بهترین کتابی که خوانده ام

شوشان/ ابراهیم ناصری : در جمع بندی مطالعاتی گفتیم از اهالی  فرهنگ وادب بهترین کتابی را که در سال 94 مطالعه نمودند را در چند سطر مختصر معرفی نمایند. که در جمع بندی کلی چنین شد :

آشکار کردن چهره ی نا خوشایند جنگ از زاویه دید یک کودک و اثر نامطلوب آن در جامعه در این اثر به زیبایی،عمیقی و سادگی هر چه تمامتر ، نشان داده شده است، که چه بسا درک دقیق این اثر ، همچون تربیتی امروزه اروپا را متاثر ساخته تا با پرهیز از خشونت،زندگی را تجربه کنند.

«البته دول استعمارگر هیچگاه تربیت پذیر نبوده و نخواهند بود» در این اثر خاصیت روشنفکری و بهره بردن از ابزار گفتگو به جای خشونت مورد توجه قرار می گیرد. و می تواند یا آور این بیت فرخنده از حضرت حافظ باشد که می فرماید:

حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او

ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم

 روایتی است از روزگار  هزاران انسان که با توهم حاکمان کره شمالی، راهی اردوگاههای کار اجباری شده اند.

قتل و تجاوز و شکنجه و جور و جهل و جنایت تا این اندازه و تا این زمان در کره شمالی، موجب می شود که خواننده در همهٔ ارکان جهان مدرن به شک بیفتد.اینکه آیا به راستی جهانیان و به خصوص سیاست مداران، از چنین جنایاتی تا چه اندازه خبر دارند و تا کی نادیده اش می گیرند، از نتایج و سوالاتی است که پس از خواندن کتاب، جوانه می زنند. همین نکته، دلیل محکمی است برای ستودن این کتاب.

شناخت ونوشتن درباره هرمنوتيک (تاويل متن)در دنياي امروزهم جذاب وهم يک ضرورت است.حال اگر اين تاويل وخوانش از ديوان حافظ باشد و آن هم ازانديشمند طراز اولي چون داريوش آشوري، حظ مضاعف.

کتاب عرفان و رندي درشعرحافظ يکي از خواندي ترين خوانش ها از ديوان حافظ است. دراين کتاب ارزشمند داريوش آشوري با توجه به داستان آفرينش آدم، جهان فکري وساختار ذهني حافظ را ترسيم مي کند و با آوردن قرينه هايي از ديوان شعر او، به خوانش خود از شعر حافظ قوت مي بخشد. وي حافظي را پيش روي خواننده مي آفريند که پيش ازآن يا نمي شناخته ويا دريافتي گنگ و ناواضح ازاو داشته است.و هيجان به پايان رساندن کتاب آنجاست که مي داني در آينده -شايد نچندان دور-ممکن است حافظ ديگري را بشناسي با خوانش ديگر...  از اساتید هنرهای تجسمی ، محمدصمدي راد .

درود و سلام.شاید  یکی از بهترین کتابهایی که در سال خواندم رمان بادبادک باز بود.رمان بادبادک باز به نظرم از دیدگاه فرهنگی و سیاسی بگونه ای ما را در متن حوادث وارد میکند که انگار خود یکی از بازیگران این قصه هستیم و با پای پیاده سختی یک سفر به این سرزمین خسته را تجربه کرده ایم.ما انسانها باید قبول کنیم که در گذشته خود هم به دیگران اسیب هایی زده ایم و هم اسیب هایی دیده ایم.بهترین راه برخورد با گذشته همین راهی بود که قهرمان داستان در پیش گرفت اری پذیرش گذشته و صلح با ان و پیدا کردن راهی نو برای اینکه به هر طریقی از زیر بار این رنجش دائمی گذشته رها شود.بزرگترین اشتباه ما ادمیان همانطور که در کتاب هم امده فراموش کردن گذشته است چرا که گذشته فراموش نمیشود بلکه راه خود را پیدا میکند.رمان ببشتر از جنبه روانی مرا متاثر کرد و به نظرم شرح یک انقلاب درونی است برای فرار از یک عذاب وجدان که به نظر میرسد همین عذاب بقول رحیم خان عین معرفت داشتن است.در کشاکش این وقایع راه و دروازه ای به گذشته باز میشود و او به نحو معجزه اسایی همراه با جسارتی که در خود دارد خود را از زیر بار این اوار روانی نجات میبخشد به نحوی که در انتها این رهایش در او احساس رضایتی وصف ناپذیر بوجود می اورد که وسعت خنده او را به وسعت دره پنجشیر می رساند.

بهترین کتابی و یا بهتر بگویم مهمترین کتابی که خوندم،(معمای هویدا)است.اگر چه این کتاب رو دیر خواندام و همواره نوبت اون رو به عقب می انداختم اما بالاخره اون رو خوندم.

دلیل این که این کتاب برای من مهمترین کتاب بود،روایت بسیار زیبا و جذاب دکتر میلانی از حیث ادبیاتی بود و این که این کتاب اطلاعات زیادی در اختیارم گذاشت که دارای سند و مدرک معتبر هستند.

 بهترین کتابی که این اواخر خواندم قابل  درنگ بود کتاب "گونه شناسی روشنفکران ایرانی ،"تالیف:دکترنظام بهرامی کمیل بود، به طور خلاصه می توان گفت،گونه شناسی های تاریخی به دلبل اهمیت دادن به شرایط تاریخی، تصویر واقع گرابانه ای ازشرایط تاریخی حاکم بر کار روسنفکران ارایه می دهد،وپرسش هایی را دربسترناحیه عمده فرهنگی  غربی وغیر غربی فلسفه ی سیاسی و وقوع نوع سازند هاب از گفت وگوی بینفرهنگی تاکید می کند، روی کردمتمایزونقادانه ی دکتر نظام بهرامی کمیل برای تمامیافرادی که درزمینه ی سیاست،روابط بین الملل،جامعه شناسی،مطالعات فرهنگی ،مذهب واقتصاد سیاسی کاروپژوهش می کنند،سودمند وقابل توجه خواهد بود،

بهترین کتابی که در سال گذشته خواندم رمان باغ همسایه با ترجمه ی درخشان عبدالله کوثری بود. باغ همسایه مجموع فضایل بود. فرم، فضا، شخصیت ها و...  همه در خدمت روایت محوری شخصیت اصلی قرار گرفته بودند، رویکرد اجتماعی نویسنده و استعاره های اروتیک رمان همراه با عنصر غافلگیری در انتهای رمان نیز بر زیبایی این اثر افزوده بودند.

مي توانم «سور بز» نوشته ي ماريو بارگاس يوسا را بهترين كتابي بدانم كه در سال 1394 خوانده ام، در اين رمان نويسنده در فصل هاي جداگانه و از زواياي مختلف، با زباني شيوا و تكنيكي درخور، به عرصه ي زندگي چشم دوخته است. گاه از نگاه يك زن، جزئي نگرانه و همراه با هيجانات عاطفي، و گاه از زوايه اي كلي تر، در قالب متوليان و متصديان يك نظام سياسي به نيرنگ ها، ترور ها و خيانت هاي رژيمي استبدادي و اقتدارگرا پرداخته است. زندگي مردم در كشورهايي كه با نظام سياسي اقتدار گرا و خودكامه اداره مي شوند در عين خشونتي دائمي و زمينه اي گاه با طنزي تلخ  همراه است. تمام حوادث رمان حتا جزئي ترين آن متاثر از سربرآوردن يك نظام سياسي، حيات كوتاه و سپس فروپاشي آن است.