در گذشته های نه چندان دور,یکی از آرزوهای افراد کهن سال,دیدن نسل چهارم و حتی پنجم و ششم (نبیره ها و نتیجه ها و ندیده ها )بود و به ندرت مشاهده می شد که پدر بزرگ یا مادر بزرگی,در عروسی نوه شان ,در قید حیات نباشند دلیل این امر ,بسیار ساده و طبیعی بود زیرا افراد, زود ازدواج می کردند و بدون تعلل ,در سال اول بعد از ازدواج , بچه دار می شدند به بیانی,افراد درچهل سالگی,نوه های خود را در آغوش می گرفتند.اما رفته رفته این وضع ,دگرگون شد.به گونه ای که دو عامل اصلی این رویدادها ,دستخوش تغییر شدند یعنی هم سن ازدواج افزایش پیدا کرد و هم فاصله زمانی فرزند آوری بعد از ازدواج!

در ظاهر امر,خیلی عجیب و ناگوار به نظر نمی رسد ولی با نگاهی دوراندیش ,می توان اینده ای هولناک را برای جامعه ایرانیمتصور شد.اگر در گذشته در بیست سالگی ازدواج می کردند امروز این نرخ به 35 سالگی(برای اقایان )رسیده است و اگر در در گذشته ,در سال اول ازدواج ,بچه دار می شدند امروز این رقم به پنج سال(متوسط) رسیده است که با یک حساب سرانگشتی می توان فهمید که یک نسل یا یک گروه سنی,به راحتی حذف شده است.در گذشته زیر پنج سالها(گروه اول) و والدینشان که بین بیست یا سی سال بودند (گروه دوم) و پدر بزرگ و مادر بزرگها که حدودا چهل تا پنجاه ساله بودند (گروه سوم) و والدین پدر بزرگ و مادر بزرگها که عمدتا شصت تا هشتاد ساله بودند (گروه چهارم) و در بعضی مواقع ,پدران مادران گروه چهارم هم در حیات بودند که (گروه پنجم) محسوب می شدند .

چرا اینگونه شد؟

دلایل متعددی را می توان برای این تغییر روند و سبک زندگی بیان کرد که از جمله :دلایل اقتصادی,فرهنگی ,شغلی و ... را برشمرد ولی تمام این موارد تاثیر حداقلی دارند به عبارتی دیگر,باید دلیل اصلی را در رواج فرد گرایی_از نوع منفی و شدید- و اینده مبهم عنوان کرد.فردگرایی موجب مسئولیت ناپذیری,عدم پایبندی به سنت ,عدم تحمل و کاهش انعطاف پذیری فرد می شود از طرفی, اینده مبهم موجب بی عملی ,دلسردی,فوبیای (ترس بیخودی) اجتماعی خواهد شد لذا قبل از عوامل اقتصادی و فرهنگی و شغلی ؛دو عامل اخیر الذکر,علت العلل بالا رفتن سن ازدواج و دور باروری زوجین می باشد

اگر دوعامل فوق را معلول فرض کنیم,عامل فرد گرایی را در جامعه ایرانی,تا حدودی مربوط به تغییر سبک زندگی می دانند که اجتناب ناپذیر است, اما بخش دوم مربوط به رفتار و سیاست گذاری های اجتماعی می باشد که دولت بنا می نهد و در این حیطه,مقصر اصلی دولتها هستند.

عامل دوم (بی آیندگی) معلول اصلی رفتارهای دولت می باشد که در اینجا,اگر نگوییم عامل صد درصدی؛با اندکی تساهل می توان سهمی بالای 95 درصد را برای دولت در نظر گرفت زیرا آن درصد باقیمانده ,بر می گردد به ذهنیت انسانها ,که دولت تاثیر مستقیم در آن ندارد و مرتبط با جامعه پذیری افراد می باشد. ترکیب دوعامل اصلی فوق ,با عوامل اقتصادی و فرهنگی و معیشتی ,موجب شده که خانواده ها تمایل به فرزند زیادی(نهایتا دو فرزند)نداشته باشند که به مراتب,تاثیر بیشتری بروی نرخ رشد جمعیت دارد.لذا برای رفع مشکلات جمعیتی ,با دو عامل اصلی و بعید و یک عامل,فرعی و رقیب مواجه هستیم که ترکیبی عمل می کنند که با توضیحات ارائه شد ,نقش دولت در آنها بسزاست .بنابراین دولت برای جلوگیری از کاهش نرخ رشد جمعیت ,باید از شعار پرهیز کرده و به دنبال رفع عوامل فوق باشد وگرنه در دهه های پیش رو ,نرخ رشدجمعیت به منفی می گراید -تجربه زیسته کشورهای غربی این ادعا را اثبات می کند-.

برچسب ها: رشد نزولی جمعیت ایران ، کاوه بهلولی قشقایی ، نسل چهارم ، قید حیات ، ازدواج ، اقتصادی ، سبک زندگی ، سیاست گذاری های اجتماعی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

نظرات بینندگان

غیر قابل انتشار: ۰

انتشار یافته: ۳

jafar

۱۲:۰۳ - ۱۳۹۴/۰۳/۲۶

پاسخ

علی

۰۰:۰۶ - ۱۳۹۴/۰۷/۲۲

پاسخ

یکی از مشکلات اساسی کشورمون جمعیت زیادشه.اگه جمعیت ایران40میلیون بود خیلی خوب میشد.جمعیت زیاد باعث افزایش بیکاری،فقر،تورم،رکوداقتصادی،ازبین رفتن منابع طبیعی ودر نهایت نابسامانی را در پی خواهد داشت.الان بیش از8میلیون جوان بیکار داریم وای به حال اون روزی که..............................................

نازنین

۱۶:۳۱ - ۱۳۹۴/۱۱/۰۹

پاسخ

تنها عامل توقف رشد اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی یه کشور جمعیت زیاد هست.در واقع جمعیت زیاد منشاء تخریب یه کشور هست.همیشه گفتن کیفیت بهتر از کمییت.اگه جمعیت ایران35میلیون بود خیلی خوب بود.

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه