چه کسی برای شهید مطهری چاقو کشید؟!

فردا: حجت الاسلام والمسلمین سید مجید پورطباطبایی، عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ  درباره ماجرای چاقوکشی یکی از اساتید مارکسیست بر روی استاد مطهری این گونه نوشته است:

 مرحوم آیت الله علامه شهید مطهری رضوان الله تعالی علیه که همواره افشاگر توطئه ها ی مهاجمین به اسلام و نفاق افکنان داخلی چون مجاهدین خلق {literal}{{/literal}قبل از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران{literal}}{/literal} و گروهک فرقان و ملحدان مارکسیست بود، در سال هایی که مارکسیسم رونقی یافته بود، احسان طبری ها و بزرگ علوی ها  و ایرج اسکندری ها و ارانی ها یکه تاز میدان بودند و تحلیل های طاق و جفت از جریانات تاریخی و علمی با عینک ماده گرایی (ماتریالیسم) را تحویل جامعه روشنفکری آن روز می دادند، آن مرحوم حاشیه نویسی و پاورقی کتاب اصول و روش رئالیسم مرحوم علامه طباطبایی (ره) را به عهده گرفت تا زیر بنای علمی مارکسیسم را سست و منهدم گرداند.

با هجرت از شهر خون و قیام به تهران، در سنگر دانشگاه به پیگیری جهاد فکری ـ سیاسی خود پرداخت. و در ضمن از مبارزات انقلابی ـ اسلامی هم غافل نبوده با گروه موتلفه اسلامی در ترور حسنعلی منصور، نخست وزیر خائن وقت، همکاری داشت. در اوائل دهه ی پنجاه شمسی در کتاب علل گرایش به مادیگری ریشه های جذب نسل جوان را به ماده گرائی و مارکسیسم پیگیری نمود. وی در چاپ دوم کتاب ضمن تکمیل مطالب کتاب شکل گیری گروهک محارب فرقان را هشدار داد.

در راهپیمائی روز بیست و هشتم صفرسال ۱۳۵۷ پلاکاردی را که آرم سازمان مجاهدین بر آن نقش بسته بود، در جلوی در دانشگاه صنعتی شهیدشریف واقفی {literal}{{/literal}شهید شریف واقفی در سال ۱۳۵۴ شمسی توسط سایر اعضا سازمان مجاهدین خلق به جهت مخالفتش با اتخاذ خط مشی مارکسیسم ـ لنینیسم برای سازمان به طرز فجیعی به شهادت رسید و پیکرش را در بیابان های مسکرآباد(تهران)منفجر کردند{literal}}{/literal} پاره کرد؛ در حالی که در آن زمان کمتر کسی به سّر و ُعمق عمل آن شهید مُعزّز آگاهی داشت. {literal}{{/literal}یادآوری می شود یک سر این پلاکارد در دست گنجه ای و سر دیگر آن در دست لطف الله میثمی (وی چندی بعد از این گروه جدا شد) بود. مدیر مسئول فعلی نشریه راه مجاهد {literal}}{/literal}

در پاسداری از حریم وحی و معارف اسلامی تا آنجا پیش رفت که حتی وقتی در محل دانشکده الهیات {literal}{{/literal}محل فعلی حزب جمهوری اسلامی، قتلگاه شهدای ۷۲تن {literal}{{/literal}هفت  تیر{literal}}{/literal} دکتر امیر حسین آریان پور قطب توده ای ها {literal}{{/literal}از اعضای حزب توده و مترجم کتاب زمینه ی جامعه شناسی{literal}}{/literal} برای وی چاقو کشید و او راتهدیدبه قتل کرده، ولی به جهت مظلومیت آن شهید بزرگوار  و قلم در دست دشمن بودن دانشجویان چپ دانشگاه ها ،در سطح محافل روشنفکری و کتابخانه های دانشجوئی اعلامیه ای منتشر کردند {literal}{{/literal}در پائیز سال ۱۳۵۶ اعلامیه فوق را در کتابخانه  دانشجوئی وابسته به دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی (که در آن موقع در همسایگی دانشکده الهیات دانشگاه تهران رویت نمودم.{literal}}{/literal} و در آن اظهار کرده بودند که آن مرحوم {literal}{{/literal}شهید مطهری{literal}}{/literal} دانشجویان مذهبی را علیه استاد آریانپور تحریک و تهییج نموده است، تا آن جائی که در راه پله طبقه دوم دانشکده الهیات، دانشجوئی ـ مذهبی راه را بر آریان پور بسته و با چاقو  وی را تهدید به قتل کرده است {literal}{{/literal}اخیرا(۲۲بهمن ۱۳۶۸)در مقدمه اولین شماره مجموعه آثار استاد شهید، تنها  به مخالفت و ضدیت این  فرد عضو حزب توده اشاره ای گذرا شده است و تاکید گردیده است که مخالفت های این استاد توده ای و کارشکنی سایر مقامات وقت دانشگاه تهران استاد شهید را مجبور به اظهار و تسلیم تقاضای بازنشستگی، در زمانی که مرتبه سوم استادی (یعنی بالاترین رتبه استادی دانشگاه ها )را داشته ،نموده است….”