به نظر میرسد، آنچه اکنون شاهدش هستیم و باعث شده برخی صرفاً متکی بر مخاطب پذیریشان در فضای مجازی، خود را در مقام کاندیداتوری مجلس قرار دهند، در درجه اول سهل الوصول آمدن این منصب برای عموم مردم و در درجه بعد، توهم برخورداری از عقبه اجتماعی است که شبکههای اجتماعی به آنها دامن میزند.
کد خبر: ۵۵۹۶۴۱تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۳۹۴ - ۱۱:۱۸ - 09 January 2016
انتخابات مجلس شورای اسلامی با حضور برخی چهرههای غیرسیاسی همراه شده که ویژگی مشترکشان، برخورداری از اقبال نسبی در فضای مجازی است؛ اما آیا نسبت جدی میان آنچه در فضای مجازی رخ میدهد، با آنچه در فضای واقعی تحقق مییابد، وجود دارد و میتوان این عقبه آنلاین را جدی گرفت و سهمی از کرسیهای سیاسی ایران را برای این گروه متصور شد؟
به گزارش «تابناک»، با نزدیک شدن به موعد انتخابات مجلس شورای اسلامی، حضور سیاسیون در فضای مجازی و تلاش برای بهره برداری از ظرفیت رسانههای آنلاین به ویژه شبکههای اجتماعی رو به شکل کاملاً محسوس گسترش یافته و ظرفیت این شبکهها برای ارتباط همزمان و بیپرده با جمعیت گستردهای، باعث شده تا این فرصت تبلیغاتی بسیار جدی گرفته شود و سرمایه گذاری قابل توجه و البته دیرهنگامی در این بخش آغاز شود.
با این حال، گروهی نیز مسیر عکس را طی کردهاند و از فضای آنلاین، پا به عرصه انتخابات مجلس شورای اسلامی گذاشتهاند. این گروه عمدتاً با توجه به تعداد دنبالکنندگان مطالشان در فضای مجازی که بین چند ده هزار تا چند صدهزار است، پا به عرصه انتخابات گذاشتهاند و پس از ثبت نام در انتخابات مجلس نیز متکی به همین فضای آنلاین، در حال تبلیغ خود هستند.
این گروه هرچند گرایشهای سیاسی دارند، عمدتاً از سوی جریانهای سیاسی حمایت نمیشوند و با این تصور که دنبال کنندگانشان در فضای مجازی، میتوانند در انتخابات مجلس عینیت یابند، وارد این عرصه شدهاند. با این حال، آیا ممکن است دنبالکنندگان این تیپ اشخاص به جای لایک، رأیشان را به نفع این اشخاص به صندوق آرای مجلس شورای اسلامی بیاندازند؟
برخی صاحب نظران اعتقاد دارند که فضای واقعی و مجازی یکپارچه شدهاند و فضای مجازی، دیگر شمهای از زندگی واقعی نیست که بر این مبنا باید این اشخاص به تعداد دنبال کنندگانشان، آرای انتخابات به دست آورند و برخی نمایندگان مجلس آینده، بدین ترتیب انتخاب خواهند شد؛ اما تحلیلهای منطق تر همچنان تأکید دارد تصمیمات در فضای مجازی همچنان فاصله چشمگیر با تصمیمات در فضای حقیقی دارد.
حضور در فضای مجازی، دنبال کردن و لایک نوشتارهای یک شخص و حتی حمایت از نوشتههایش با پیغام گذاشتن، به صورت معمول دارای هزینه اجتماعی کمی است اما در مقابل انتخاب نمایندگان مجلس ـ آن هم برای این دوره که تا این اندازه حساسیتها افزایش یافته ـ دارای هزینه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بالایی برای رایدهندگان است و به همین دلیل، نمیتوان چندان با تکیه بر فضای مجازی انتظار موفقیت در عرصههایی نظیر انتخابات را داشت.
به نظر میرسد، آنچه اکنون شاهدش هستیم و باعث شده برخی صرفاً متکی بر مخاطب پذیریشان در فضای مجازی، خود را در مقام کاندیداتوری مجلس قرار دهند، در درجه اول سهل الوصول آمدن این منصب برای عموم مردم و در درجه بعد، توهم برخورداری از عقبه اجتماعی است که شبکههای اجتماعی به آنها دامن میزند. این در حالی است که مبنای تعداد دنبال کنندگان به عنوان محوری برای ارزیابی اقبال و حمایت اجتماعی را میتوان با تکیه بر صفحه برخی دختران با ظاهر آنچنانی که شمارگان دنبال کنندگان برخی از ایشان از نیم میلیون نیز فراتر رفته، با چالش جدی مواجه نمود.
البته دور از انتظار نیست با رشد سریع فضای مجازی و ارتباطات آنلاین که همه ارکان زندگی را در سیطره خود قرار میدهد، چهار سال دیگر آنچه در فضای مجازی رخ میدهد، عیناً و در همان سطح بتوان در فضای واقعی نیز تجربه کرد؛ اما اکنون همچنان فاصله قابل توجهی میان آنچه در فضای مجازی مورد توجه قرار میگیرد، با آنچه هنگام نوشتن اسامی بر روی برگههای رأی مورد توجه است، وجود دارد.