پونه پیل رام
پیامبر اکرم(ص) میفرماید: «از نشستن در راهها بپرهیزید»
انسان موجودی اجتماعی است و به گواهی تاریخ هم از دیرباز به صورت اجتماعی میزیسته است و به طبع اجتماعی زیستن باعث بروز دردسرهایی همچون در اختیار نداشتن منابع کافی غذا – پوشاک و غیره شده است و هر چه جوامع پیشرفته تر شده اند وظیفه دولت ها در کاهش رفابت ها و برخورداری یکسان افراد نمایان تر شده است و به عبارتی بهتر زمانی که افراد جامعه ای مطالبات خود را از دولت ها براساس برخورداری یکسان و متعادل از امکانات جامعه درخواست نمایند می توان انتظار داشت که دولت ها هم سعی بیشتری در پرداختن به این مهم داشته باشند و در واقع این همت مدیران اجتماعی یا شهرداران است که بتوانند مطالبه گری در شهروندان را زنده کنند تا خود بتوانند موفق تر مدیریت کنند .
حال اگر در جامعه ای ناهنجاری شهری مثل سد معبر که هم در دین و شریعت ما نکوهیده است و هم در قاموس زندگی اجتماعی جایگاهی ندارد به عنوان معضل مطرح می شود و مدام دل نگرانی فعالان اجتماعی می شود باید متذکر شد که اولا شهروندانی که خود با هر دلیلی سد معبر می کنند و با مجبور به سد معبر دیگران می شوند ناخواسته خود را از امکانات حقه شهروندی محروم کرده اند بعبارتی حق خود را ناخواسته به دولت ها می بخشند و این یعنی ظلم به خود.
دوما مدیرانی که با هر دلیلی نتوانند شهروندان را از معضل دستفروشی نجات دهند در حقیقت ابتدا در پیاده کردن قانون شهری عاجزند و دوم اینکه نمی دانند عدم رعایت حقوق شهروندان از جانب آنان عدم رعایت حقوق اسلامی و سفارش شده شرعی است .
در نهایت اینکه هنوز ما در زمانی که بشر به اختراعات روزافزونی برای نزدیک شدن بیشتر افراد اجتماع دست یافته اند از ساماندهی زندگی اولیه اجتماعی شهروندان عاجزیم .