چند مفهومی یا تاویل مندی اثر در مقابل معنا گریزی یا رونمایی از شعر موج ناب تکامل یافته که آژده انفرادی ارائه می دهد .وقتی این نحله شعری همگام با مبدعان خود به خستگی و خمودگی در انحصار و تکرار می رسید بناگهان با ظهور آژده با انعطاف و عشق او بشکل انفرادی به این شعر تازگی و طراوت بخشید.

سعیدآژده با درک و القای علوم ادبی ادوار و غور و تامل در کهکشان کلاسیک ایران و جهان به چنان قدرتی در زبان و بیان رسیده که قطعا ما در آینده با پدیده ای تازه بنام :"آژده " در ادبیات ایران معاصر مواجه خواهیم شد که بی شک بیرق داری بی بدیل برای شعر شناسنامه دار جنوب خواهد بود.

اپیزودهای تازه شاعر از آنچنان عنصرونیروی(خیالی)برخوردار است که مخاطب هیچ نیازی به این ندارد به دنبال معنای شعر برَوَد..بعضی شعرها ازنقطه نظرِ فرم درچنان بافتی تنیده اندکه مخاطب میتواند چندین وچند مرتبه آن هارابخواندهربارهم ازلذتِ خوانشِ شعر سرشاربشود،و تازه به صرافتِ آن بیفتد که:خُب حالا معناچه می شود؟ واینجاست که هرکس به فراخور دانش و تجربه خود به معنای خاصی دست می یابد و این دست شعرهارا اشعار چند مفهومی یا تاویل مند می نامند مثل شعر حافظ که از نظر تاویل آن چنان مفاهیم مرتبط و گوناگونی بخود می گیرد که با آن فال میگیرند.

و این بهترین دلیلِ براینست که شعرحافظ معانیِ فوق یکسانی دارند و این راز ماندگاریش در اعصار بوده است و آژده نیز وقتی نگاه به پشت سر خویش می کند با تجربه از ادبیات پر مغز و غنای شعر ادوار ایران خصوصا شعر حافظ که مثال زده شد به خلق چنین اثری تاویل مند می رسد ؛که در نهایت مخاطب با دست باز از مفاهیم منتخب می تواند بهتر و بیشتر اثر را ادامه دهد و به نوعی التذاذ ادبی می رسد که در نهایت به خلق صنعت "بدیع " دست می یازد که نشان دهنده عمق علمی نگری آژده دارد و شناخت و تحصیلات آکادمیک و علمی عملی اش در طول سال ها اینجاست که به یاری او آمده و چنان در وی درونی شده که در کلیت اثر جای خودش را خوب پیدا نموده است نه اینکه او بخواهد این صنایع شعری را با پیش انگاره به اثرش تزریق کند وبه تصنعی شدن منجر شود بلکه همانطور که با ذکر دلیل عنوان شد:

این شاعر با درک و القای علوم ادبی ادوار و غور و تامل در کهکشان کلاسیک ایران و حتی شعر جهان به چنان قدرتی در زبان و بیان رسیده که ما قطعا و واقعا با یک پدیده تازه در شعر ایران در سال های آتی بنام "آژده" مواجه خواهیم شد که بیرق دار شعر شناسنامه دار جنوب خواهد بود.

او با تاثیر و تأسی از شاعران پر قدرت جنوب و با تغییرات ترکیبی در زبان که کشف خاص شعر خودش می باشد ،شعری شناسنامه دار و با هویت را از خود به مرزها معرفی خواهد نمود.شعری که از دل شعر موج ناب برمی خیزد و این نحله را غنای تازه تری می بخشد .

و نوع تکامل یافته" ناب" ( که محصول خرد و دانش جمعی چند شاعر بزرگ در دهه 50شمسی است را )انفرادی عرضه خواهد کرد.چرا که آژده با تغییرات فردی در هسته فرم و ساختار شعر موج ناب و بنوعی نیز رفلکس های متنوعی که در زبان خلق می کند -شکل تکامل یافته ای از موج ناب را انفرادی ارائه می دهد که تا پیش از این در هیچکدام از آثار شاعران این حلقه شعری ما شاهد چنین پرش و پرتاب هایی نبوده ایم.

