انسان همواره به دنبال ،ترقی، همزیستی و کنار آمدن با شرایط طبیعیودر اندیشه ی اثر گذاری بر دنیای پیرامون خود بوده است و باتکیه بر توانمندی های فرهنگی، اجتماعی ، قدرت سیاسی و اقتصادی همواره به حفظ کیان ، ایمان،عقیده ، توسعه وتقویت فرهنگ ملی ودینی خودهمت گماشته است.
استان خوزستان که علاوه بر منابع عظیم گاز و نفت، هم از تنوع جمعیتی اقوام (که از عوامل ثبات امنیت در استان به شمار می رود.) هم از زمین های حاصلخیزکشاورزی و نعمت آب کارون! وهم به سبب داشتن مرزهای خشکی و آبی با کشور های همسایه وحاشیه ی خلیج فارس،از استعداد اشتغالزایی و تجارت در بنادر و بازارچه های مرزی برخوردار است.
می تواند با فعالیت های زیربنایی در حوزه ی کشاورزی و فراهم نمودن زمینه های تولید، اشتغال ورونق کسب و کار در تمام استان و راه اندازی واقعی بنادر و گسترش دایره ی فعالیت و توان خروجی مناطق آزاد تجاری و اقتصادی به جذب سرمایه وحضور مردمی بپردازد. که با وجود نیروی انسانی فعال و وجود منافع مشترک مردمی، بر اقتدار و امنیت داخلی و تضمین و اعتبار مرزها بیفزاید.
باید گفت: علیرغم وجود برنامه های توسعه برای استان در طول سال های گذشته،و اتخاذ سیاست ها و اقدامات اجرایی و کسب موفقیت هایی، هنوز استان به حق واقعی و مردمی خود نرسیده است.
شاید ناکارآمدی برخی بنگاههای اقتصادی واجتماعی، خروج نا متعارف اعتبارات بانکیبرخی پیمانکاران بزرگ به خارج از استان،شاید وجود فساد اداری و ....و یا عدم خریداز بازار های تولیدی و خدماتِ داخلی، و یا شاید عدم استفاده از موقعیت های اقتصادی وتجاری مناطق آزاد و بنادر و یا عدم استفاده از فرصت سرمایه گذاری در کشور های همسایه و منطقه،( وعدم باز تابش این سرمایه در استان) و..سبب شده تااستان با وجود موقعییت خاص خود، کمتر به تجمیع تئوری و عمل در گسترش فعالیت اقتصادی نزدیک شده باشد.
بنا بر آنچه گفته شد، تکیه بر قابلیت های استانی و منطقه ای و ظرفیت سازی استانی، تعریف و راهکار دیگری از پیشرفت برای کشور می باشد.چرا که رویکرد پذیرش قابلیت ها و فضا سازی های استانی به استناد مبانی دینی و اصول قانون اساسی وبرنامه های چشم انداز ملی نیز، قابل دفاع است و برنامه ریزی های مشخصاً استانی ، می تواند یکی از راه حل های برون رفت از توسعه نیافتگی وکلید موفقیت و نیزنقطه ی اتکا،ارزش و کسب درآمد ملی باشد ارزش و فرصتی که مبتنی بر استعداد های طبیعی،موقعیت های جغرافیایی و شرایط اقلیمی برای هر منطقه با حق برخورداری و استفاده از فرصت ها باشد،تا هم خود و هم کشور را در مواجه با بحران های طبیعی و اقتصادی حفظ و پاسداری نمایند.
اطمینان خاطر آن است که رشد اقتصادی و حق بهره مندی مناطق از رفاهِ بهتر، برپیوستگی،انسجام و ایران دوستی ایرانیان و معاشرت آنان با یکدیگر خواهد افزود و این اقوام ایرانی هستند که باا فتخار تمام بر جایگاهِ بلند سرزمینِ ایرانِ عزیز، قوام واعتبار بیشتری می بخشند.
بنابراین،ضرورت حفظ این پیوستگی و پیشرفت در تفویضِ اختیار بیشترواعتماد دولت به نماینده عالی خود در استان و انتقال عملی این اعتماد و در نهایت صرف فعل برتر در فرصت سرمایه گذاری واشتغالزایی است تا شاهد ایجاد شرایط وپذیرش استعداد های طبیعی و انسانی در قالب استفاده از قابلیت های استانی با هدف تکامل اقتصادی و اجتماعیو مردمی فعال، شاداب و قدرتمندباشیم.انشا الله.