منکرهای فراموش شده (3)

دو شماره قبل سلسله مقالات منکرهای فراموش شده به بحث بدپوششی و راهکارهای فرهنگی مقابله با آن اختصاص یافت و اگرچه در این موضوع هنوز نکات بسیاری موجود است که می توان به آنها اشاره کرد ولی از آن جا که گفته اند :در خانه اگر کس است یک بانگ بس است ! از این موضوع می گذرم و به منکر دیگر می پردازم که حقیقتا احساس می کنم مثل ویروسی کشنده درجامعه اسلامی در حال انتشار است و امیدوارم تبدیل به اپیدمی و همه گیرنشود !

از آن جا که قصد کرده بودم و بر این قصدم هستم که در این سلسله مقالات صریح بنویسم باید عرض کنم که یکی از مشکلات محسوس و خطرات ملموس در مورد این منکر این است که متاسفانه بین اهل تدین هم در حال رواج است و چیزی که باعث شد به آن پرداخته شود دقیقا همین موضوع است.... و آن "هتک آبروی افراد" است.

در جلسه ای که در صداوسیمای خوزستان توسط مدیرکل خوش فکر آن تشکیل شده بود پیشنهاد کردم که درمورد منکرات و خصوصا گناهان زبان که بشدت در حال شیوع حتی بین اهل مسجد و نماز و روزه است و نظام اخلاقی جامعه را مثل خوره از درون تهی میکند و فرو می ریزد، برنامه های کوتاهی در ساعات پربیننده( که خود صداوسیمائی ها از آن باخبرند) تهیه شود و در حد یک تا دو دقیقه مثلا قبل از اخبار یا قبل از سریال های پرطرفدار ، علمای دارای وجهه مردمی و معنوی که بحمد الله در استان ما کم نیستند 2دقیقه از منظر آیات قرآن یا روایات صحیح و مستند در مورد عواقب دنیوی و اخروی غیبت کردن یا تهمت زدن یا هتک آبروی مومنین با بییندگان عزیز صحبت کنند.متاسفانه اثری ندیدم از این جلسات همفکری و باصطلاح اطاق فکرهائی که ظاهرا بیشتر برای شیکی عنوان آن !! تشکیل می شود تا برای استفاده عملی از آنها .البته صداوسیمای سراسری بحمد الله این کار ارزشمند را بصورتی ناقص شروع کرده است و قبل از اخبار آیه ای ازآیات قرآن حداقل با ترجمه خوانده می شود که باز قدمی رو به جلو بعد از 33 سال است....بگذریم و وارد بحث شویم.

آبروی مؤمن احترام دارد و این احترام از خانه کعبه نیز براساس روایات بالاتر است.عنایت کنید از خانه کعبه بالاتراست.چقدر خشمگین می شوید اگر در پیش روی شما به خانه کعبه نعوذ بالله کسی جسارت کند؟،همانطور باید نسبت به سخنان خود و دیگران که آبروی مردم را نشانه رفته است خشمگین شویم و موضع قاطع بگیریم.امام صادق(ع) از قول رسول گرامی اسلام می فرماید :

"قال الله تبارک و تعالی من اهان لی ولیا فقد ارصد لمحاربتی"

هر کس دوستی از دوستان من را خوار گرداند در کمین جنگ با من نشسته است .(اصول کافی.جلد2.صفحه 351)

کمی به خود مراجعه کنیم . چقدر به جنگ خدا رفته ایم؟ چقدر برای حفظ یا بدست آوردن موقعیتی فانی و زودگذر به صورت برادران و خواهران ایمانی خود چنگ انداخته ایم؟چقدر برای لایق نشان دادن خود دیگران را بی لیاقت نشان داده ایم؟ چقدر از اسرارمردم را که به صداقت و اعتماد پیش ما به امانت گذاشته اند بمحض پیداشدن اختلاف های کوچک و قابل رفع،بر ضد آنها استفاده کرده ایم ؟ چقدر؟......

وباز ازقول امام صادق(ع) است که فرمودند:

هر کس در باره مؤمن آن چه را دیدگانش دیده و گوش هایش شنیده بگوید از کسانی است که خداوند عزوجل در باره اش فرموده است :"همانا برای کسانی که دوست دارند زشتی در میان مؤمنان آشکار شود عذابی دردناک است" (کافی جلد 2 صفحه 357)

تازه این حکم در مورد کسانی است که آن چه را خود دیده اند وخود شنیده اند در مورد مؤمنی بر زیان آورند، وای به حال ما که ندیده ها و نشنیده ها را در باره همدیگر نشر می دهیم !

به عنوان خاتمه این شماره روایت تکان دهنده ای از اعراض حتی شیطان از قبول ولایت رسواکننده مؤمن ذکرمیکنم به امید این که این بحث را در شماره های بعد نیز بطورمصداقی تری ادامه دهیم.

مفضّل ابن عمر روایت کرده است که حضرت صادق (ع) به من فرمودند:"هرکس به زیان مؤمنی سخن بگوید و از آن رسوائی او و از بین بردن مردانگیش (آبرویش) را بخواهد تا از چشم مردمان (آن مؤمن) بیفتد،خداوند او را از ولایت خودش به ولایت شیطان می اندازد ولی شیطان هم او را نمی پذیرد !

لازم به تذکر است که آن چه در این ستون نوشته شده وبعد از این نوشته خواهد شد مستند به روایات قابل اعتماد و مورد تائید بزرگانی چون شهید آیت الله مطهری،آیت الله مکارم شیرازی،استاد قرائتی و...است و سند هر روایت هم بلافاصله بعد از نقل ذکر می شود.....ادامه دارد.

دکتر علیرضا مخبر دزفولی

رئیس شورای فرهنگی دانشگاه های خوزستان