شعر موج ناب را که داشت به تکرار خسته کننده ای می رسید را دکتر آژده از انحصار مبدعان آن خارج و با تغییرات فردی به آن انعطاف و عشق بخشید و تازگی و طراوت داد به نحله ای که همگام با مبدعان خود بشدت داشت به پیری و زوال می رسید.... تا شعر جنوب همچنان زنده و پر تپش بماند.

نوعی ویژه و فردی از رفت و برگشت های زبانی و تصویری که در فرم و ساختار حادث می شود و زبان را بشدت دگرگون و متحرک می کند که هیچ وقعی را به تمرکز مخاطب حتی حرفه ای نمی نهد که شعر ناب را با پست مدرن پیوند میزند و این شعر را از انحصار تک صدایی های گاه خسته کننده خارج و به سمت چند صدایی می برد و نیز ناب را به دراماتیک یا نمایشی نیز ادغام می کند و از این ژانر مغفول مانده "دراماتیک" را در شعر موج ناب زنده می کند چراکه پیشتر ما تنها با غنایی بودن آثار این شاعران روبرو بودیم و تا حدود کمی نیز حماسه سرایی در این نحله مورد نظر اما:

سعید آژده شعر موج ناب را از تمام خلا های موجود نجات می دهد و در دهه نود پیام آور این خواهد بود که نوع تکامل یافته از این شعر را(شعر موج ناب )به ایران عرضه خواهد نمود و این هرگز میسر نمی شد الا اینکه هم بشکل آکادمیک و علمی و هم بصورت تجربی و عملی و نیز آشنایی و حشر و نشر با شاعران و مبدعان این حلقه مسلط باشید و به حق که این شاعر خوب توانسته با دارا بودن عناصر فوق از پیامبران یا رسولان شعر معاصر و موج ناب باشد.

و این شعر دو اپیزود دکترآژده با توجه به مثالی که در سطور ابتدا (اول متن )زدم از تاویل مندی وچند مفهومی ازویژگی خاصی دیگری نیز برخوداراست که در مخاطب ، مسبب لذت می شود وشما ازخوانش آن به تکرار ،سپس یادتان میآید که حالابرویم سراغ معنای شعر اگر چه مخاطب حرفه ای دیگر از معنا گرایی به معنا ستیزی رسیده که اشعار فوق از آژده نیز موید مناسبی برای مثال مورد نظر بوده و به حقیقت که چند معنایی در آن به عالی ترین سطح تکامل رسیده که شعر را توسط ایشان به توسعه می رساند برای خوانش شعر دکتر سعیدآژده باید با نگاهی متفاوت و "مغزی مطالعه گر" به سراغ او رفت که مسلما در غیر این صورت تلاشی بی عبث و نافرجام در هزارتوهای اندیشه عاشق و علمی او داشته اید اگرچه شاید برداشت شما و ادراکتان ،آن عنصر مورد اشاره در عینک او نبوده اما دست خالی هم بر نخواهید گشت ؛ چرا که هر کسی به اندازه دانش خود درک و برداشت خواهد کرد از بذری که در بهار سعید آژده برقرار نموده و شعرش همواره سبز و بارانی خواهد بود چراکه ؛شاعر زاییده بهار است و متولد فصول باران هاست...

شاعر مورد مبحث، زاده در فصلی ست که باید نوشت :فاخته شعر معاصر ما ؛میلادش در فروردین ،موید این نکته است که او باید همچنان بگوید و بخندد...بگوید و بگرید فاخته ما باید بنویسد و بخواند:مهم نیست که فردا در چه فصلی خواهیم بود! و سرود.

برچسب ها: سلیمان هرمزی

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه