هر از گاهی اتفاقی ناخوشایند رخ می دهد که بیش از پیش مظلومیت و محرومیت آموزش و پرورش و معلمان زحمتکش آن نمایان می شود . یک وقت معلمی دلسوز توسط دانش آموزش قربانی می شود ، روزی دیگر دستان خشن ولی دانش آموزی ، معلمی را نوازش می دهد !! و جالب اینجاست که گاهی عوامل طبیعی و یا سهل انگاری های برخی مسوولین نیز به کمک می آیند و می شنویم که دیوار مدرسه ، جاده غیراستاندارد و ..... معلمان را راهی دیار باقی می نمایند .

و این بار در هفته ای که متعلق به فرهنگیان است و در ظاهر باید تکریم شوند قصه تلخ آموزشگاه دخترانه معراج اهواز پیش می آید که چند صباحی است در فضای مجازی دست به دست می شود و همگی از پیش آمدن این حادثه غمبار اظهارتاسف می کنند . این تاسف از جهت ضرب و شتم همکاران فرهنگی ما است البته هتک حرمت علم و مقام عالم و معلم بسی تاسف بارتر است و اگر زعمای قوم فکری عاجل و اساسی نکنند در آینده شاهد اتفاقات ناگوارتری نیز خواهیم بود .

با مرور وضعیت " معلم " در بسیاری از کشورهای غیر مسلمان می یابیم که این کلمه به عنوان کلید واژه مقدس مطرح است و لذا جامعه فرهنگیان - نه فقط در گفتار بلکه در عمل - واجب الاحترام بشمار می آیند و آنقدر حرفه معلمی از جایگاه والایی برخوردار است که بزرگان آن کشورها ، عظمت و بزرگی خویش را " مدیون " معلم می دانند و بی تردید این نگاه "مشکور" است و البته هر حکومتی این دیدگاه را نداشته باشد بی شک " مغبون " است .

می دانیم که اسلام بیشترین توجه را به این موضوع دارد و شاید کمتر واژه ای در لسان قرآن و احادیث یافت می شود که هم وزن " علم و معلم "باشد و پیشرفت های علمی صدر اسلام با این نگاه به سرانجام رسیده بود و زمانی که جامعه ، معلم را ازجایگاه واقعیش به زیر کشاند توسعه و پیشرفت نیز با آن جامعه وداع نمود .

حال چه اتفاقی در این کشور بزرگ اسلامی رخ داده است که عملا از قداست و عظمت مقام شامخ معلمی بجز واژه های کلیشه ای از قبیل "معلمی شغل انبیاء است " چیزی نمانده است بطوری که همه فرهنگیان و دلسوزان دنبال جوابی منطقی برای این سوال سترگ هستند که واقعا مسوولین طراز اول کشور چرا فقط از منظر کلامی به معلم و بطور کلی آموزش و پرورش می نگرند و سالی یک بار در هفته معلم یادشان می آید به شعارهای تکراری که کودکان دبستانی ما نیز آنها را حفظ نموده اند روی بیاورند و کمتر نگاه علمی و عملی و قابل قبول برای ارتقاء مقام معلم و سطح معیشت این قشر دلسوز جامعه و رساندنشان به آنچه که شایسته آن هستند مبادرت می ورزند ؟

با اطمینان می توان اذعان کرد این شعارها - تا زمانی که با عمل همراه نگردند - مشکلی از آموزش و پرورش و جامعه فرهنگیان برطرف نمی کنند لذا باید محرومیت معلم از نظر منزلت و معیشت برطرف گردد.

اگر دیر به مسائل آموزش و پرورش بپردازیم و بطور صحیح مشکلات معیشتی و جایگاه شایسته نقش اول آن را که " معلم " است حل ننماییم بی شک کشور متحمل تبعات زیانبار و جبران ناپذیری شده و جوانان ما و نسل آینده آنگونه که دین و انسانیت خواهانش هستند رشد نخواهند کرد و این ضرر و خسران بسیار بزرگی برای جامعه خواهد بود .

جامعه فرهنگیان زیاده خواه نیست بلکه خواهان رفع تبعیض در پرداختی ها است و این یکی از آموزه های دینی ما است . در مذهب و کشوری که قاضی و حاکمش باید حتی در نگاهشان و نوع برخوردشان با افراد مسلمان و غیر مسلمان عدالت را رعایت کنند باید اذعان کرد سالیان زیادی است که چیزی به نام عدالت در پرداخت حقوق بین کارمندان دولت و دستگاههای اجرایی نیست . برای اثبات این مدعا نیازی به تیز کردن گوش و یا استفاده از سمعک نیست فقط کافی است که مسوولین لطف کنند و گوشهایشان را نبندند تا به وضوح صدای خرد شدن استخوانهای معلمان را در زیر چرخ های هزینه های سر سام آور زندگی بشنوند .

به راستی باعث و بانی این " وضعیت نابسامان منزلت و معیشت معلم " کیست ؟ و آیا اراده ای در سطح کلان برای برگرداندن " عظمت به تاراج رفته معلم " وجود دارد که نوید بخش آینده خوش برای معلمان این مرز و بوم باشد ؟

برچسب ها: قصه تلخ ، آموزشگاه دخترانه ، معراج اهواز ، یادداشت ، حمید سالم پور

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه