انتشار مطالب تازه‌ای درباره سیاوش کسرایی

کتاب «شبان بزرگ امید» درباره سیاوش کسرایی با اضافه شدن مطالب جدید منتشر می‌شود.

کامیار عابدی که در سال 1379 تک‌نگاری «شبان بزرگ امید» را درباره زندگی و شعر این شاعر منتشر کرده بود، با بازنگری در این کتاب و بهره‌یابی از منابع و مآخذ جدید و چاپ‌نشده، روایت کامل‌تری از تک‌نگاری خود را برای بازنشر عرضه کرده است. به گفته او، بیش از نیمی از کتاب شامل مطالب جدید است.

او همچنین گفت: در بخش نخست علاوه بر اطلاعات زندگی‌نامه‌ای دقیق و تازه، دو نامه و یک سخنرانی منتشرنشده از کسرایی در نقد و تحلیل فعالیت‌های خود و همفکرانش، و سه نوشته چاپ‌نشده از همسر و فرزندانش آمده که نوشته‌های اخیر اختصاصا برای این کتاب به رشته تحریر درآمده است.

در بخش دوم عابدی در هفت فصل به واکاوی و بررسی شعر و در یک فصل، نثر کسرایی پرداخته و ابعاد آثار او را نشان داده است.

در بخش سوم چکیده آرای 14 تن از معاصران درباره شعرهای این شاعر از منابع مختلف گردآوری شده است: ه.ا. سایه، مهدی اخوان ثالث، م.ا. به‌آذین، رضا براهنی، محمد حقوقی، عبدالعلی دستغیب، یدالله رویایی، عبدالحسین زرین‌کوب، محمدعلی سپانلو، محمدرضا شفیعی کدکنی، احسان طبری، پرویز ناتل خانلری، نادر نادرپور و حیدر مهرگان.

کتاب با منتخب کوچکی از شعرهای کسرایی و فهرست منابع و مآخذ ( 190 کتاب و مقاله) به پایان می‌رسد.

«شبان بزرگ امید» که حجمی بیش از 300 صفحه دارد، در آذرماه برای انتشار به نشر ثالث تحویل داده شده و اکنون در حال آماده‌سازی است.

امسال 20 سال از درگذشت سیاوش کسرایی شاعر معاصر ایران و خالق منظومه پرآوازه «آرش کمانگیر» (1338) می‌گذرد. او در سال 1305 در اصفهان چشم به جهان گشود و در بهمن سال 1374 در وین اتریش پس از جراحی قلب درگذشت و در گورستان مشاهیر این شهر در جوار هنرمندانی مانند بتهوون، موتزارت، شوبرت و چند تن دیگر به خاک سپرده شد. کسرایی دانش‌آموخته دانشکده حقوق دانشگاه تهران بود و علاوه بر کار اداری، در دهه 1350 به تدریس در چند دانشگاه هم پرداخت. از وی علاوه بر شعر، مجموعه درس‌گفتارهایی درباره استادش، نیما یوشیج هم برجا مانده است.