ثریا زندیار
سال 93 پر از خوشی و ناخوشی بود؛ پر از دردهای مادری که داغ فرزند کشید، پر از خجالت هایی که مادری مقابل فرزندانش، به خاطر آشپزخانه ی بدون بوی غذا کشید؛ پر از رنج هایی که پدر برای تامین نشدن مخارج خانه برد، پر از آمال و آرزوهای جوانانی که از درِ ناکامی خارج شدند.
سالی پر از تورم، پر از بیکاری، پر از گرد و غبارهایی که امان همه را برید؛ پر از شهدایی که آمدند و خوزستان را با قدوم شان نورانی کردند. پر از لحظه های غمگین و گاهی اشک شوق؛ پر از عروسی و چند صباحی مرگ؛ پر از دلواپسی، پر از امیدواری و ناامیدی، سالی پر از اخبار خوب و بد. سالی که بیشترین اتفاق بدش برای خوزستان گرد و غبار بود و بهترین خبرش دستور مقام معظم رهبری مبنی بر رفع مشکلات همین گرد و غبارها؛ که حاصلش اختصاص اعتبارات بود. اما هر چه بود گذشت... و حالا دیار کارون روزگاری خوش را می خواهد شروع کند؛ روزگاری که تلاش را سر لوحه قرار می دهد و دوستی را شالوده ی فعالیت هایش.
روزگاری که دولتش را مردم همراهی می کنند و مردمش را دولت سر تعظیم فرود می آورد در مقابل شان؛ روزگاری که بر پیشانی توسعه می خواهد بوسه بزند و دست همگرایی را بگیرد و بر مزار تفرقه فاتحه بخواند.
روزگاری که کهن فرهنگ مان را غنی تر کنیم و شکوفه های عشق بکاریم تا خوزستانی آباد داشته باشیم، تا بسازیم و سازندگی را به جای جای ایران هدیه کنیم؛ تا بدی ها را به خاک بسپاریم و نفس ها را از درون دل های پاک، عمیق بکشیم؛ تا نخبه پروری کنیم و خیال خام سطحی نگری را از ذهن ها بزداییم. تا بخوانیم و بخوانیم و بخوانیم که بدانیم و سخن بگوییم و بنویسیم. امید به این که سال 94 را با تفکر و تدبیر بسازیم تا مادری خجل نباشد، پدری رنج نبرد و جوانی در رسیدن به آرزوهای بزرگ و کوچکش ناکام نماند؛ تا درد رخت بر بندد، جامعه در آرامش باشد، نخبگان اکثریت باشند تا خوزستان آباد شود و آبادانی ایران را به سبز ترین لحظه ها پیوند بزند؛ آن هم در دولت تدبیر و امید.
سرکار خانم زنده یار متن ساده و روان که به مسله مهمی اشاره نموده.امید حق در سالی که به نام همدلی و همزبانی دولت و ملت نامگذاری شده است با استعانت به این شعار و همت دولتمردان سال 94 بهترین سال برای کشور و مخصوصا استان عزیز خوزستان از نظر توسعه باشیم
محسن حاجی پور