خیلی بیراه نیست اگر مدعی شویم خیلی ها بانتظار قهرمانی تیم پرسپولیس بودند. خیلی ها شاید استقلال استان مان را رقیب جدی می پنداشتند اما هیچ گاه تصور نمی کردند این تیم متعصب بتواند ذوب آهن اصفهان را بخوبی و با قدرت از پیش رو بردارد و جام را برای استان محروم و مظلوم خوزستان به ارمغان بیاورد.

استقلال خوزستان مان صدر نشین لیگ برتر بود. بازی آخر حساس ترین بازی در مقابل ذوب آهن قلمداد می شد، چراکه در هر صورت شانس اول قهرمانی بودند. آنها تفاضل گل بهتر داشتند و در خانه بازی می کردند. هواداران ورزشگاه را کامل پر کرده بودند. یکصدا و متعصب تیم استان مان را تشویق کردند، از هواداران فولاد گرفته تا هواداران استقلال اهواز سقوط کرده به دسته پایین تر.

خیلی ها این تعصب و یکدستی را نادیده گرفتند و قهرمانی پرسپولیس را به انتظار نشسته بودند. در این بین چند نکته وجود دارد که نشان می دهد نسبت به خوزستان مان نگاه های متفاوتی وجود دارد.

نکته اول: چگونه است که هفته ها قبل بازی پخش مستقیم از شبکه سوم سیما ابتدا به پرسپولیس که صدر نشین بود و هفته بعد به استقلال که باز هم صدر نشین بود اختصاص داده شد؟ اما هفته پایانی که استقلال استان مان صدر بود و امید اول قهرمانی تنها از طریق شبکه استانی پوشش داده شد؟ آری گویی خیلی ها پرسپولیس را گزینه اول قهرمانی می دانستند!

نکته دوم: هنگام اهدای جام و مدال ها، فقط یک مسوول حضور داشت و آنهم سرپرست جدید استانداری خوزستان. چگونه است برای امید اول قهرمانی لیگ هیچ مسوولی از فدراسیون کشور حضور نیافت؟ آری آنها جملگی در آزادی بودند، تا بلکه در جشن قهرمانی احتمالی پرسپولیس حضور یابند.

نکته سوم: حال که استقلال استان مان قهرمان شده، چگونه است اشک و اندوه قرمز پوشان پایتخت به تصویر کشیده شده و شادی زاید الوصف خوزستانی ها به همان شبکه استانی خلاصه می شود؟ آری؛ می گذریم. از شبکه استانی هم گله ای نیست، آنها هم تا ثانیه هایی قبل از بازی پشت صحنه فیلم های قدیمی پخش می کردند و گوشه ای کوچ از تصویر را به استادیوم اختصاص داده بودند. بنظر می رسد خیلی ها انتظار داشتند از دقایقی قبل از بازی حال و هوای ورزشگاه را ببینند، طبق برنامه های مرسوم معمولا مصاحبه های اختصاصی با بازیکنان و مربیان تیم انجام و پخش می شود، اما دریغ، حتا میزگرد کارششناسی نیز برای آن بازی مهم و رویایی در نظر گرفته نشد... خودمان هوای خودمان را کمتر داشتیم. این در حالی است که عبداله و یارانش شایستگی توجه به این نکات ریز را داشتند.

قهرمانی در لیگ بواقع کاری سخت و طاقت فرسا و البته شایسته است. اما نکته ای وجود دارد و آنهم هزینه های میلیاردی تیم های قهرمان است. تیم استان مان با شایستگی و با کمترین هزینه توسط عبداله ویسی و یاران غیرتمندش به عنوان قهرمان جدید ایران معرفی شدند. خوزستان علیرغم همه کمبودها و محرومیت ها و نداری هایی که وجود دارد اما مظهر تعصب و غیرت است. آنها به فوتبال کشور ثابت کردند که فوتبال خوزستان همواره شایسته قهرمانی بوده، هست و خواهد بود.

فوتبال کشور اکنون باز متوجه واقعیتی دوباره شد. آنهم اینکه خوزستان مهد و قطب فوتبال بوده و هست. شعار ما خوزستانیم و حالا حالاها قهرمان برازنده این استان است. اینروزها اما باید مراقب بود، مردان آبی پوش استان زرخیز خوزستان اکنون کانون توجه کشور شده اند، سپاهای اصفهان یکی از آنهاست. آنها خیلی زود به مربی ففید استان مان و البته برخی بازیکنان برتر روی آورده اند. مبادا برای این تیم آسیایی همان اتفاق فولاد رخ دهد.

با این همه روزهای طلایی فوتبال خوزستان ادامه دارد. آبادانی ها با آن جوش و خروش و تعصب کم نظیرشان باز راهی لیگ برتر شدند و امید آنکه با اقتدار شاهد حضور همیشگی 3 تیم محبوب خوزستانی در بالاترین سطح فوتبال کشور باشیم.

امید که هر سال در رده بندی لیگ جزء 3 تیم اول باشیم. شاهد حضور تیم های محبوب استان مان در آسیا باشیم. شاهد افتخار آفرینی رروز افزون هم استانی هایمان باشیم. امید که شاهد همین شادی های زیبای محلی مان با هللیوس هلیوسه گویان باشیم. امیدی که دور از دسترس نیست. این مهم به اثبات رسیده است. تنها نیازش اقتدار و حمایت است. همین.

برچسب ها: فوتبال خوزستان ، صعود نفت ، طلایی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه