در دهه اول محرم برابر با دهه اول آبانماه، شاهد برگزاری مراسم، آیین ها، سخنرانی در سراسر کشور و از آن جمله در دانشگاه ها بودیم و دانشگاهیان با سیاهپوش کردن محیط عمومی دانشگاه و با شرکت در سوگواری ها، عشق و دلبستگی خویش را به اهل بیت (ع)، امام حسین (ع) و یارانش به نمایش گذاشتند و سخنرانان مذهبی، هریک، گوشه ای از ابعاد آن حادثه بزرگ را تشریح نمودند.

نیک روشن است که مکتب و سیرۀ آن امام ُهمام و الگو قرار دادن جانفشانی ها ی یاران او و الهام گیری از حوادث و احوالاتی که منجر به آن اتفاق تلخ تاریخ شد؛ از ظرفیت گسترده ای برخوردار است و می تواند ذخیره ای تمام ناشدنی برای همه بشریت یا دست کم ما مسلمانان باشد.

از این رو در کنار برگزاری آیین های سوگواری، لزوم بازنگری در موضوع سخنرانی ها و لحاظ کردن شرایط و ویژگی های دنیای حاضر در نوع و میزان بهره برداری از آن اتفاق بزرگ ، عقلانی و خردمندانه است.

ناگفته پیداست که پاسخ گویی به این دو پرسش زیر نیازمند اندیشیدن ویافتن را های نو و اتخاذ روش های درست در بازنگری و تبیین وضعیت دنیای امروز است:

1- شرایط و ویژگی های دنیای حاضر چیست و چگونه است؟

2- چگونه می توان بازنگری در تحلیل از حادثه کربلا را در چهارچوب آن شرایط و ویژگی ها، قرار داد؟

در این واکاری از وضعیت جامعه امروزی و لزوم بازنگری در گفتمان رایج پیرامون حادثه کربلا ، آنچه که می تواند به عنوان یک هشدار پیش رویمان قرار گیرد، همان پرهیز از فرو کاستن و محدود کردن ظرفیت مکتب وسیرة حسینی و کوچک کردن آن ظرفیت گسترده در حد وحدود « ابزار قرار دادن آن ، برای بهره برداری مقطعی و کوتاه مدت در جهت به کرسی نشاندن دیدگاه و نقطه نظرات خویش در موضع گیری ها وبحث و جدل های سیاسی است.»

و اما گوشه ای از وضعیت دنیای امروز :

1- امروز ، به لحاظ حقوق بین الملل، کشورها در محدودة مرزها قرار گرفته اند و هر کشوری مستقل از کشور و سرزمین های پیرامون خود است. طبعاً اهالی کشورها نمی توانند با دستاویز قراردادن صفات پسندیده ای مانند « اصلاح دیگران» ، « دادخواهی» و« ظلم ستیزی»، به تشخیص خود، منشاء ظلم، معنا و مصداق ظلم و راه های دادخواهی و اصلاح گری را تفسیر کنند و رأساً و به گمان خود به بسط ارزش های معنوی و دفاع از مظلوم در سرزمین های متعلق به دیگران اقدام کنند و آن را به حرکت اعتراضی حضرت امام حسین (ع) علیه یزید پیوند بزنند. این در حالی است که هرگونه حرکت اصلاحی و عدالت گسترانه و ظلم ستیزانه حتی در داخل محدودة سرزمین و کشور متعلق به خویش هم تابع ساز و کارهای قانونی است و نیازمند دریافت مجوز از نهادهای حکومتی است.

از این رو، بی اعتنایی به مرزهای جغرافیایی و دخالت در امور سرزمین های دیگر به بهانة حق طلبی و دفاع از باورهای دینی و اعتقادی، می تواند به منافع ملی کشور و مردم مان زیان های غیر قابل جبران وارد کند. به جای دخالت در امور کشور های دیگر و حمایت از بخشی از مردم در آن کشورها ، شایسته است با برآوردن حقوق آحاد مردممان بدون توجه به باورهای آنان ، زمینه دوستی فراگیر در داخل کشور خودمان را فراهم کنیم .

2- در دنیای امروزی که وسایل ارتباطی ، هر سخنی را در ثانیه ای به دورترین نقاط جهان می رساند، ابراز هر سخن نا سنجیده و بیرون از عرف جهانی چه بسا موجب برهم خوردن روابط میان کشورمان با دیگر ملل گردد. از این رو نباید ، به بهانه عرض ارادت به سرور شهیدان و راه وسیرة ایشان، سخنانی بر زبان جاری کرد که هزینه های هنگفتی را به کشور و اقتصاد عمومی مردم تحمیل کند و رابطه با کشوری را برهم زند که برای برقراری دوباره آن رابطه، مجبور به پرداخت غرامت یا تحمّل زیان های فراوان شویم .

3- با توجه به سرعت تحولات جهانی ولزوم اتخاذ روش های سیّال در رویارویی با شرایط و وضعیت های روزانه در عرصه سیاست ورزی و تغییرات سریع مصادیق منافع ملّی، به نظر می آید که انطباق و مشابهت سازی های تاریخی و کار برد خط و نشان «برحق و بر باطل» قلمداد کردن خود و دیگران ، نتواند در محاسبه سریع و تصمیم گیری های سیّال و لحظه ای در عرصه بین المللی به عنوان روش قطعی ، چندان برایمان سودمند باشد. از این رو ، توصیه می شود در بهره گیری از مرزبندی حق و باطل موجود در حادثه کربلا و مانند آن به عنوان یک روش قطعی ، با احتیاط و دوراندیشی رفتار شود زیرا بازسازی روابط برهم خورده با دیگر کشورها در مواقع نیازمان ، سخت و دشوار است.

4- امروز خطر فرقه گرایی دینی در کشورهای اسلامی برای همه به روشنی هرچه تمام تر آشکار شده است و دامن کشورهایی مانند سوریه، یمن ، بحرین ، عراق و تا حدودی مصر و عربستان در آتش شعله های فرقه گرایی مسلحانه، گرفتار شده است این آتش، به هر سرزمینی که زمینه های جدایی فرقه های مذهبی در آن آماده باشد، زبانه می کشد. از این رو ، سیاست مداران و مسئولان بلندپایه وکنشگران و تاثیر گذار فرهنگی و اجتماعی در کشورهای اسلامی باید با برآوردن حقوق شهروندان خود، با هر شناسنامه مذهبی و اعتقادی ، زمینه های فرقه گرایی را بخشکانند و مبادا در این وانفسای فرقه گرایی مذهبی که داغی شعله های آن را در لاله های گوشمان حس میکنیم؛ با گروهی به عنوان دوستداران امام حسین (ع) ، با تأکید بر تفاوت های فرق اسلامی و نقدهای تند و یک سویه بر هماوردهای سنتی خود در تاریخ اسلام و تاریخ سرزمین های همجوار ، بهانه به دست دشمنان قسم خوردة ایران یکپارچه و متحد بدهند و زمینه های تفرقه مردم در استان های مرزی را فراهم کنند.

حال که غیر مسلمانان دل به سیرة امام حسین (ع) بسته اند و از خضال جوانمردانه ایشان برای رشد معنوی و انسانی بهره می جویند و در امور اجتماعی ، دستگیری از ناتوانان مالی را با مدد گیری از روح و روحیه آن حضرت ، پیشینه خود ساخته اند، شایسته نیست شیعیان او بدون توجه به حساسیت های منطقه ای و جهانی و باطرفداری نا پخته و خام از آن امام ، یا با اقدامات و سخنرانی های شتابزده و احساسی، زمینه های جدایی و بد احوالی جهان اسلام را فراهم کنند.

امروز در کشورمان آنچه که در خیابان ها و از طریق بلند گوهای غیر رسمی و اماکن غیر دولتی مطرح می شود، خواه ناخواه و به نوعی با سیاست های رسمی دولت و نظام در پیوند انگاشته می شود، از این رو ، دقت نظر و عالمانه سخن گفتن و کم سخن گفتن بیش از هر زمان دیگر ضروری به نظر می آید.

برچسب ها: دکتر حسن دادخواه ، امام حسین ، دنیای امروز

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه