتقاد ها هستند که سازنده هستند و فرد یا سیتم را متوجه ضعف ها واشکالات خود می نماید
comment
نادر
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۲:۴۵ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۵
comment
0
2
comment تمام توصیفات نویسنده در مقاله تقدیر امیز از استاندار محترم خوزستان . نه تنها نمی تواند نقاط قوت یک استاندار باشد ،بلکه چه بسا می تواند نقاط ضعف او نیزتلقی شود . اتش به اختیار،درجبهه جنگ گاهی از روی ناچاری وبدون التزام ،رخ می دهد . ایا استاندار بومی خوزستان در چنین شرایطی قرار گرفته است ؟
پاسخ ها
comment
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۱۹:۵۵ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
comment
comment شاید هم مقتدایی در چنین شرایطی است
comment
نامداری
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۳:۰۷ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۵
comment
0
1
comment دستور اتش به اختیار درجبهه جنگ موقعی ضرورت پیدا می کند . که دفاع یا تهاجم ، تحت شرایط اضطراری قرارگرفته باشد ، انگاه درچنین وضعی شلیک نیروهای مسلح با سلاحهای سبک وسنگین خوداز یک فرمان ملتزم خارج شده ، وازیک اقدام دیمی تبعیت خواهندکرد . امیدوارم که استاندار محترم خوزستان ،بنا به تعبیر نویسنده مقاله اتش به اختیار، در چنین شرایطی قرار نگرفته باشد .
comment
حسین
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۸:۰۰ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
comment
2
2
comment بسیار عالی
comment
حمید صدر رضوی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۴:۰۹ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۷
comment
2
2
comment هرکه به قلم بهتر به قیمت بهتر
نه هر که به قلم بهتر به قامت مهتر
آقا محمد شما چرا؟
comment
موسوی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۱:۱۴ - ۱۳۹۳/۰۵/۲۸
comment
1
2
comment واقعا اینگونه است
comment
عباس چهرازی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۲:۵۸ - ۱۳۹۳/۰۵/۳۰
comment
1
3
comment مقتدایی را شاید بتوان پراگماتیستی نو ظهور عنوان نهاد با محاط بودن بر مانیفستش و ترجیع بند نرم خویی و بهره بر از تمامی بازوها.....


با تشکر از مرقومه ی شما جناب مالی عزیز

رجا واقق دارم که تحلیل میکروسکوپی محللینی چون شما راه را برای وثوق و حصول به برنامه های خوزستان هموار خواهد کرد


به امید تراکم تراوشات ذهنی پرتوانانی چون شما
comment
جاج اقا
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۹:۴۳ - ۱۳۹۳/۰۶/۰۳
comment
0
1
comment اگر کسی استراتژی اتش به اختیار را،پیشه خود ساخته باشد . پس فلسفه گماردن این همه مشاور برای چیست ؟؟
comment
خودی
|
Iran, Islamic Republic of
|
۱۹:۵۰ - ۱۳۹۳/۰۶/۰۳
comment
0
0
comment اقای مالی لطفا پاسخ سوال کامنت اقای حاج اقا را بدهید.
پاسخ ها
comment
ناشناس
| Iran, Islamic Republic of |
۲۱:۳۳ - ۱۳۹۳/۰۶/۱۴
comment
comment اول شما به نتیجه برس که «حاج آقا» هستی و یا «خودی» و یا هم چیز دیگری... آن وقت یک بار دیگر متن را بخوان؛ پاسخت را خواهی یافت.
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار