خوزستان پایتخت مهمان نوازی است

سلام هفته گذشته رو مهمان خوزستان بودم ، اینقدر این سفر روی من تاثیرگذار بود که گشتم و یه سایت برای ابراز نظرم پیدا کردم تا نظرم رو بنویسم چون حیفم اومد اون رو با بقیه مطرح نکنم.
اصولا من سفر زیاد میرم ، اکثر نقاط ایران عزیزم رو گشتم و دیدم اما هیچ استانی مثل خوزستان و هیچ م دمی مثل خوزستانی ها من رو تحت تأثیر قرار نداد.
استانی به این زیبایی و غنا و مردمی به این صمیمیت ندیده بودم . از اول ورودم به این استان بغضی گنگ در گلویم بود من سالهای جنگ بچه بودم و تقریبا کمی قبل از شروع جنگ به دنیا اومدم اما جنگ رو خوب یادمه خصوصا به خاطر حضور پدر و برادر و شوهر خواهرم در حنگ اون رو لمس کردم و با ورودم به این استان تمامی خاطرات مبهم آ ن روزها و تمامی صحنههایی که در فیلم های حنگی دیدم دوباره پیش چشمم جان گرفتند .به صبوری و مقاومت مردمش احسنت گفتم و به خاطر خونهای ریخته شده و خانه های آوار شده اش اشک ریختم
اما آنچه مرا وتداشت برای اولین بار در یک سایت نظر بدهم دو.چیز بود :
یکی خونگرمی و مهربانی و صمیمیت و صبوری مردم خوزستان و دیگری حسرت و تعجبم از اینکه این استان که به قول همسرم لایق لقب استان زرخیز خوزستان است ، چرا چنین محروم و رنجدیده است ، چرا آبادانی که روزی پاریس شهرهای ایران بوده و با این درآمدی که در کشور ایجاد میکند چرا زمان در این شهر یخ زده هیچ پیشرفتی این شهر زیبا و پر پتانسیل حتی نسبت به خیلی از شهرهای کشور نداشته و خرمشهر عزیز که دیگر هیچ .
احساس کردم روح تمامی شهدا در حال گریستن به حال این خاک است . شهر های شمالی استان که به جرات میتوانم بگویم کمتر جایی حتی در دنیا میتوان شبیه اش را یافت چرا چنین مهجور و.دور افتاده اند؟ ، اهواز مقاوم چرا اینقدر خاک گرفته و غم زده است ؟
این سفر مرا سخت تحت تأثیر قرار داد میدانم که سهم بچه های خوزستان از اشتغال خیلی کمه و همه فرصتها صرف دوستان تخرامی میشه اما خدا رو خوش نمیاد لطفاخوزستان رو دریابید !
آبادان را آباد کنید ! خرمشهر را خرم !
دزفول زیبا را زنده میخواهیم !
شوشتر مهربان را و اندیمشک مقاوم و شوش کهن و باستانی را !!
لطفا لطفا کمی بیشتر به فکر این آب و خاک عزیز و.مقاوم باشید !
روح باکری ها و صیاد شیرازی ها و فهمیده ها چشم به شما دارند ! مدیون شهدای عزیزمان نباشید !