کشتارگاه دام دزفول یا …

دزفول نیوز نوشت: « شاید کمتر کسی از شهروندان گذری به کشتارگاه دام دزفول داشته اند محلی که روزانه صدها راس گاو وگوسفند کشتار می شود.قصه از آنجا شروع شد که یکی از دوستان پیشنهاد داد همراه ایشان از این محل دیدن کنیم که با اشتیاق فراوان برنامه رفتن به آنجا تدارک دیده شد.

ساعت حدود ۴ بامداد بود که از درب ورودی گشتارگاه به راحتی و بدون ارائه هرگونه کارت شناسایی و یا … با خودروی شخصی وارد محوطه ایی نسبتاً بزرگ شدیم .

ابتدای ورودی کشتارگاه حوضچه بهداشتی شستشوی چرخ های خودروها بود که هنوز تا آن ساعت آبگیری نشده بود. برایمان جالب بود که ماشین را تا جلوی درب ورودی سالن اصلی کشتار دام هدایت و پارک کردیم اما این اول علامت سوال ها بود چون بدون هیچ گونه پرسش و مانعی وارد سالن کشتار دام شدیم و نه کسی از ما طلب کارت بهداشت کرد و نه علت ورودمان را جویا شد. و از همه مهمتر آن که نه لباسی تعویض شد و نه روپوشی پوشیدیم. با همان لباس وکفش معمولی .

سالن کشتار دام فضایی نه چندان بزرگ با کفپوشی موزائیک و با اتاق هایی «پستو» مانند و «تودرتو» که در هر یک از اتاق های نیمه تاریک چند نفری حیوان های زبان بسته را سر می بریدند وهرکس هم برای خودش قصابی می کرد از کشتار گرفته تا سلاخی و نهایتاً انتقال به خودروهای حمل گوشت .تصاویری که حتی در خواب هم انتظارش را نداشتم کمکم احساس می کردم که خوردن گوشت برایم سخت خواهد شد …».

متن بالا توصیف یکی از دوستان بود که برای اولین بار از محل کشتار دام دزفول دیدن می کرد این کشتار گاه در منطقه عمومی گاومیش آباد غربی و در ابتدای جاده¬ی زاویه ها قراردارد. ساختمان اصلی آن دارای دو سالن اصلی کشتار است .یکی از آنها به کشتار گاو وگاومیش وگاهاً شتر و دیگری به کشتار گوسفند و بز اختصاص دارد .در کنار این دوسالن اصلی چند سالن کوچک فرعی نیز وجود دارد که در تعدادی از آنها کشتار صورت می گیرد و در برخی دیگر از این محل ها جمع آوری ضایعات کشتار صورت می گیرد .

ساختمان اداری و تاسیسات آن در کنار این سالن ها قرار دارد و در فاصله ای نه چندان دور از این مجموعه سرویس های بهداشتی، نمازخانه، اتاق های نگهبانی و پارکینگ قرار گرفته است .

محوطه هایی که به عنوان محل انتظار حیوانات آماده کشتار بوده نیز در طرفین سالن اصلی قراردارند.

در سالن های کشتار فقط لاشه تجهیزات کشتار صنعتی مشاهده می شود که تماماً مستعمل و «زنگ زده » و غیر قابل می باشند . بعضی از مطلعین استفاده از این تاسیسات را بسیار مقطعی وکوتاه در خاطر دارند.

اگرچه سال ها از ساخت کشتار گاه دزفول می گذرد اما در نگاه اول شواهد امر حاکی از این است که کشتار و سلاخی دام ها از بسیاری جهات جای تاسف دارد به نحوی که از بدیهی ترین موارد کشتار دام ها به روش کاملاً سنتی و بر روی زمین و توسط صاحبان صورت می گیرد و یا مواردی همچون :

- ورود انواع دام زنده و با هر وضعیت سلامت ظاهری بدون نظارت دامپزشک به داخل کشتارگاه .

- تردد بدون محدودیت هر گونه دام زنده (سالم و یا در ظاهر مریض )در تمامی سالن کشتار و با بدون رفع آلودگی های سم و و بدن .

- کشتار دام بصورت سنتی و بروی زمین و هم زمان و در مجاورت لاشه های گوشت آماده.

- سلاخی لاشه های گوشت با همان چاقویی که در تماس با پشم (دام سبک ) و یا پوست (دام سنگین ) در حین ذبح استفاده می شود.

