چقدر می تواند در تأیید یا رد صلاحیت کاندیداها و دیگر امور مربوطه ، استقلال رأی داشته باشد و تحت نفوذ رئیس هیأت اجرایی و دیگر صاحب منصبان قرار نگیرد ؟
حمید سالم پور –
خداوند انسان را بر خلاف دیگر مخلوقات – متنعم به نعمت عقل و شعور نموده و از او خواسته است که با بهره جستن از این نعمت در برابر حوادث مختلف پیرامون خود بی تفاوت نباشد لذا وظیفه انسانی و اسلامی آحاد مردم بویژه دلسوزان این است که با اتخاذ مواضع مثبت ، در رشد و تعالی جامعه خود نقش آفرین و تأثیر گذار باشند .
از آنجا که انتخابات بویژه انتخابات مجلس شورای اسلامی از حساسیت دو چندانی برخوردار است ناظران ، امور مربوطه را پی گیری و رصد می کنند .
در این راستا چند روزی است اسامی هیأت اجرایی انتخابات دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی شهرستان شوشتر در فضای مجازی و بر صفحه سایتها آمده و بنده نیز به عنوان یک شهروند این موضوع را چندین و چند بار سبک و سنگین کردم و هر چه تلاش نمودم که این موضوع را بگذارم و بگذرم ، نشد که نشد .
وقتی به لیست و اسامی هیأت اجرایی شهرستان شوشتر نظری افکنده شود – بدون در نظر گرفتن عنوان و سر برگ – پذیرفتن اینکه این هیأت اجرایی شهرستان شوشتر است بعید جلوه گری می کند چرا که هیچ فرد شوشتری الاصلی را در میان ۱۱ نفر نخواهیم دید .
و این مطلب سؤالی را به ذهن ناظر – فرا قومیتی – متبادر می کند و آن این است که به راستی چرا نمایندگان یک قومیت آنهم ساکنین اصلی این شهر باستانی در ترکیب هیأت اجرایی رؤیت نمی شوند ؟ البته ناگفته نماند که ” اثبات شیء نفی ما عدا نمی کند ” و لذا روی سخن بنده با معتمدین و منتخبین محترم هیأت اجرایی نیست .
اگر گفته شود این چند نفر به انتخاب دیگر اعضای معتمد به این سمت منصوب شدند سؤال این است که چرا متولی یا متولیان امر ، به گونه ای مدیریت کردند که نتیجه آن ، خروجی این معتمدین – که البته خوب بود آقایان تعریفی جامع و مانع از معتمدین ارائه می دادند چرا که تعدادی از آنان برای شهروندان و حتی برای فعالان اجتماعی و سیاسی این شهرستان خیلی شناخته شده نیستند – اینگونه رقم بخورد که با وجود سه برادر به عنوان اعضای اصلی این خانواده ( وجود سه قومیت) شاهد غیبت یکی از آنان باشیم . آیا قومیت غایب مردان بزرگ ، کاردان و با تجربه در زمینه انتخابات و هیأت اجرایی ندارند؟ که البته بعید می بینم کسی بر این باور باشد .
از آنجا که مردم – با انتخاب رئیس دولت – در واقع انجام برخی امور از جمله موضوع انتخابات را به مجریان و فرمانداران تفویض نمودند لذا سؤالی به ذهن متبادر می شود که معتمدین باید مورد اعتماد چه کسی باشند ؟ معتمد مردم یا معتمد فرماندار ؟ البته که اعتماد فرماندار به عنوان مجری باید جلب شود اما نکته اصلی اعتماد مردم است ؛ یعنی این مردم هستند که باید مطمئن باشند انتخابات به نحو شایسته و خوب انجام شده است .
آیا متولی یا متولیان امر نمی دانند که نوع چینش معتمدین مهم است و آثار و نتایجی بر آن مترتب است ؟ چرا که همیشه مقدمات یک کار نتیجه را رقم می زند . آیا انتخاب صحیح یا ناصحیح – با قصد یا بی قصد – خروجی خاصی را به همراه نخواهد داشت ؟ آیا این خروجی شائبه ای را در اذهان خلق نمی کند؟ و آیا نگرانی مردم را در پی نخواهد داشت ؟
با کمال احترامی که برای رؤسای دلسوز ادارات و دستگاههای اجرایی عضو هیأت اجرایی قائل هستم باید متولیان اصلی انتخابات بدانند معتمدین محلی که قانون به آنها اشاره دارد همان افراد بومی ساکن محل و در واقع این افراد همان نیروهای مردمی از کلیه اقشار جامعه هستند و وجود رؤسای دستگاههای اجرایی در ترکیب هیأت اجرایی -اگر لازم باشد – باید به وجود حداقلی بسنده گردد و نه اینکه بخش قابل توجهی از هیأت اجرایی را به خود اختصاص دهند ؟ چرا که اگر قرار بر وجود حداکثری بود بی شک قانونگذار این را به صراحت اعلام می نمود . آیا رؤسا – با وجود مشغله زیاد و لزوم تلاش شبانه روزی برای حل مشکلات مردم و پی گیری امورات دستگاههای ذی ربط – وقت لازم و کافی برای اجرای امر خطیر انتخابات که بیش از دو ماه فعالیت و تلاش مستمر برای اجرای هر چه بهتر انتخابات می طلبد را دارند؟
نکته دیگر که نباید مغفول واقع شود این است که آیا رییس اداره ای که باید در طول سال با فرماندار و نماینده شهرستان در تعامل و هماهنگی باشد و ادامه فعالیت و ریاستش تا حدودی به این موضوع ارتباط دارد – با توجه به انتصابی بودن ایشان – چقدر می تواند در تأیید یا رد صلاحیت کاندیداها و دیگر امور مربوطه ، استقلال رأی داشته باشد و تحت نفوذ رئیس هیأت اجرایی و دیگر صاحب منصبان قرار نگیرد ؟
علاوه بر آن به نظر می رسد اکثر افراد حاضر در ترکیب فعلی – بر خلاف بسیاری از دوره های گذشته – از تجربه کافی برای اجرای امر خطیر انتخابات برخوردار نیستند .
همچنین چند نفر که از رأی مساوی برخوردار بودند نیز به قید قرعه وارد ترکیب هیأت اجرایی شدند که وجاهت قانونی آن نیز باید مورد بررسی قرار گیرد .
نقل شده که حضرت ختمی مرتبت ( ص ) با یکی از همسرانش از کنار افرادی گذشتند ؛ وجود مقدس پیامبر اکرم ( ص ) – برای زدودن هر نوع ابهام و یا تهمتی و از باب ” اجتنبوا من مواضع التهم "- به آنان فرمود : ایشان همسر بنده است .
این اقدام پیامبر(ص) باید برای ما درس باشد و از اموری که باعث ابهام یا تهمت گردد باید دوری کرد ؛ لذا با توجه به مطالب فوق و از آنجا که معتمدین – طبق قانون – باید از کلیه اقشار جامعه باشند می طلبد متولی یا متولیان امر برای مردم شفاف سازی کنند تا هیچ نوع ابهامی در اذهان نماند و در روز رأی بی هیچگونه نگرانی از سرنوشت آراء و با اطمینان کامل از سلامتی انتخابات بر صندوقهای اخذ رأی حضور حداکثری را شاهد باشیم .