مانیتورهای جلو نمایندگان به چه درد می‌خورد؟

بعد از تغییر ساختمان مجلس از خیابان امام خمینی به بهارستان، مانیتورهایی روی میز هر نماینده گذاشته شده و نوعا در تصاویر برداشته شده از جلسات مجلس این نمایشگرها هم دیده می شود.

اما این نمایشگرها چه کارکردی دارند و نمایندگان در جلسات مجلس چه استفاده ای از آنها می برند؟

به گزارش آفتاب، موید حسینی صدر در این زمینه می گوید: برای مطرح شدن نبود پشتوانه علمی، مثلا مانیتوری که جلوی نماینده ها قرار گرفته ، باید نقش مشاور هوشمند را برای هر نماینده ای ایفا کند و هر لحظه از طریق آن به نظرمرکزپژوهش ها، دیدگاه دولت، اصل لایحه، آخرین تغییرات و آخرین مصوبات، نظرآیین نامه داخلی و قوانین مربوط به هر لایحه دسترسی داشته باشد و در واقع آنجا یک دایرة المعارف داخلی برای نماینده باشد. نه وضعیتی که اکنون در آن وجود دارد.

الان چه چیزی در داخل آن مانیتور نمایش داده می شود؟

هیچ یک از این موارد در آن وجود ندارد و اصطلاح کامپیوتر برای آن بی مفهوم است، زیرا فقط یک نمایشگر ساده است. نماینده روزی که به مجلس می آید باید بداند وقتی که به یک طرح یا لایحه می خواهد رای بدهد، در دقایقی کوتاه بتواند از طریق همین کامپیوترش اطلاعات لازم را کسب کند و اثرات آن مصوبه را بررسی کند. به همین دلیل در اکثر موارد، بسیاری از نماینده ها، به خصوص نمایندگانی که مشغله کاری زیادی دارند، در جریان تمام امور قرار نمی گیرند و بر اساس یک سری اطلاعات کلی که به دست می آورند، به لایحه و یا طرحی رای می دهند و این رای دادن ممکن است تبعات زیاید برای کشور داشته باشد. این مسئله یکی از ضعف های حیاتی مجلس هشتم بود که در مجلس نهم باید داشتن پشتوانه علمی نمایندگان افزایش یابد.

وی نقد وارد به مجلس هشتم را ضعیف بودن پشتوانه علمی این مجلس دانسته و می گوید: اکنون 80 درصد قوانینی که در مجلس تصویب می شود، دوباره اصلاح می شود و دلیل آن این است که در تصمیمات اولیه مجلس اشکالاتی وجود دارد. به مباحث کارشناسی در مجلس توجه مناسبی صورت نمی گیرد. شیوه رای گیری، شیوه اطلاع رسانی به نمایندگان، شیوه توضیح طرح ها ولایحه ها همه به نوعی است که نمایندگان در جریان امور نیستند. مثلا زمانی که طرحی باید به دست نماینده ای برای مطالعه و اطلاع رسانده می شده، به موقع به دست آن نماینده نرسیده و پیداکردن او دشوار بوده و خلاصه اتفاقاتی افتاده که او دیر از طرحی آگاهی یافته است.

وظیفه دیگر مجلس، وظیفه نظارتی است.

در واقع در شان مجلس نیست که هر روز به دلیل هر اتفاقی، بیانیه دهد و از افراد و پست های مختلف دولتی و.. پیام های تقدیر و تشکر و یا در پاسخ به هر کسی، بیانیه صادر کند. بیانیه صادر کردن و جمع آوری امضا باید سالی یک الی دو بار آن هم برای مسائل کلان حقوقی از سوی مجلس انجام شود. به عنوان مثال کشوری همچون امارات بحث جداسازی جزایر ایرانی را مطرح می کند یا رئیس جمهور آمریکا اگر حرفی در توهین به کشور و سیاست های ما عنوان کند، باید بیانیه داد. در واقع رفتار بیانیه دادن مناسبتی با جایگاه مجلس ندارد.

از سویی دیگر مسئله نظارت از سوی نمایندگان مجلس ضعیف است.

اطلاعاتی که نمایندگان در این زمینه باید داشته باشند، بسیار ضعیف است. مثلا هیچ اطلاعی ندارند که بودجه فرهنگی چگونه از طریق پول هایی که در اختیار دولت است، توزیع شد، بودجه شهرداری ها و حمایت از رسانه ها و نشریات چگونه توزیع می شود، و ... و. در واقع هیچ اطلاعی ازمسائل به این مهمی از سوی نمایندگان وجود ندارد و به واقع از این مسائل بی خبرند.