- تردد بدون محدودیت قصابان، دام فروشان، خریداران گوشت، دلالان دام زنده و لاشه گوشت و غیره… با هرگونه پوشش و لباس!.

- عدم حضور دام پزشک از ابتدای شروع به کار افراد سالن کشتار.

- کندن پوست دام برروی زمین همراه با خون ابه ها ودرجوار سربریدن دیگر دام ها

- عدم پوشش مناسب قصابان و سلاخ ها مانند روپوش ،پیش بند ،دستکش وحتی گاها کفش مناسب.

- عدم تهویه و روشنایی مناسب سالن ها و وسعت بسیار کوچک محوطه سالن کشتار نسبت به حجم کشتارها خصوصاً سالن کشتار دام های سنگین .

- باز بودن درب های متعدد ورودی و خروجی سالن کشتار.

- همجواری دام های زنده و آماده ذبح با لاشه های گوشتی که ساعت ها بدون پوشش و در فضای باز سالن آویزان هستند.

- جمع آوری ضایعات کشتار به صورت کاملاً سنتی و با دست و دپوی آن برای ساعت ها در همان محوطه سالن ها.

- حضور افراد متفرقه و برداشت و جمع آوری قسمت هایی از ضایعات کشتاری دام ها به صورت عادی و مشهود. (در کیسه های کوچک مانند کیسه جای برنج! جمع آوری شده و به خارج از کشتارگاه منتقل می شود).

- عدم بازرسی بهداشتی کله پاچه ها وشکمبه ها .

- عدم بازرسی جدی خودرو های خروجی که بعضاً با خود آشغال گوشت را به بیرون منتقل می کنند.

- ورود مخفیانه ی لاشه های گوشتی که در بیرون از کشتارگاه به هر دلیل کشتار شده اند به داخل سالن کشتار که معمولاً در همان ساعت های ابتدای شروع به کار صورت می گیرد.

این موارد و دیگر مواردی که فرصت نوشتار آن نیست از جمله معضلات واحد کشتارگاه دزفول است که پس از سال ها همچنان به صورت سنتی و بسیار عامیانه و غیر بهداشتی گوشت مورد نیاز مردم را تامین می کند.

به نظر می رسد متولی این نابسامانی در عرصه تامین گوشت بهداشتی مردم این شهر اداره دامپزشکی وشهرداری شهر باشد .البته بعید نیست در بسیاری از شهرهای دیگر من الجمله شهرهای همجوار نیز وضع به همین منوال و بدتر از آن باشد و یا آنکه بخشنامه¬ها و دستور العمل ها چیزی بیش از این وضعیت خواستار نباشند اما به هر ترتیب به نظر می رسد این وضعیت از نگاه مصرف کنندگان محصولات گوشتی شهرستان نمی تواند وجود سلامت و رعایت بهداشت را در مراحل کشتار دام وعرضه آن در بازار راضی کرده و اطمینان خاطری از جهت عاری بودن آلودگی های مختلف ایجاد کند .

آیا واقعاً تاکنون فرمانداری دزفول، مسئولین بهداشت و درمان شهر، رئیس محترم اصناف، اعضای شورای اسلامی شهر با نگاهی کارشناسانه و در زمان فعالیت کشتارگاه از وضعیت کشتار دام و انتقال آن دیدن کرده اند ؟

آیا در این محل که تامین کننده گوشت کل شهرستان و حتی حومه و شاید شهر های همجوار نیز می باشد، لزوم صنعتی شدن به تمام معنی احساس نمی شود اعضاء محترم شورای اسلامی شهر تا چه میزان با این صنعت آشنایی دارند. از چند مجموعه کشتارگاهی کشور دیدن و بازدید داشته اند . طی این مدت صدارت چه اقداماتی در این خصوص انجام داده اند؟

این آیاها و علامت سوال ها دغدغه هایست که در یک نگاه می توان برای هر بازدید کننده و بیننده ایی از آن محل به وجود آید. امید است مسئولان آن مجموعه پاسخی قانع کننده در خصوص این موارد داشته باشند اما در مجموع برای نویسنده نکاتی قابل تامل وتاسف باری بود که با توجه به میزان کشتار دام و حجم مصرف گوشت در منطقه چگونه است که تا به حال برنامه و تصمیمی علمی و عملی در این حیطه کاری اتخاذ نشده است .