امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
يك روانپزشك گفت: رها كردن فرد معتاد، طرد از محيط خانواده و همچنين طرد عاطفي از عوامل تشديد اعتياد در افراد معتاد است.
دكتر عارفه مبشر اظهار كرد: شخصيت فرد معتاد آسيبپذير است و نياز به ترميم دارد. چنين فردي نياز به افزايش اعتماد به نفس دارد و سلامت روان چنين افرادي بايد ترميم شود.
وي افزود: فرد معتاد اگر از سوي خانواده مورد حمايت رواني قرار نگيرد نميتواند سلامت روان خود را به دست آورد و عدم حمايت رواني خانواده از فرد معتاد موجب ميشود آن فرد از نظر روحي و رواني درمان نشود.
مبشر تصريح كرد: در برخي موارد نيز كنترل بيش از حد خانواده نيز موجب لغزش فرد معتاد و تشديد اعتياد وي ميشود. درمان روحي و رواني معتادان فرآيندي پيچيده است و معمولا مشاهده شده كه وقتي يكي از اعضاي خانواده معتاد ميشود، خانواده با مشكلاتي مواجه ميشود. چنين خانوادههايي آسيبپذيرند و به دليل اينكه عضو معتاد خانواده رفتارهايي مانند پرخاشگري را بروز ميدهد، خانواده با مشكلات اخلاقي ثانويهاي مانند كمطاقتي مواجه ميشود.
اين روانپزشك خاطرنشان كرد: براي درمان يك فرد معتاد لازم است ابتدا خانواده در وضعيتي ثابت قرار گيرد و سلامت نسبي خود را به دست آورد و پس از آن فرآيند درمان آغاز شود. خانوادههاي افراد معتاد به دليل اينكه در اين زمينه آسيب ديده و متضرر شده است، نياز به همدردي دارد، بنابراين بايد اقداماتي در جهت رواندرماني اعضاي خانواده انجام شود و آموزشهاي لازم در جهت رفتار مناسب با بيمار به اعضاي آن خانواده ارايه شود.
وي ادامه داد: اعتياد نوعي بيماري است كه نه تنها جسم فرد را درگير ميكند، بلكه خانواده و اجتماع نيز تحت تاثير آسيبهاي آن قرار ميگيرند، بنابراين نبايد به اين معضل تنها از ديدگاه پزشكي و درمان دارويي پرداخته شود، بلكه نيازمند درمان منسجم و يك سيستم درماني هستيم و خانواده فرد معتاد نيز جزئي از اين سيستم محسوب ميشود.
مبشر گفت: خانواده افراد معتاد نيازمند دريافت خدماتي اجتماعي هستند و اين خدمات بايد از سوي مراكز اجتماعي ارايه شوند. دولت نيز بايد در زمينه تامين هزينههاي درمان همكاري بيشتري داشته باشد و خدمات درماني رايگان به معتادان ارايه شود تا شاهد نباشيم كه هزينههاي هنگفت درماني مانع مراجعه معتادان به مراكز درماني شود.
اين روانپزشك افزود: اعتياد يك بيماري مزمن است و نيازمند درماني طولانيمدت است. در بيشتر كشورهاي دنيا براي افرادي كه جرمي مرتكب ميشوند يك دوره پنج ساله پيگيري درمان ترتيب داده ميشود و افراد بيمار نيز به دليل محدوديتهاي قانوني موظفاند با درمانگر همكاري كنند. در سيستم درماني اعتياد بايد اين ديدگاه را داشته باشيم كه درمانگر بايد پيگير درمان بيمار خود باشد و بيمار نبايد به هيچ وجه رها شود و موضوع درمان بايد از طريق يك سيستم مشخص پيگيري شود. بيمار در اين سيستم بايد تحت مشاورههاي رواني قرار گيرد و ارزيابي روانشناختي مشخصي از او صورت گيرد.
وي تصريح كرد: در حال حاضر وضعيت آموزش روانشناسان و مشاوران در سيستمهاي درماني اعتياد نسبت به گذشته بهتر شده، ولي اين آموزشها كافي نيست و لازم است ميزان آموزشها بهويژه در حووزههاي روانشناختي و روانشناسي افزايش يابد. اطلاعات روانشناسان فعال در تيمهاي درمان اعتياد يك يا دو بار در سال بايد بهروز شود و روشهاي درماني جديد به اين افراد آموزش داده شود.