خودکفایی علمی نوید بخش تولید ملی

تولید ملی را به نوعی می توان هم سنگ شعار استقلال و ترجمه ی شعار نه شرقی و نه غربی انقلاب دانست و این تفکر را می توان از تفکرات ناب معمار کبیر انقلاب استشمام کرد که در ابتدای پایه ریزی بنیان های انقلاب با تدبر و آینده نگری خاص خودشان، بخوبی پی برده بودند که انقلابی که در حال پایه ریزی و شکل گیری است، حرفی نو و مدلی جدید از شیوه های حکومت داری است که در آن جایی برای دول غرب و شرق و سرمایه دارن فئودال مسلک نیست و این یعنی اعلان جنگ برای تمام مستکبرین . وجنگی که امام(ره)بخوبی می دانست جز با اتکا به دست های پینه بسته ی زاغه نشینان و پابرهنگان مستعد و باایمان فتحی حاصل نخواهد شدو از همان بدو تولد انقلاب، آن را طلیعه ی برای زحمتکشان و رنجوران می داند. این یعنی تفکر ما می توانیم و باید بتوانیم

توانستن واژه ی است که ملت ایران از امام خمینی (ره) که خود ترجمان معاصر آن است،آموخته و به عاریه گرفته است که به نوعی میتوان 8سال جنگ تحمیلی را هر روزش را یک ما میتوانیم دانست

تولید ملی را می توان به نوعی برانید تفکر ما می توانیم دانست. تولید ملی که، یکی از شاخصه های استقلال یک کشور محسوب شده و درصد بالای آن، همواره ضریب امنیتی یک کشور را در سطح بالای نگه می دارد.سطح بالای داخلی بودن یک تولید موید در جریان بودن چرخ ها ی توسعه و اقتصاد یک ملت است.و اکنون در این برهه از تاریخ تولید ملی آنهم با تاکید بردرگیر بودن کارگر ایرانی را شاید سیلی محکم و مدبّرانه بر جیفه تحریم ها دانست . برای رسیدن به تولید بالای ملی نیاز به یک باز تعریف از خود داریم به نوعی که برای داشتن تولیدی بالای ملی، که امسال قرار است بدان نیل پیدا کنیم اولاً نباید با شعار زدگی و اقدامات سطحی از جمله الصاق بنر تا تشکیل شتاب زده و غیرکارشناسانه کارگروه ها اقدام به ذبح این آرمان مقدس و عزیز کرد.ثانیا ساده ترین راه تقویت تولید ملی ، داشتن ملتی با الگوی مصرف ایرانی است.امروزه چنان غرق در رفاه و آسایش شده ایم که بدانجا رسیده ایم که هر چقدر خود را مزین به انواع مارک های خارجی و محصور در محصولات بی کیفیت غیر ایرانی می کنیم، خود را فردی به اصطلاح مدرن بروز شده می پنداریم و این متاسفانه به شکل هنجاری عمومی و گسترده در حال آلوده کردن تفکر " ایرانی ، ایرانی مصرف کن " است و نامگذاری امسال با تاکید بر تولید ملی ، راهبردی هوشمندانه برای مقابله با این گونه فرهنگ های غلط است ثالثاً اقتصاد دولتی برپایه نفت اصلی ترین غارتگر خودکفایست ، نفت گران و راحت الوصول چنان تفکر راحت طلبی را در بین مردم ما نهادینه کرده که بهره وری ، ابتکار و نوآوری را بشدت بورطه ی فراموشی سپرده است و در کنار آن سهمی را برای بخش خصوصی در این چرخه تولید هم قائل نشدن، مشکلات را زاید الوصف کرده است. اقتصاد دولتی بدون رقیب و منحصر ، با وجود اصولی چون اصل44، ورود بخش خصوصی را به چرخه تولید که به همراه خود تولید با کیفیت و مرغوب به ارمغان می آورد ،را تقریبا غیر ممکن ساخته است.اصلاح قوانین دست و پاگیر با تاکید بر حمایت از بخش خصوصی ، علاج این بخش کاهنده تولید ملی که اختلاس زا است، میباشد.

رابعاً عزم ملی و وجود امنیت روانی برای سرمایه گذار ایرانی با ارائه ضمانت های کافی و ارائه مهارت های لازم برای کارگر ایرانی، سلایق و ذائقه ها را به سمت مصرف ملی سوق خواهد داد که این هم مستلزم ارائه استانداردهای قوی و لازم الاجرا برای تمامی دستگاه ها است که این علاوه بر نوعی تشویق برای تولید کننده داخلی، راهکاری ساده و کم هزینه برای حمایت از کار و سرمایه ایرانی است که الحمدا..ایران عزیز پتانسیل تامین همه نیازهای ایرانی را داراست.

خامساً بار اصلی این حرکت جهادی بر دوش دانشگاهیان و مراکز مولد دانش است که پیش فرض این قضیه داشتن دانشگاهی بر مبنای علوم اسلامی – ایرانی است که این چنین دانشگاهی مبانی تئوریک و علمی مورد نیاز چرخ های تولید را فراهم خواهد کرد ورنه علوم ترجمه ی و غیر بومی هیچ پشتوانه ی محکمی برای تولید ملی نیست.

اکبر بهاری دانشجوی دانشگاه شهید چمران اهواز