امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
انديمشك در شمال غربي خوزستان واقع است و گذرگاه ورودي به اين استان از سمت غرب ميباشد حوالي اين شهر مناطق باستاني وجود دارد كه نياز به كاوش بيشتر را ميطلبد.
در حدود 2000سال پيش (در زمان اشكانيان و ساسانيان) شهري بنام «لور» در اطراف محل فعلي شهر انديمشك بوده و همزمان با فتحعلي شاه قاجار در كنار خرابههاي اين شهر قلعهاي بنام صالحآباد توسط (حاج صالحخان مُكري) حكمران دزفول و شوشتر ساخته شد كه سالها بعد در حدود 2 كيلومتري اين قلعه روستايي توسط مهاجرين لُر بختياري تشكيل شد، اين روستا را هم صالحآباد ناميدند.
بعد از احداث راهآهن در حوالي اين محل در سال 1317 مردم روستاي صالحآباد به ساختن خانههاي بيشتر و بهتر پرداختند و آن روستا كمكم تبديل به شهر شد و جهان اسم باستاني (انديمشك) را به روي آن گذاردند كه احتمالاً در محل كنوني نيروي هوائي اين شهر واقع بوده.
بعضي از مورخين ميگويند كه در زمان ساسانيان در اين ناحيه آهوي خُطايي فراوان بود و چون از اين آهو مُشك خوشبو گرفته ميشد اين شهر را انديمشك ناميدند كه بتدريج اندامشك و در نهايت انديمشك شد.
در نزديكي انديمشك آباره عباسخان يا همان پل صيحه واقع است كه در زمان صفويه آب رودخانة دز را به مزارع و زمينهاي كشاورزي هدايت ميكرد اين سازه داراي 12 دهانه ميباشد و توسط حكام آن زمان ساخته شده است.
در اطراف انديمشك چندين محوطة باستاني با قدمت حدود 6000 سال و مربوط به ادوار مختلف از جمله ايلاميان وجود دارد كه اين محوطهها نياز به كاوش و بررسيهاي باستانشناسي دارند.
در اين محوطههاي سيستم آبياري به روش كانالكشي، حصارهاي سنگچين شده، خمرههاي سفالي، پيكانهاي فلزي و اشياء مختلف و با ارزش ديگري كشف شده كه گوياي وجود تاريخ و تمدن پربار در گوشهاي ديگر از خوزستان ميباشد.