امید حلالی : انعکاس اخبار افتتاح آکواریوم شهری بزرگ در شهر کم آب اصفهان که در این چند ساله به رقیبی جدی برای دشت سابقاً پر آب خوزستان تبدیل شده با اتکا به عنصر محوری آب و عنصری که مایه حیات است شاید پیش از آنکه با استقبال شهروندان خوزستانی مواجه شود با درنگ و حسرت و موضع گیری شهروندان در قالب انتشار پیام های نسبتاً زیاد و درخور تاملی در شبکه های اجتماعی با محوریت مواخذه مسئولان مواجه شده است که از منظرهای مختلف قابل براورد و تحلیل است .
اما چه باید کرد که شهروندان ما دچار خود کم بینی نشوند و خدای نکرده عرق و شور آنها نسبت به شهر و دیارشان کاسته نگردد؟
چنین کاری یعنی افتتاح یک آکواریوم به نظر نمی رسد کار چندان شاقی خاصه در محیط های جنوبی و ساحلی باشد و شاید بتوان در صورت مهیا بودن فضا مثل یک پلاک منزل ویلایی نهایتا این پروژه را با مبلغی در حدود 100 تا 150 میلیون تومان جمع و جور و اجرا کرد.
اگر شهرداران ما با طیب خاطر از روزمرگی ها و کارهای روزانه و روالی سازمان شهرداری بتوانند این ایده را داشته باشند که هر سال - یک جاذبه جدید - تاکید می شود صرفاً یک جاذبه را بر شهر محل مدیریت خود بیفزایند طی ده سال شهر مورد نظر دارای ده جاذبه خواهد بود که می تواند برای شهروندان و مسافران و گردشگران جذاب باشد.
بنابراین نباید اسیر روزمرگی ها صرف در کار سازمانی شهرداری مثل «سبز کاری» و «سیاه کاری» یعنی فضای سبز و روکش آسفالت یا به تنهایی روفت و روب معابر و برداشت زباله و نخاله و دفع آب های سطحی و پس از آن دغدغه ای جدی به نام پرداخت حقوق و دستمزد پرسنل و پیمانکاران شد.
البته کارهای فوق الذکر اهم کارها و ماموریت های سازمان شهرداری است اما شهرداری به عنوان یک «نهاد اجتماعی» باید علاوه بر اعتبارات دولتی و درآمدها نیروی لایزال مردم را به صحنه بیاورد و ایجاد مشارکت کند.
در تتمه این بحث در نظر آورید که اغلب شهرداری ها در سرفصل «سرمایه گزاری مشارکتی» دارای مشکل بسیار و تراز ناپسند و غیر مقبول اند که در نهایت ولو با پرداخت صرف و انجام ماموریت های سازمانی باعث عدم رضایت شهروندان و انتقال این عدم رضایت مندی به اعضای شورا از طریق فشار آوردن عقبه رای و افکار عمومی و در نهایت پرسش و استیضاح و برکناری شهرداران برای گریز شوراها از زیر بار فشار مردمی خواهد شد و شهرداران چوب عدم خلاقیت خود را خواهند خورد.
البته در نظر داشته باشیم که مخاطب این متن و موضوع پیشنهادی شوراها و شهرداری هایی هستند که از عهده انجام ماموریت های صرف سازمانی برمی آیند اما بدست آوردن رضایت شهروندان را برای خود به عنوان پشتوانه تلقی می کنند.
در نهایت چنانچه شهرداران به عنوان یک فرض چنین برای خود ترسیم کنند که با استقبال از پیشنهادهای خلاقانه و ایده های جدید برای ایجاد جاذبه ها، در هر سال با اتکا به منابع داخلی سازمانی و یا ایجاد و انعقاد سرمایه گزاری مشارکتی سالی یک جاذبه را به شهر خود اضافه نمایند که ترجیحاً خلاقانه باشد و با شهرهای مجاور متفاوت باشد می توان امیدوار به ایجاد رضایتمندی در شهروندان بود. شهروندانی که احساس می کنند امروز و امسال شهرشان متفاوت و کامل تر از دیروز و پارسال است و می توانند جلوی خانواده یا میهمانان آبروداری کنند. یعنی همان طور که فرش و مبل و پرده خانه در قدوم سال نو و میهمان می بایست آراسته و زیبا باشد شهروندان را این انتظار است که به جذابیت ها و خلاقیت های شهر به عنوان خانه بزرگ تر و کلان خانه نیز رفته رفته افزوده گردد زیرا غالب شهروندان تاسیسات شهری اعم از درمانی و آموزشی و رفاهی و ورزشی و ... را به مثابه سرمایه تلقی می کنند چنانچه حتا حاضرند برای کسب خدمات و استفاده از چنین سرمایه هایی هزینه های گزاف مهاجرت را نیز بپردازند.
پس بجاست تا اعضای محترم شوراهای اسلامی شهر و شهرداران تلاش کنند و با ایجاد جاذبه ها علاوه بر انجام ماموریت های ذاتی سازمان، شهروندان را نسبت به آینده و زندگی در بوم زاد خود امیدوار نمایند.