نامه به نسلی که می آید.....

بسم الله الرحمن الرحیم
جوانان و نوجوانان عزیز و خوزستانی ام!!
با سلام و عرض احترام
از اینکه در روزهای غبار آلود اهواز شما را می بینم که چهره زیبای خویش را با ماسک پوشانده اید و از عمومی ترین حق خدادادی به بندگانش، یعنی نعمت تنفس هوای پاک و مورد نیاز، محروم شده اید؛ بسیار آزرده خاطر و شرمنده ام. وقتی شما را در جلو ساختمان استانداری و در کنار رودخانه کارون دیدم که در اعتراض به آلوده شدن هوا و دفاع از حقوق شهروندی مردم، ایستاده اید و آرام، این ناخشنودی را فریاد می زنید؛ اشک بر چهره ام نشست. اشکی آلوده با خاک......

شرمندگی ام از این روست که میانسالانی مانند من، این روزها را برای شما ساخته اند و خودِ شما هیچ نقشی در ساختن این وضعیت نداشته اید. آلودگی هوا، البته یکی از پدیده های شوم و نتیجه بی توجهی و ضربه زدن به محیط زیست است و جنبه های دیگر این بی توجهی، چه بسا به اندازه آلودگی هوا، قابل دیدن و لمس نباشد.

واقعیت آن است که امروز، افزون بر غبار آلود و آلودگی هوا، فضای سیاست، اقتصاد، آموزش، بهداشت، فرهنگ، اخلاق، دینداری، اداره داخلی و خارجی کشور همه و همه غبارآلود و آلوده است و زیان های پنهان هر یک، هر روز چهره زشت خود را نمایان می کند.

هر یک از این مصایب، البته به یکباره و بی مقدمه سربرنیاورده است. ناهنجاری و مصایب گوناگونی که امروز همه ما را رنج می دهد؛ نتیجه تصمیمات، سیاستگذاری ها، طمع ورزی ها و نسنجیده بودن رفتارهای نسل میانسال و بزرگسالی است که در هر یک از ادوار پس از پیروزی با شکوه انقلاب اسلامی، صورت گرفته است و دستاوردهای منفی آن، مانند اژدهای خفته سر بر می دارد.
از این رو، من به عنوان یکی از آن میانسالان، پوزش خود از شما جوانان و نوجوانانی که امروز از نتایج عملکرد ما، رنج می برید؛ اعلام می دارم و تعهد می دهم تا آنجا که قلم و قدم بتواند در بهبودی وضع موجود کوشش خواهم نمود.

بر این باورم که اصلاح و تغییر در پاره ای از رویکردهای آزموده شده و زیان بخش در اداره داخلی و خارجی کشور  تنها راه گریز از وضع کنونی و رسیدن به وضعیت مطلوب است. در این راستا، گسترش آگاهی عمومی و کمک به رشد اخلاقی و معنوی جامعه و یافتن راه حل های مسالمت جویانه برای تحقق آن تغییرات و اصلاحات، بی گمان فرآیند تغییرات را کوتاهتر و سودمندتر خواهد نمود. کوشش کنیم تا این فرآیند، بدون زیان رساندن به کشور و بصورت تدریجی، طی شود.

مواظب خودتان باشید و خوب درس بخوانید و امیدتان را در بهبودی تدریجی از دست ندهید. شکیبایی و اندیشیدن با هدف یافتن راه های بی خطر برای عبور از وضع کنونی تنها راه است. دست همه شما را می بوسم.

دکتر حسن دادخواه
دانشیار دانشگاه شهید چمران اهواز