- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
نويد قائدي
سالهاست تلاش دارم تا شايد بشود قطره اي از درياي بيكران حيات مولايمان علي بن ابيطالب - امام اهل حقيقت - را با استناد به منابع تاريخي به تصوير بكشم اما بيهوده است چون نه دلم رضا مي دهد و نه جراتش را دارم، و بسيارند نوشته ها و مستنداتي كه هر مشتاق اهل مطالعه اي مي تواند با مراجعه به اين منابع كسب فيض نموده و بهره ها ببرد ، لذا تصميم است تا بدور از هر گونه نقشه راه و تصميم از قبل به دل تيره خود رجوع و با عنايت به حافظه ضعيف و عقل سخيف خود و تركيب آن با مكنونات قلبي مطالبي را به اختصار بگويم و بنويسم تا در حوصله خوانندگان بگنجد و نوشتار از حالت كليشه اي خارج گردد، باشد كه انشاا.. به مدد فيوضات مولايمان و ثمرات اين ايام فرخنده منشاء تغيير اميال اخلاقي و مشي ها گردد، باشد كه قدري از تالمات روحي و قلبي ام كاهش و احساس دين و وظيفه شرعي و عرفي ام را اقناء نمايد.
روز ولادت امام شيعيان و آزادگان جهان مولود كعبه، آن اسوه تقوي و استواري و اخلاق، بزرگ مردي كه دوست و دشمن به حسن خلق، شجاعت، جوانمردي و بزرگي منش او اذعان دارند و بقول استاد شهريار - نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت، متحيرم چه نامم شه ملك لافتي را- كم روزي نيست كه بتوان به سادگي با چند لبخند، پيامك، برگزاري چند آيين شادكامي، پخش ميوه و شيريني و خطابه از كنار آن گذشت، شيعه بزرگ مردي چون حضرتش بودن بعيد مي دانم تنها به گفتار و رفتارهاي نه چندان مطلوب ما اين روزهاي ما باشد بلكه بايد براي تامل، تدبر و واكاوي در رفتار و گفتار فردي و گروهي خويش در جامعه اي كه خود را بنام شيعه ايشان متبرك ساخته است تلاش هاي وافر نمود. براي اداي وظيفه و مسئوليت شيعه بودن بايد از گفتار لساني خارج و با سعي و مجاهدت در اندرون دل آن هم با عشق و اعتقادي راسخ به وظايف و فرامين الهي عمل نمود، آن صراط مستقيم و اسوه هاي حسنه اي كه رب العالمين در قرآن كريم همگي مسلمين را بدان ها فراخوانده، قطعاً برترينش علي بن ابيطالب است و ما اگر بصير و هشيار باشيم چه خوش گوهر و گنجينه اي در اختيار داريم اگر قدرش بدانيم.
بايد اعتراف بكنم، سوالي است مدتها ذهنم را به خود معطوف و مشغول داشته كه عاجزانه جوابش را نمي دانم، صادقانه عرض نمايم اگر در جامعه ي امروز ما كه ملقب به شيعه مولايمان است - يعني رهروان راستين منش ايشان - بنظر شما چنانچه حضرتش حضور داشت با اين اوصاف و رفتار و منش ما - تمامي شيعيان كشور اعم از مردم عادي تا مسئولين - چه مي كرد و چه ها مي گفت؟ آيا لحن و گفتار ايشان گلايه آميز و مكدر بود يا بالعكس زبان حضرتش امروز به تعريف و تمجيد جامعه ما باز بود؟ قضاوت بي جايي ندارم كه با استدلال همراه باشد ، كرامتي هم ندارم كه مبتني بر شهود باشد ، فقط عقل سخيفي دارم كه استنباط مي كند دل حضرت با ديدن چنين جامعه اي كه ملقب به قرآن و اسلام و شيعه است مكدر مي شد. آيا رفتار هاي حاكي از بي اخلاقي هاي اجتماع كه در تمامي ابعاد ديده مي شوند خوشايند جامعه شيعه است؟ خوشايند نيست وارد مصاديق شد كه هزاران هزار را مي توان بر شمرد.
دلم مي خواهد با سوز و گداز فرياد كنم كه اي دوستان، همشهريان و هم ميهنان عزيز من، بياييد قدري بخودمان بياييم كه شايد فردا دير باشد. اي كاش قدري فرصت تنهايي و خلوت مهيا گردد -كه اين روزها كمتر داريم- تا بدور از هرگونه تجزيه و تحليل و علوم آكادميك به دل خود مراجعه ي صادقانه اي داشته باشيم ، و از خود بپرسيم آيا از وضعيت فردي و اجتماعي جامعه امروزمان دل خوشي داريم؟ نياز به جواب نيست كافي است در خفي جواب را به دل داد. چنانچه اين نتيجه حاصل شد كه راه درست و طريقت صحيح در پيش روي ما و جامعه است كه ديگر جاي بحث و چاره اي نمي ماند اما اگر دل تنهاي ما فهميد كه راه سخت و مكدر است،پس چه بايد كرد؟
من و شما به هيچ، اما اخلاق آينده ي فرزندانمان چگونه خواهد شد اگر امروز دست روي دست گذاشت و چه تدبيري بايد انديشيد، فقط بايد چشم انتظار مسئولين فرهنگي و اجتماعي جامعه بود تا براي مصائب و مشكلات جامعه اكسيري تهيه و نسخه اي بپيچند؟
يا بدنبال جواب در كدام كتب علمي و روانشناسي و جامعه شناسي گشت؟ هيهات هيهات!- بقول شاعر بزرگ پارسي گوي مولوي عليه الرحمه : سالها دل طلب جام جم از ما مي كرد، آنچه خود داشت ز بيگانه تمني مي كرد ،گوهري كز صدف كون و مكان بيرون بود،طلب از گمشدگان لب دريا مي كرد- مگر نه در آيات روشنگر قرآن ما را به پيروي از رفتار و گفتار اسوه هاي حسنه فراخوانده اند، مگر ما مسلمان و شيعه علي نيستيم، آيا شناخت ابعاد كوچكي از زندگي حضرتش براي ما آنهم در كشوري كه كتب فراوان، فيلم و سريال و خطابه هاي گوناگون در باب فضايل اخلاقي ايشان بسيار است كار سختي است؟ خير كه سخت نيست فقط همت و تلاش مي خواهد تا ابعاد حقيقي منش و اخلاق و رفتار مولايمان را بشناسيم و بعنوان معيار و ميزان در زندگي بدان عمل نمود و اگر هم شد با گفتار و رفتار خود در ميان خانواده، فرزندان و دوستان و همشهريان فرهنگ حقيقي زندگي اسلامي شيعي يعني همان صداقت،عدالت،مهرباني،برادري و برابري و...... را اشاعه و ترويج داد.
به جرات و شهامت مي توان گفت كليد حل معماي بزرگ مسائل و مشكلات اخلاقي امروز جامعه ما لزوم رجوع به سيره عملي زندگاني حضرت است و بايد صادقانه و عاشقانه در گفتار و رفتار بدنبال آن بود در غير اينصورت يافتن حقيقت بسيار سخت خواهد بود.
